Ο βάτραχος θα γίνει πρίγκιπας;

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Αυτοπροσδιορισμός

«Τώρα που πλήθυναν τόσο οι πρίγκιπες,

ποιος τα θυμάται τα καημένα τα βατράχια;

Ποια καρδιά πιστεύει ακόμα στα θαύματα;

Ποια ψυχή τα παραμύθια αναζητά;

Και πόσα όνειρα κρυφτήκανε πίσω απ’ το φεγγάρι;»

«Κοίτα τη λίμνη και το αναπάντεχο περίμενε.

Χωρίς το στέμμα του θα ’ρθει,

χωρίς βελούδινο μανδύα θα ’ναι.

Μήτε όρκους, μήτε φιλήματα ζητά.

Μονάχα να τον δεις».

«Ο βάτραχος θα γίνει πρίγκιπας;»

«Όχι αν δεν το θελήσει.

Ίσως να μη χωρά, πλέον, σε θρόνους.

Ίσως δεν ψάχνει για σωτήρες πια.

Μόνο για μια ματιά, που δεν θα τον αλλάζει».

«Ο βάτραχος θα γίνει πρίγκιπας;»

«Ακόμα δεν κατάλαβες;

Πρίγκιπας είναι ήδη όποιος

τον εαυτό του αποδέχεται κι ορίζει».

 

Μήτσκου Παύλος

Μπορεί;...

Σ’ έναν κόσμο βατράχων,

που μοχθούν να γίνουν πρίγκιπες,

στην εποχή του ματαιόδοξου

του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»,

του αριβίστα, του καιροσκόπου,

ο βάτραχος μπορεί να γίνει πρίγκιπας;

Όχι.

Πρίγκιπας είναι εκείνος που ξέρει πως είναι βάτραχος.

Ποθουλάκη Εσθήρ

Σε έναν κόσμο ανάποδο, το ίσιο πασχίζω,

ξέσκεπα δειλινά, φως και χρώμα δίχως ήχο,

ψιθυρίζει η σιωπή και κρατώ αναμμένο το κερί της ψυχής.

Ο βάτραχος θα γίνει πρίγκιπας;

Ο άνθρωπος θα γίνει άνθρωπος;

 Διαλέγεις και παίρνεις.

Στέμμα ολόφωτο σε πράσινη γλίτσα.

Μου αρκεί η αλήθεια της φύσης.

Ξέρει ότι την αγαπώ.

 

Τα τρίστιχα της λεβάντας

 

Αγιομυργιανάκη Αλεξία

Λεβάντα εσύ

Με ταξιδεύεις πάντα

Με τ’ άρωμά σου

                            

Ανθίμου Μαρία

Λεβάντας μύρο

Αφή το καθαγιάζει

Ήρεμο βλέμμα

 

Βέρρου Μαρία

Ζουζούνια τρυγούν

Απ’ άνθη απλωμένα

Της μοβ λεβάντας

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Μοβ λουλουδάκι

ανθισμένης λεβάντας

χάρμα οφθαλμών

 

Ζώρζου Ιωάννα

Παλιό μπαούλο-

Πλημμυρίζει λεβάντα

Γιαγιάς θύμηση

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Φέρνεις γαλήνη

Τ’ άρωμά σου χαρίζεις

Και μας μαγεύεις

 

Λύχνου Πέπη

Αγέρας σκορπά,

αρώματα λεβάντας,

αισθήσεις μεθούν.

 

Μόσχοβα Γαρυφαλλιά

Τ' άνθη σου μαβιά

Λεβάντα τ' άρωμά σου

με συνεπαίρνει

 

Νάνη Βούλα

Μοβ ανθός λυγά

ένα πέπλο πρωινού

δροσερό φιλί

 

Ράλλη Ζωή

Μοσχομυρίζει

ανίδεη λεβάντα

κάθε άγγιγμα

 

Ρηγάτου Βίκυ

Μοβ πέπλο αγρού

Μεθυστικά ευφραίνει

Όσφρηση ψυχής

 

Σιώζιου Μαρία

Άνθη λεβάντας

άρωμα παλιάς ζωής

ξύπνησε μνήμες

 

Τριανταφύλλου Μιχάλης

Μοβ λεβάντας φως,

η σκιά σου με βρίσκει

μες στο δειλινό.

 

Χαραμή Μεταξία

Κοιμήσου γλυκά,

αρώματα λεβάντας

τα όνειρά σου.

Ο θρήνος της Μάνας

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για το Πάσχα

 

Ο θρήνος της Μάνας

 

Μάνα πάντων των Αγίων,

τα δάκρυά σου έφτασαν στον ουρανό

κι έγιναν πυκνή βροχή.

