Τις μέρες τις μετρώ
Ψυχές και σώματα
παγωμένα απ’ τον
χειμώνα.
Χείλη ξερά, ανέπαφα.
Στο στόμα γεύση αίματος.
Πόρτες, παράθυρα
κλειστά
τη φωνή μου μονώνουν,
κουράστηκαν τα μάτια
μου,
το γκρίζο ν’ αντικρίζουν.
Τις μέρες τις μετρώ,
τις σβήνω μία μία.
Το καλοκαίρι μου εσύ,
να έρθεις, περιμένω.
Σαν σε θάλασσα να σου
αφεθώ,
με την αλμύρα του νερού
να κλείσεις τις πληγές μου.
Να γίνεις ήλιος μου
εσύ,
και το κορμί μου να
ζεστάνεις.
Της ψυχής μου ο
γητευτής,
ποιητής του ονείρου.
Οι ανάσες μας να
ελευθερωθούν,
το γιασεμί να
μοσχοβολήσει.
Να είναι οι νύχτες μας
γλυκές,
και με τους χτύπους της
καρδιάς μουσικές να με ποτίσεις.
Τις μέρες τις μετρώ και
σε προσμένω.
Καραχλέ
Μαρίνα
