Το δώρο

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

Το δώρο

Χριστούγεννα! Φώτα, λαμπιόνια, μια ατμόσφαιρα γεμάτη γέλια και χαρές. Ανυπομονούσα να έρθει η ώρα που θα έπαιρνα το δώρο μου. Κι όταν έφτασε, είδα κάτω από το δέντρο ένα κουτί τυλιγμένο σε ένα όμορφο χρυσό χαρτί, με έναν φιόγκο από σπάγκο, που συγκρατούσε ένα κλαδάκι με κουκουνάρες. Μόλις το έπιασα ένιωσα μια ζεστασιά να με πλημμυρίζει, έκλεισα αμέσως τα μάτια μου κι ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη μου καθώς σκεφτόμουν ότι οι γονείς μου θα είχαν διαλέξει με πολλή αγάπη κάτι που θα μου άρεσε. Τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο τα δώρα που κάνουν τη μέρα ξεχωριστή αλλά και οι άνθρωποι που τα προσφέρουν με φροντίδα.

Χωρίς να χάσω χρόνο, άρχισα να το ξετυλίγω. Έκπληκτη είδα ότι μέσα υπήρχε ένα ξύλινο μουσικό κουτί με μια μικρή πορσελάνινη κούκλα με λευκά μεταξωτά ρούχα και ξανθά μακριά μαλλιά. Γύρισα το καρούλι κι άρχισε να παίζει μια απαλή και γλυκιά μελωδία ενώ η κούκλα χόρευε στους ρυθμούς της. Ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα! Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Όσο έβλεπα την κούκλα να στροβιλίζεται και τις νότες να πλημμυρίζουν την ψυχή μου, ταξίδευα μαζί της σε άλλους τόπους κι άλλες εποχές. Η μελωδία του μουσικού κουτιού γέμισε το δωμάτιο κι εμένα με μια ήρεμη ευτυχία.

Με το δώρο μου αγκαλιά πήγα στο πάρκο, για να παίξω και να μοιραστώ τη χαρά μου με τους φίλους μου. Γιατί όταν μοιράζεσαι, τα Χριστούγεννα γίνονται ακόμα πιο μαγικά!

Ρούλα Σωτηροπούλου

 

Η φωτογραφία είναι απ’ το pinterest. Αν κάποια/ος γνωρίζει δημιουργό, ας επικοινωνήσει με το yotakotsafti1@yahoo.gr για να το προσθέσουμε.

…

Γεννήθηκε το 1970 και μεγάλωσε στην Πάτρα, όπου κατοικεί μόνιμα. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πατρών και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης στις «Σπουδές στην Εκπαίδευση» της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ε.Α.Π. Πρώτη συγγραφική απόπειρα το 2019 με το διήγημα «Το ντόμινο» στο συλλογικό έργο «8 πρόσωπα της πόλης», Εκδόσεις Έναστρον. Κείμενά της υπάρχουν επίσης στα συλλογικά βιβλία «Σε μια κόλλα λευκή», «Μικρά και Χριστουγεννιάτικα» και «Μικρά και Πασχαλινά», «Τα “Μικρά” πάνε σχολείο!», Εκδόσεις Αλάτι. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Στον ελεύθερο χρόνο της ζωγραφίζει.

…

Η Ρούλα παρακολούθησε τον έκτο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Σε μια κόλλα λευκή

https://www.ekdoseisalati.com/p/se-mia-kolla-leyki/

Μικρά και Χριστουγεννιάτικα

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-christoygenniatika/

Μικρά και Πασχαλινά

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-paschalina/   

Τα «Μικρά» πάνε σχολείο!

https://www.ekdoseisalati.com/p/ta-mikra-pane-scholeio/

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες… (υπό έκδοση)

 

Χριστουγεννιάτικο δώρο

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

 