Η βουβή κραυγή σου έσκισε στα δυο

το γκρίζο καταπέτασμα.

Κάθε ήλος κι ένα μαχαίρι

στην ανθρώπινη καρδιά σου.

Μάνα του ανθρώπου

που το άλλο του μισό ήταν θείο,

πόνεσες για τους εννέα μήνες

σαν να ’ταν εννιά αιωνιότητες.

Το παιδί σου χλεύασαν,

βασάνισαν και σταύρωσαν

κι εσύ ξέροντας το θεϊκό σχέδιο,

την οδύνη δεν απέφυγες.

Για το σπλάχνο σου υπέφερες

ως κάθε χωμάτινη μάνα πράττει

κι ας γνώριζες του Παραδείσου

τη θέση πως κατείχε.

 

Ειρήνη Μπουργάνη

 

…

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Τρίκαλα. Σπούδασα στην Αθήνα και αλλάζω συχνά τόπο κατοικίας. Αγαπώ τα ταξίδια και κυρίως εκείνα του μυαλού μέσω ενός καλού βιβλίου. Πάντα με μάγευαν τα βιβλία καθώς μέσα από λέξεις αραδιασμένες σε μία τυχαία ή και όχι σειρά μπορείς να δεις, να ακούσεις να μυρίσεις,  να ονειρευτείς. Θα ήθελα να κερδίζει πάντα το καλό και το δίκαιο. Πιστεύω ότι οδηγός στη ζωή μας πρέπει να είναι η αγάπη και πάντα να κοιτάζουμε προς το φως.

…

Η Ειρήνη παρακολούθησε τον δέκατο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μολύβι με γόμα

https://www.ekdoseisalati.com/p/molyvi-me-goma/

Για τον πατέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες…

https://www.ekdoseisalati.com/p/gynaika-esy-kai-mporeses/

Ανθολόγιο με… αλάτι! (υπό έκδοση)

Άνοιξη και Ανάσταση

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για το Πάσχα

 

Άνοιξη και Ανάσταση

Μικρά χεράκια ζυμώνουν τσουρέκι

Πιο κει η γιαγιά ορμηνεύει

Είναι Απρίλης

Η Πασχαλιά άνθισε και μοσχοβολά

Μια πεταλούδα τινάζει τα φτερά της

Διώχνει τον χειμώνα από το κορμί της

Μικρά χεράκια κρατούν τη λαμπάδα

Ήρθε η νονά

Για την αγάπη του Χριστού θα την ανάψουν

Όταν σημάνουν οι καμπάνες

Όταν ακουστεί το «Δεύτε λάβετε φως»

Μικρό παιδί  θέλει να  κάνει μια ευχή

Αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων

Όπως η αγάπη του Χριστού

Τρυφερή βιολέτα ολάνθιστη

Μικρά χεράκια την κρατούν

Άνοιξη και Ανάσταση τον κόσμο ομορφαίνουν

Μεταξία Χαραμή

…

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μαρί Αρκαδίας, τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο Λεωνιδίου και μετά φοίτησε στο Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών Σωτηροπούλου και πήρε το πτυχίο της Βρεφοκόμου. Ακολούθησε η Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης από την οποία πήρε το πτυχίο της δασκάλας. Εργάστηκε στη δημόσια εκπαίδευση από την οποία και συνταξιοδοτήθηκε το 2014. Είναι παντρεμένη με το συνάδελφό της Γιάννη Τσουκαλοχωρίτη και έχουν μαζί δύο παιδιά. Το 2003 άφησαν την Αθήνα κι εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα Βατερά Λέσβου, που θεωρούν πια τόπο τους.

…

Η Μεταξία παρακολούθησε τον «νέο κύκλο 2» του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Για τον πατέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/

Μικρά και πασχαλινά

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-paschalina/

Ανθολόγιο με… αλάτι! (υπό έκδοση)

Πάσχα

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για το Πάσχα

 

Πάσχα

Μυρίζει ο αέρας ευωδιές της πασχαλιάς.

Γελά η Άνοιξη και βάζει τα καλά της.

Αστράφτει ολόλευκη η αυλή της εκκλησιάς.

Χτυπά η καμπάνα, διαλαλεί το κάλεσμά της.

  

Μικροί μεγάλοι, με ελπίδα στην καρδιά,

το θείο θαύμα καρτερούν να γίνει πάλι.

Εκείνο που 'γινε στα χρόνια τα παλιά,

«Χριστός Ανέστη» όλη η πλάση για να ψάλλει. 

