Αναγνωστοπούλου Ματίνα
Την Ποίηση θα τη βρεις στις ασημένιες λέξεις που αφήνει πίσω του το σαλιγκάρι
στο εύφορο χώμα που μετά την μπόρα μυρίζει κουράγιο
στις πηγές που κρύβουν οι λόφοι
στα ρυάκια που φλυαρούν μέσα σε πέτρινα ρήγματα
στη γωνιά τ’ ουρανού που στέκονται και σταλάζουν ακατάδεχτα σύννεφα
σταγόνα τη σταγόνα
νερό ζωντανό
στο πηγάδι που ξεδιψά ένας Χριστός κουρασμένος διαβάτης
στη βροχή που σε σηκώνει ψηλά σαν αναπάντεχη βλάστηση
Ανθίμου Μαρία
Την ποίηση θα τη βρεις αβίαστα αν το θες
Στο ξύπνημα της κάθε μέρας
Στο σ’ αγαπώ, μαμά, μπαμπά , σ’ αγαπώ, παιδί μου
Την ποίηση θα τη βρεις στον γαλανό ουρανό
Στη βροχή που ποτίζει τη γη να βλαστήσει
Στην κάθε εποχή με στίχους αισιοδοξίας
Ποίηση είναι οι σκέψεις που οδεύουν στη μέρα
Στο σ’ αγαπώ που φωνάζει το χαμόγελο του
Την ποίηση θα τη βρεις Δημιουργία Γη
Σαν αποφασίσεις να ερωτεύεσαι να ζεις!
Γαλίζη Μαρία
Την ποίηση θα τη βρεις κρυμμένη σε κάθε δάκρυ, σε κάθε χάδι, σε κάθε φιλί. Στο βάθος του αναστεναγμού ποίηση γεννιέται σιωπηλά σαν μυσταγωγία...
Ποίηση, αποκαλύψου και σε μένα να σου πλέξω τραγούδι, να με φυσήξεις κι εμένα στο πρόσωπο σαν αύρα εσπερινή... Γιατί η ψυχή μου, το ένιωσα, λαχτάρα έχει να πάλλεται σαν ηχώ με τους ήχους των στίχων σου, να βγάζει την αλήθειά της στο φως...
Γεωργίου Άρης
Την ποίηση θα τη βρεις εκεί που αρχίζουν τα τραγούδια,
εκεί που ανεβαίνει και ψηλώνει η καρδιά.
Στο πρωινό φιλί που θ’ αφήσει στα χείλια σου,
στην αγκαλιά που θα ησυχάσει τα αναφιλητά σου.
Την ποίηση θα τη βρεις εκεί που δύει ο ήλιος, στα κύματα της θάλασσας.
Στη μυρωδιά της βροχής που αγγίζει το ζεστό χώμα.
Στα όμορφα ταξίδια του μυαλού, στα μάτια ενός παιδιού, που κρύβεται η αλήθεια
Σε κάτι ψυχές που δεν παύουν να φωτίζονται και σε αγάπες που λυτρώνουν το κορμί σου.
Την ποίηση θα τη βρεις, εκεί που ανθίζουν τα λουλούδια,
εκεί που κρατιέσαι ζωντανός, στο θέατρο του παραλόγου.
Γιανναδάκη Μαρία
Την Ποίηση θα τη βρεις
στα βλέφαρα που μ' ευλάβεια λυγίζουν,
στ' αγέρι τ' απαλό εμπρός.
Ακούν τους ψίθυρους,
τους αναστεναγμούς,
ο Μπάτης τραγουδάει.
Κι είν’ το φίλημα καυτό,
ζεστή η αγκαλιά του.
Η ανεμώνα λικνίζεται,
ω, τα πέταλα χορεύουν.
Γιώτη Σταυρούλα
Την ποίηση θα τη βρεις
σκυφτή να σε περιμένει στα σκαλοπάτια σου.
Θα τη βρεις αγκαλιά ανοιχτή
να ‘χει την έννοια σου
όταν εσύ σκορπιέσαι.
Την ποίηση θα τη βρεις
να σου φυλάει λέξεις κι αισθήσεις
να ‘χεις να πιαστείς σαν χρειαστεί
να βγεις από μέσα σου.
Ζερβού Χρυσούλα
Την ποίηση θα τη βρεις
μέσ’ το γέλιο ενός παιδιού
και στα δάκρυα της χαράς.
Στη λάμψη των ματιών του έρωτα
στον πόνο της γέννας.