Χριστουγεννιάτικο δώρο

Η Αλκυόνη αγαπούσε πολύ τη γιαγιά της. Πίστευε ό,τι της έλεγε. Έτσι όταν της υποσχέθηκε πως θα πάνε όλοι μαζί στο δάσος για να βρουν το ωραιότερο δέντρο που είχε δει ποτέ, την είχε πιστέψει. Δυστυχώς όμως, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, έπεσε πολλή δουλειά στο οικογενειακό μαγαζί. Και η μαμά και η γιαγιά έλειπαν όλη την ημέρα για να προλαβαίνουν τις παραγγελίες. Η καημένη η Αλκυόνη άρχισε να θυμώνει. Για όλα τα άλλα παιδιά θα φρόντιζαν να έχουν τα πιο όμορφα δώρα, τα πιο γυαλιστερά στολίδια και τα πιο γλυκά μελομακάρονα. Ενώ για τα δικά της Χριστούγεννα ενδιαφερόταν μόνο ο μπαμπάς της.

Ο μπαμπάς την έπαιρνε από το σχολείο, την τάιζε και τη βοηθούσε με τα μαθήματά της. Έπειτα είτε έπαιζαν κάποιο παιχνίδι που σκάρωνε η Αλκυόνη είτε μαγείρευαν, για να έχουν φαγητό για την επόμενη μέρα. Αλλά και για να ξεκουράζουν τη μαμά, που γυρνούσε πολύ αργότερα από τη δουλειά της. Όμως όσο και να τον αγαπούσε,  δεν σταματούσαν να της λείπουν η μαμά και η γιαγιά της. Όσο και να της εξηγούσε ο μπαμπάς ότι έπρεπε να δουλέψουν για να έχουν χρήματα, η Αλκυόνη άρχιζε να πιστεύει ότι αγαπούσαν περισσότερο αυτά τα χρήματα από την ίδια. Το βράδυ πριν από την παραμονή των Χριστουγέννων έκλαψε πικρά για αυτό. Έτσι δεν πρόλαβε να δει το αστέρι που έπεφτε και έλαμψε όταν ακούμπησε το παράθυρό της.

Το επόμενο πρωί η γιαγιά ήρθε και την ξύπνησε από τα χαράματα: «Ήρθε η ώρα να πάμε στο δάσος και να βρούμε το ωραιότερο έλατο που θα έχεις δει ποτέ σου». Η μικρή Αλκυόνη πετάχτηκε από το κρεβάτι με χαρά. Έτρεξε προς τον κήπο. Εκεί βρήκε τη μαμά και τον μπαμπά της, να την περιμένουν με μια ζεστή αγκαλιά. Φορούσαν γιορτινά ρούχα και τραγουδούσαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια. «Αυτό σίγουρα θα είναι το πιο μαγικό χριστουγεννιάτικο δέντρο!» σκέφτηκε. Την ίδια στιγμή ένα αστέρι τής έκλεινε παιχνιδιάρικα το μάτι, αλλά η Αλκυόνη ήταν πολύ απασχολημένη για να το προσέξει.

Κατερίνα Σπαθαράκη

Η φωτογραφία είναι απ’ το pinterest. Αν κάποια/ος γνωρίζει δημιουργό, ας επικοινωνήσει με το yotakotsafti1@yahoo.gr για να το προσθέσουμε.

…

Κατάγομαι από την Ανώπολη Σφακίων, αλλά μένω στα Χανιά. Έχω σπουδάσει φιλόλογος και παρέχω ιδιαίτερα μαθήματα. Τους θερινούς μήνες εργάζομαι στον τομέα του τουρισμού ως ξεναγός σε εταιρεία που πραγματοποιεί ταξίδια αναψυχής. Την πρακτική μου την πραγματοποίησα στο Κέντρο Γλωσσών του Πανεπιστημίου της Σαραγόσα. Επίσης, έχω ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές στον κλάδο της Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας και αυτό τον καιρό έχω ξεκινήσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα: «Δημιουργική Γραφή, Θέατρο και Πολιτισμικές Βιομηχανίες». Επιπλέον, έχω παρακολουθήσει την εκπαίδευση «Εκφραστική Γραφή στην Εκπαίδευση και την Κοινότητα». Συμμετέχω εθελοντικά στον Φιλολογικό Σύλλογο της περιοχής μου. Λογοτεχνικά μου κείμενα μου έχουν δημοσιευτεί στις εκδόσεις του «itravelpoetry» και έχω συμμετάσχει σε συλλογικά έργα των Εκδόσεων Αλάτι.