Γεωργία Βουδούρη

…

Αγαπώ τα παιδιά κι έτσι επέλεξα το επάγγελμα της νηπιαγωγού, που εξασκώ τα τελευταία είκοσι ένα χρόνια. Μου αρέσει να γράφω, κυρίως έμμετρες παιδικές ιστορίες με διάφορα θέματα. Μία από τις πρώτες μου προσπάθειες, «Μια ζωηρή τελεία», έχει εκδοθεί και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης. Μια πασχαλινή μου ιστορία με τίτλο «Τα πασχαλινά κουλούρια» έχει εκδοθεί από τις Εκδόσεις The book project στο συλλογικό έργο «10 μικρές πασχαλινές ιστορίες» και ένα ποίημά μου με τίτλο «Μελωμένες ζαβολιές» στο συλλογικό έργο «Χριστούγεννα που δεν τελειώνουν ποτέ» από τις Εκδόσεις Σαΐτα. Δύο ποιήματά μου έχουν εκδοθεί στο συλλογικό βιβλίο «Για τη μητέρα που γιορτάζει» από τις Εκδόσεις Αλάτι. Το τελευταίο βιβλίο μου κυκλοφόρησε το Πάσχα του 2023 από τις Εκδόσεις iWrite και έχει τον τίτλο «Ένα αυγό ψάχνει να βρει χρώμα». Η λογοτεχνία και η συγγραφή μού προσφέρουν ευχαρίστηση και αντοχές για να αντιμετωπίζω τον πολύπλοκο κόσμο μας.

…

Η Γεωργία παρακολούθησε τον όγδοο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μολύβι με γόμα

https://www.ekdoseisalati.com/p/molyvi-me-goma/

Για τη μητέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ti-mitera-poy-giortazei/

Για τον πατέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/

 

Στου Λεμονάρη της Φανερωμένης

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για το Πάσχα

Στου Λεμονάρη της Φανερωμένης

Έτσι όπως έψαχνε για τσιγάρα στις τσέπες του παντελονιού -να δεις που θα χιονίσει την Άνοιξη- μέχρι και στη φόδρα του σακακιού, σε κείνη που ’χε τριχρονίσει η σκισμή. Έτσι που πασπάτευε, ένιωσε κάτι. Κάτι έσυρε μια γραμμή στον δεξό του δείκτη, η ίδια ενόχληση όπως όταν έκοβε ματσικόριδα στο Καρπάσι, «να ανασταίνει τζιαί να μουσκομυρίζει του Χριστού ο τάφος» του ’λεγε η γιαγιά Βαρβαρού και έδενε μια κόκκινη κορδέλα˙ κατακόκκινη και αιμάτινη κορδέλα γύρα στο κεφάλι του Ξενή τους. Πάνω στον καβγά ποιος ο περισσότερον Έλλην, Γρίβας ή Μακάριος, του την άναψε ο Ανδρόνικος αναμεσών των ματιών˙ έτσι στο μέσον του ναού ήταν κι ο ανθοστόλιστος επιτάφειος˙ όπως και τότε, σφίγγοντας τα δόντια, τράβηξε την ανηφόρα στην πλαγιά, έτσι κι απ’ τη φόδρα... τα ξεροδαφνόφυλλα, ένα μάλιστα έπεσε στα πόδια της σερβιτόρας με τον κυπριακό και το νεροπότηρο. «Αλήθκεια, που τους βάλλει τους προδότες ο θεός;» μονολόγησε λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι για το τέλος του διαλείμματος.   

Κωνσταντίνα Μυλωνά

…

Γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1992 στην Κωνστάντσα της Ρουμανίας και μεγάλωσε στην Κύπρο. Το 2016 πήρε πτυχίο στην Ανθρώπινη Βιολογία από το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.

Έχει λάβει μέρος σε διάφορες δραστηριότητες με σκοπό την εκλαΐκευση της επιστήμης, ως μέλος της SciCo (μη κυβερνητικός οργανισμός στην Κύπρο). Κατά διαστήματα κάνει ιδιαιτέρα βιολογίας σε παιδιά γυμνασίου και λυκείου. Επί δύο συνεχόμενα καλοκαίρια ήταν μέλος στο Science for kids του TALENTO sports Academy.

Δεν θα διστάσει να σου πει πως η επιστήμη εξηγεί τη ζωή και η τέχνη τη διηγείται, γι’ αυτό και η συμμετοχή της στο εργαστήριο συγγραφής των εκδόσεων Αλάτι αλλά και στο περιοδικό Γράφειν. Μέσα απ’ αυτές τις δραστηριότητες επιθυμεί να αποτυπώσει τον δικό της μικρόκοσμο -τα συναισθήματα, τα βιώματα, τις αγωνίες, τους φόβους και τις προσδοκίες- επάνω στο χαρτί και εν τέλει να αγγίξει τον αναγνώστη.