…

Η Κατερίνα παρακολούθησε τον «νέο κύκλο 2» του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μικρά και Πασχαλινά

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-paschalina/  

Για τον πατέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/

Τα «Μικρά» πάνε σχολείο!

https://www.ekdoseisalati.com/p/ta-mikra-pane-scholeio/

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες (υπό έκδοση)

Σύντομα παραμύθια για νεράιδες (υπό έκδοση)

 

 

 

 

Ένα στολίδι μόνο

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

Ένα στολίδι μόνο

Μόνη όλο τον χρόνο,

τη μέρα τούτη περιμένει.

Λευκό τραπεζομάντηλο δαντέλα,

στα νιάτα της το ’χε κεντήσει.

Τ’ άσπρα μαλλιά της πιάνει κότσο.

Ντύνεται τα καλά της ρούχα.

Σπίτι γεμάτο μυρωδιές.

Θα φτάσει άραγε για όλους;

Χτυπά το κουδούνι μα κι η καρδιά της τρελά.

Ανοίγει η πόρτα, αγάπη πλημμυρίζει.

«Καλά Χριστούγεννα!»

Αύριο; Θα είναι και πάλι μόνη;

«Να μείνουμε απόψε εδώ, γιαγιά;»

Το πρόσωπό της ολοφώτιστο.

Ας είναι, έστω για ένα βράδυ.

Ένα στολίδι στο δέντρο αρκεί

Χριστούγεννα για να ’ρθουν

Αλεξία Αγιομυργιανάκη

Η φωτογραφία είναι απ’ το pinterest. Αν κάποια/ος γνωρίζει δημιουργό, ας επικοινωνήσει με το yotakotsafti1@yahoo.gr για να το προσθέσουμε.

…

Γεννήθηκα το 1982 στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου και κατοικώ με τον σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά μας. Είμαι απόφοιτος του τμήματος χημείας του Πανεπιστημίου Κρήτης, με μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο σπουδών. Σήμερα εργάζομαι ως ποιοτικός ελεγκτής στο βιομηχανικό τομέα. Αφορμή για να ασχοληθώ με τη συγγραφή στάθηκε ένας διαγωνισμός ποίησης το Σεπτέμβριο του 2023. Έκτοτε έχω παρακολουθήσει ένα επιμορφωτικό πρόγραμμα συγγραφής διηγήματος και μυθιστορήματος των Εκδόσεων Κέφαλος και ολοκλήρωσα τον νέο κύκλο 4 του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι. Έχω συμμετάσχει σε διαγωνισμούς πεζογραφίας, ποίησης και παραμυθιού. Τον Νοέμβριο του 2024 ένα έργο μου επιλέχθηκε κατά τον διαγωνισμό διηγήματος «Συνευρέσεις 2024» των Εκδόσεων Λογότυπο, για να συμπεριληφθεί σε συλλογική έκδοση. Έργα μου υπάρχουν, επίσης, σε ανθολογίες και συλλογικά των Εκδόσεων Αλάτι, των Εκδόσεων Κέφαλος, του «itravelpoetry» καθώς και στο λογοτεχνικό περιοδικό «storywits». Επίσης έχω δημιουργήσει ποιήματα χαϊκού και σύντομα κείμενα για το ιστολόγιο της «Αλατοπαρέας» και για το «Ένα κείμενο μια εικόνα». Πηγή έμπνευσής μου αποτελούν σκέψεις, εμπειρίες, διδάγματα, λέξεις.

…

Η Αλεξία παρακολούθησε τον «νέο κύκλο 4» του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει στα βιβλία μας:

Τα «Μικρά» πάνε σχολείο!

https://www.ekdoseisalati.com/p/ta-mikra-pane-scholeio/

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες… (υπό έκδοση)

 

 

Ένα απρόσμενο χριστουγεννιάτικο δώρο

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα
 

Ένα απρόσμενο χριστουγεννιάτικο δώρο 

Ο μικρός Βασίλης κοίταζε τις χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και η λαχτάρα του ξεχείλιζε. Τα περίτεχνα στολίδια, τα πολύχρωμα γλυκά και φυσικά τα αμέτρητα παιχνίδια τον μάγευαν. Όμως ήξερε ότι δεν μπορούσε να ζητήσει δώρο φέτος. Ο πατέρας του είχε χάσει πρόσφατα τη δουλειά του και στο σπίτι τα έβγαζαν πέρα δύσκολα, με την πενιχρή σύνταξη της γιαγιάς και κάποια μεροκάματα που έκανε η μητέρα του ως οικιακή βοηθός.

Μια μέρα, καθώς γύριζε με το ποδήλατο του από το σχολείο, άκουσε έναν αδύναμο γάβγισμα δίπλα από έναν κάδο. Γύρισε και είδε μια κούτα με ένα κουταβάκι, κουλουριασμένο μέσα, να τρέμει από το τσουχτερό κρύο. Το σκυλάκι τον κοίταξε με τα μεγάλα, υγρά μάτια του κι ο Βασίλης ένιωσε σαν να τον ικέτευε να το πάρει μαζί του. Η  καρδιά του σφίχτηκε. 

«Φτωχούλι μου» ψιθύρισε. Χωρίς δεύτερη σκέψη το τύλιξε με το κασκόλ του, το φώλιασε μέσα στο καλάθι του και το πήγε στο σπίτι.

Η μητέρα του, αν και στην αρχή δίστασε, δεν είχε καρδιά να του αρνηθεί. «Μόνο να το προσέχεις και να το αγαπάς, Βασίλη μου» είπε ενώ ο μικρός έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Έπλυνε το κουτάβι, το τάισε και το ονόμασε «Αγάπη».

Το σκυλάκι κι ο Βασίλης έγιναν αυτοκόλλητοι. Έπαιζαν, πήγαιναν βόλτες και το φρόντιζε με όλη του την καρδιά. Κι όταν ξημέρωσε η παραμονή των Χριστουγέννων, πήρε την «Αγάπη» στη ζεστή αγκαλιά του και είπε: «Δεν χρειάζομαι παιχνίδια ούτε δώρα. Το πιο πολύτιμο δώρο είσαι εσύ!» Η μικρή Αγάπη τον κοίταξε με λατρεία και του έγλυψε τρυφερά το μάγουλο.

Έτσι, αυτός ο χειμώνας με το πυκνό χιόνι, ήταν ο πιο ζεστός απ’ όλους, καθώς ο Βασίλης είχε βρει χαρά και θαλπωρή σε ένα απρόσμενο χριστουγεννιάτικο δώρο: στην αγάπη ενός χνουδωτού φίλου που απέκτησε μία παντοτινή οικογένεια.

 Ιωάννα Σταθοπούλου

Η φωτογραφία είναι απ’ το pinterest. Αν κάποια/ος γνωρίζει δημιουργό, ας επικοινωνήσει με το yotakotsafti1@yahoo.gr για να το προσθέσουμε.

…

Έχει γεννηθεί στην Πάτρα και ζει στην Κεφαλονιά.

Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και ασχολείται με τον τουρισμό, τη συγγραφή και τα εικαστικά.

Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια ψυχολογίας και δημιουργικής γραφής.

Η αγάπη της για καθετί δημιουργικό, ως τρόπο έκφρασης, την ενέπνευσε να δημιουργήσει αρκετές εικόνες, ποιήματα, χαϊκού και σύντομα κείμενα για τις ιστοσελίδες «Ένα κείμενο μία εικόνα» και 
«Αλατοπαρέα», αλλά και να εικονογραφήσει το παραμύθι «Το Μαγικό Βοτάνι» της Γιώτας Κοτσαύτη. 