...

Η Κωνσταντίνα παρακολούθησε τον δεύτερο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στο βιβλίο μας:

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/

Η ξεχασμένη γιορτή

 Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για το Πάσχα

Η ξεχασμένη γιορτή

Ο Περικλής, κάθε χρόνο, περίμενε τη γιορτή του με μεγάλη ανυπομονησία. Ήταν γνωστός γλυκατζής και δεν χόρταινε να δοκιμάζει τα διάφορα γλυκά που του έφερναν οι φίλοι και οι συγγενείς του. Φέτος όμως, ενώ πλησίαζε η γιορτή του, έβλεπε ότι κάτι περίεργο γινόταν. Φαινόταν λες… και όλοι την είχαν ξεχάσει! Αντί να ετοιμάζουν τα δώρα του, ασχολιόντουσαν με κάτι τσουρέκια, με κόκκινα αυγά και λαγουδάκια. Και δεν λέμε ότι τα τσουρέκια και τα κόκκινα αυγά δεν άρεσαν στον Περικλή, αλλά όχι και να ξεχάσουν τη γιορτή του για αυτά! 

Έτσι, λοιπόν, περνούσαν οι μέρες, μέχρι που έφτασε και η μέρα της γιορτής του. Ξύπνησε κατσούφης. Πού να ήξερε ότι θα ερχόταν η γιαγιά του να του ευχηθεί! Ε, φυσικά, οι γιαγιάδες δεν ξεχνούν ποτέ τα εγγόνια τους. Άσε που έχουν το χάρισμα να καταλαβαίνουν και όσα δεν λέγονται.

«Περικλάκο μου, σε βλέπω λίγο μελαγχολικό. Μήπως φταίει που φέτος δεν πρόλαβα να φτιάξω γλυκά για σένα; Μη στεναχωριέσαι, παιδί μου; Μια γιορτή δεν τελειώνει ποτέ. Τη γιορτάζουμε εμείς όποτε θέλουμε!»

Και κάπως έτσι οι γονείς του Περικλής ζήτησαν συγγνώμη από τον γιο τους, που απορροφήθηκαν τόσο από το Πάσχα. Αλλά του υποσχέθηκαν ότι θα του ετοίμαζαν την πιο όμορφη γιορτή την τελευταία μέρα των διακοπών. Ο Περικλής καταχάρηκε και ήταν σίγουρος πως θα τη θυμόταν για πολλά χρόνια, μέχρι να μεγαλώσει. Γιατί τελικά σημασία δεν έχει η ημερομηνία, αλλά να ξέρεις ότι είσαι ξεχωριστός για τους ανθρώπους που αγαπάς.

Κατερίνα Σπαθαράκη

…

Κατάγομαι από την Ανώπολη Σφακίων, αλλά μένω στα Χανιά. Έχω σπουδάσει φιλόλογος και παρέχω ιδιαίτερα μαθήματα. Τους θερινούς μήνες εργάζομαι στον τομέα του τουρισμού ως ξεναγός σε εταιρεία που πραγματοποιεί ταξίδια αναψυχής. Την πρακτική μου την πραγματοποίησα στο Κέντρο Γλωσσών του Πανεπιστημίου της Σαραγόσα. Επίσης, έχω ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές στον κλάδο της Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας και αυτό τον καιρό έχω ξεκινήσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα: «Δημιουργική Γραφή, Θέατρο και Πολιτισμικές Βιομηχανίες». Επιπλέον, έχω παρακολουθήσει την εκπαίδευση «Εκφραστική Γραφή στην Εκπαίδευση και την Κοινότητα». Συμμετέχω εθελοντικά στον Φιλολογικό Σύλλογο της περιοχής μου. Λογοτεχνικά μου κείμενα μου έχουν δημοσιευτεί στις εκδόσεις του «itravelpoetry» και έχω συμμετάσχει σε συλλογικά έργα των Εκδόσεων Αλάτι.

…

Η Κατερίνα παρακολούθησε τον «νέο κύκλο 2» του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μικρά και Πασχαλινά

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-paschalina/  

Για τον πατέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/

Τα «Μικρά» πάνε σχολείο!

https://www.ekdoseisalati.com/p/ta-mikra-pane-scholeio/

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες… 

https://www.ekdoseisalati.com/p/gynaika-esy-kai-mporeses/ 

Σύντομα παραμύθια για νεράιδες (υπό έκδοση)

Ανθολόγιο με… αλάτι! (υπό έκδοση)