Έχει γράψει το παραμύθι «Το Τροπικό Χίπο Πίκο Πάσχα» που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Μικρά και Πασχαλινά», το «Ο Σπύρος στο νηπιαγωγείο και τα μαγικά δώρα της μαμάς» για τη συλλογή «Τα Μικρά πάνε σχολείο» και το «Αναζήτηση νεραϊδών» για τη συλλογή «Σύντομα παραμύθια για νεράιδες» των Εκδόσεων Αλάτι.

Συμμετείχε επίσης στο ανθολόγιο του «Λόγω Τιμής» με το «Μικρό Θαύμα», στο ανθολόγιο «Θερινές περιπλανήσεις» με το ποιήμα «Εραστές θερινής νυκτός» και στο ημερολόγιο του «itravelpoetry» με το «Άστρο μακρινό».

Η «Βιτρίνα ονείρων» της έχει δημοσιευθεί στο «Storywits», ενώ το περιοδικό «itravelpoetry» έχει δημοσιεύσει στο πρώτο του τεύχος το ποίημα της «Faux καλοκαίρι».

Αρθρογραφεί ως συντάκτρια στους ιστότοπους «Λόγω Τιμής», «GreekHumans» και «Svoice».

Θα τη βρείτε στο facebook.com/ioanna.stathopoulou

…

Η Ιωάννα παρακολούθησε τον «νέο κύκλο 3» του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει στα βιβλία μας:

Μικρά και Πασχαλινά

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-paschalina/  

Τα «Μικρά» πάνε σχολείο!

https://www.ekdoseisalati.com/p/ta-mikra-pane-scholeio/

Σύντομα παραμύθια για νεράιδες (υπό έκδοση)

«Μ’ ένα γαρύφαλλο στο χέρι»

 

Δρακουλάκη Μαρίλλιαν

Μ’ ένα γαρύφαλλο στο χέρι. Για να με γνωρίσεις μες στο πλήθος. Και ήμασταν πολλοί... ξαφνιασμένοι, φοβισμένοι, αλαφιασμένοι, ανήμποροι. Την άλλη μέρα το πρωί, που το Πολυτεχνείο ήταν άδειο μέσα στη νεκρική σιγή, μάθαμε για τον πρώτο νεκρό από αδέσποτη, τον Διομήδη Κομνηνό. Πρώτη φορά η ψυχή μου άδειασε και πάγωσε. Σε μια εβδομάδα, που τα νέα για συλληφθέντες και νεκρούς σκέπασαν την Αθήνα με μαύρα σύννεφα, έβγαλα έρπητα στο πρόσωπο. Δεν ξέρει να κρυφτή η νιότη ούτε να προσποιείται. Σήμερα που το σκέφτομαι, έχω να πω ότι άξιζε τον κόπο…

 

Κασσελούρη Αναστασία

Μ’ ένα γαρύφαλλο στο χέρι

Κόκκινο, κατακόκκινο

Στα δρομάκια της μνήμης

Στα στενά της τιμής

Εκεί που το χώμα

Βάφτηκε με αίμα

Για τη λευτεριά

Για το δικαίωμα

Στον δρόμο της θυσίας

Για το χτες, το σήμερα

Το αύριο...

Για εμάς...

 

Κιζιρίδου Γεωργία

Μ’ ένα γαρύφαλλο στο χέρι

Κάθε χρόνο σε επισκέπτομαι

Σα να μην πέρασε μια μέρα από τους κοινούς αγώνες μας

Ανατριχιάζω στην ιδέα πως στη θέση σου θα μπορούσα να είμαι εγώ

Το μόνο μου χρέος όσο αναπνέω

Να μη λησμονώ

Ραντεβού του χρόνου σύντροφέ μου

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Μ' ένα γαρύφαλλο στο χέρι

Μια νέα γενιά

Πολλές γενιές

Βαδίζουμε ακόμα

Τα μονοπάτια της Ιστορίας

Κι η ίδια υπόσχεση ανθίζει κάθε Νοέμβρη

Ν’ ανοίξουμε και πάλι τον δρόμο

Χωρίς συμβιβασμούς

Να προχωρήσουμε

 

Μόσχοβα Γαρυφαλλιά

Μ’ ένα γαρύφαλλο στο χέρι

εγώ η βολεμένη από το αίμα ατρόμητων σωμάτων

-πλανόμενες φιγούρες αρετής

λυγίζω μπρος στα σίδερα

που η σκουριά δεν τ’ άγγιξε

ο χρόνος δεν τ’ αφάνισε

μα γίνανε φωλιές λευκών περιστεριών

για να θυμίζουν τη νιότη που βασίλεψε νωρίς

το αύριο που δεν ξημέρωσε ποτέ

τον έρωτα που φόνευσαν στα γεννοφάσκια του

για να ξορκίζουν τις μαύρες μνήμες

για να εμποδίζουν τους τοίχους να λουφάξουν στη σιωπή

για να σκορπίζουν ελπίδες και λεύτερα όνειρα

για να μακαρίζουν τον ήλιο της δικαιοσύνης

που ανέτειλε περήφανα μέσα σε καπνούς

και δακρυγόνα

και δύει άδοξα στην κατάντια της υπέρλαμπρης ζωής μας

 

Μυλωνά Κωνσταντίνα

Δεν θα πήγαινε στην πορεία.

Δεν ήθελε να κραυγάζει συνθήματα,

να ανεμίζει σημαίες,

να βαστάει τα πανό•

ήταν κι αυτό το «φοβάμαι τους ανθρώπους», του συνονόματου, που του καρφώθηκε στο μυαλό.

Όχι, την παράλλη στο Πολυτεχνείο μ’ ένα γαρύφαλλο στο χέρι.

Νοέμβρης

 

Ανθίμου Μαρία

Σκυτάλη στον Νοεμβρη

Το καλαντάρι συνεχίζει αβίαστα

Αχνοφάνηκε ο τερματισμός κι ετούτου του χρόνου

Νιόβρη πάρε τη σκυτάλη

τρέξε για χιόνια και βροχές

μπας και ξεπλύνεις την αδικία

Να καρπίσει η γη μόνο καλά νέα

Καθάρισε τα ράφια της σιωπής

Φυλλοβόλησαν τραγούδια στην αυλή των ευχών

με στίχους παιδικές ζωγραφιές

Νιόβρη σύρε στου χρόνου την πυξίδα

Στρέψε τη φόρα της στο φως

Εκεί όπου μονό η Αγάπη ξέρει

Να προλάβουμε λίγη ανάσα

 

Γιώτη Σταυρούλα

Αρχές Νοέμβρη

Δέντρα χρυσά

Κίτρινη πόλη, δρόμοι υγροί

Βγαίνω στη μεγάλη λεωφόρο

Ντυμένη ζεστά

Όλα ίδια ακόμη

Σου ψιθυρίζω

Καθώς περνάς δίπλα μου

Με ένα γαρύφαλλο για καρδιά

Στη σιδερένια πόρτα

Ακουμπάς απαλά

Κι ονειρεύεσαι

Ακόμη ίδια

Αρχές Νοέμβρη

 

Κιζιρίδου Γεωργία

Ο μήνας του πορτοκαλί χρώματος

Κολοκύθες κοσμούν τα σπίτια μας

Ο γαλλικός καφές δίπλα στο παράθυρο αχνίζει

Χρυσαφίζουν τα φύλλα

Που τα παρασέρνει η βροχή

Το φθινόπωρο πιο ώριμο από ποτέ

Εν αναμονή της ολοκλήρωσης της εποχής

Τα παιδιά ήδη σβήνουν μέρες στο ημερολόγιο

Μια κλέφτη, αθώα ματιά στα Χριστούγεννα

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Η φωνή του Νοέμβρη

Σε κάθε ψίθυρο του ανέμου,

ακούω τη φωνή σου, Νοέμβρη.

Σε κάθε σταγόνα βροχής,

ακούω τη φωνή σου, Νοέμβρη.

Σε κάθε θρόισμα των φύλλων,

ακούω τη φωνή σου, Νοέμβρη.

 

Σ’ ακούω να μιλάς για αναγέννηση.

Για προσδοκίες κι ελπίδες.

Για τις καλύτερες μέρες που θα ’ρθουν.

 

Κι όσο χαζεύω τις καμινάδες των σπιτιών που αχνίζουν,

κι όσο μυρίζω τα κάστανα, τα ψητά μήλα και την κανέλα,

σ’ ακούω να καλωσορίζεις

την πιο μαγική γιορτή του χρόνου:

τα Χριστούγεννα!

 

Σταθοπούλου Ιωάννα

Προσμονή Νοέμβρη

Οι μέρες ακόμα καλοκαιρινές.

Ο ήλιος και η ζέστη να βαδίζουν αγκαζέ σε καθαρούς σιέλ ουρανούς.

Και πότε πότε να αράζουν σε σύννεφα από ολόλευκο βαμβάκι.

Περιμένοντας τον Νοέμβρη να φανεί.

Αχ Νοέμβρη, έλα τώρα!

Έλα και χάρισε μια ανάσα δροσερή σαν δυόσμο.

Ρίξε των δέντρων τα χρυσοπορτοκαλιά τα φύλλα.

Ντύσε των ανθρώπων τις ψυχές με τα ζεστά μπουφάν τους κι άναψε φλόγες στις καρδιές.

Κι όταν το σούρουπο ζυγώσει, άνοιξε τις βρύσες με εκείνες τις βροχές που πέφτουν νωχελικά στα παραθύρια,

για να τις χαζέψω και να ξεχαστώ.

 

Φθινοπωριάζει...

Αργυροπούλου Βασιλεία

Φθινοπωριάζει

φύλλα σαν σκουριασμένα

δάσος χωρίς φως

υπνοβατούν νεράιδες

έλκω πυγολαμπίδες

 

Γιανναδάκη Μαρία

Φθινοπωριάζει,

μουσικές συμφωνίες

συννεφιασμένες.

Στάλες μαργαριτάρια

καλύπτουν τα δάκρυα.

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Φθινοπωριάζει

Στη γη εγκυμονείται

Έτοιμος σπόρος

Χειμώνας επωάζει

Ανοιξιάτικες γέννες

 

Ζώρζου Ιωάννα

Φθινοπωριάζει

Τα παραθύρια σφίγγουν

Ο κόσμος γυμνός

Θα ’ρθει άνοιξη ξανά

Τα πουλιά έχουν μνήμη

 

Καλμαντή Μίνα

Φθινοπωριάζει

Παραχαράζει το φως

Τόση σκοτεινιά

Να συγκλονιστώ μπορεί

Μα δεν υπάρχει τέρμα

Κιζιρίδου Γεωργία

Φθινοπωριάζει

Νοτισμένο το χώμα

Τα φύλλα πέφτουν

Χελιδόνια πετάνε

Γλυκιά μελαγχολία

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Φθινοπωριάζει

Το σπίτι μας ντύνεται

Χοντρή φορεσιά

Μυρίζει μηλόπιτα

Και ζεστή σοκολάτα

 

Μάνος Σπύρος

Φθινοπωριάζει

πολύχρωμες ομπρέλες

το φως λιγοστό

Φύλλα ξερά χορεύουν

βροχή χτυπά στο τζάμι

 

Ρηγάτου Βίκυ

Φθινοπωριάζει.

Κίτρινα φύλλα πέφτουν

επάνω στη γη.

Σταγόνες βροχής ’γιναν

τα δάκρυα της μέρας.

 

Σιώζιου Μαρία

Φθινοπωριάζει

Μάνες μπρος στις εισόδους

Ορθές καρτερούν

Να σφίξουν στην αγκαλιά

Τα παιδιά που άργησαν