Σε κάθε Ανατολή και Ηλιοβασίλεμα
που η καρδιά χτυπά και λέει
Ευχαριστώ, Ζωή.
Καραγιάννη Ελένη
Την ποίηση θα τη βρεις
Στο άδειο πακέτο τσιγάρα
Στις ξάγρυπνες γόπες
Στα όνειρα που δραπέτευσαν
απ’ τα νυσταγμένα σου βλέφαρα
Στις πληγές σου που κακοφόρμισαν
Στις ηλιαχτίδες που σε χαιρέτησαν
απ’ τις σκονισμένες πρωινές γρίλιες
Στην Καλημέρα που δεν τόλμησες
Την ποίηση θα τη βρεις στο καθρέφτισμα
του προσώπου σου. Κοίτα…
Καρακούτα Κατερίνα
Την ποίηση θα τη βρεις
Σε χείλη που ψάχνουν να δαγκώσουν λίγη ευτυχία
Σε μυρωδιές από βρεγμένες φυλλωσιές
Σε ωραιοποιημένες στιγμές που ποτέ δεν υπήρξαν
Σε ταξίδια ψηλάφησης της ψυχής
Σε ανήσυχες σκέψεις που παλεύουν βρουν ανακούφιση
Σε επιθυμίες που προβάλουν ανικανοποίητες προσδοκίες
Σε όνειρα που παλεύουν να αποκτήσουν υπόσταση
Μην ξεχνάς ότι θα υπάρξουν στιγμές που θα νομίσεις ότι την έχασες
Είναι γιατί σταμάτησες να την αναζητάς με τα μάτια της ψυχής ανοικτά
Κοντόγιαννου Ζωή
Την ποίηση θα τη βρεις
Στο καρδιοχτύπι του ερωτευμένου
Στο δάκρυ κάθε πληγωμένης καρδιάς
Στο φως, στη θάλασσα, στα δάση
Μα και σε μέρη σκοτεινά που τρομάζουν
Παντού θα τη βρεις την ποίηση
Φτάνει μονάχα οι λέξεις
Για μια στιγμή
Να αγκαλιάσουν την καρδιά…
Κοτσαύτη Γιώτα
Την Ποίηση θα τη βρεις
Στης ψυχής το ξεφύλλισμα
Στις κουβέντες τις σκόρπιες
Στις φωνές τις αλλιώτικες
Στη Χαρά και στη Λύπη
Στο Σκοτάδι, στο Φως
Στον ιδρώτα του μόχθου
Σε αυλές σχολικές
Μέσα σου βρίσκετ’ η Ποίηση
(και ας μην το γνωρίζεις)
Λύχνου Πέπη
Την Ποίηση θα τη βρεις
στον ήλιο που τρυπώνει το πρωί από το παράθυρο
στο χαμόγελο του παιδιού στο πρώτο παγωτό του καλοκαιριού
στη μοναξιά που σε τυλίγει, όταν η ζωή σε ζορίζει
στο χάδι που απαλύνει τον πόνο
στα γράμματα που χοροπηδούν
μέχρι να φυλακίσουν τη σκέψη σου
σε λέξεις γεμάτες με το Είναι.
Την Ποίηση θα τη βρεις εκεί
που συναντιέσαι με τον Άλλον
Μακαριάν Μαριάννα
Την ποίηση θα τη βρεις κρυμμένη πίσω από βλέμματα ονείρων.
Πίσω από μια ανάμνηση
Μπροστά σε ένα λουλούδι.
Μέσα σε βαρκούλες που σχίζουν θάλασσες και σε μικρά ταξίδια.
Μέσα σε λέξεις και ενοχές
Μέσα σε αγάπες ανεκπλήρωτες.
Την ποίηση θα τη βρεις μέσα σου σαν κοιτάξεις.
Μιχαηλίδου Χριστίνα
Την ποίηση θα τη βρεις
στα φλογισμένα μάγουλα
του έρωτα,
στα πέτρινα σκαλιά του χρόνου
εκεί που οι θύμησες
παίζουν κρυφτό.
Στο τότε και στο τώρα
Στο σήμερα και στο χθες
Εξαντλώντας όλες τις λέξεις
σε ατέλειωτη έμπνευση.
Μπασούρης Κωνσταντίνος
Την Ποίηση θα τη βρεις παντού.
Υπάρχει γύρω μας και εντός μας.
Σε κάθε χαμόγελο, σε κάθε δάκρυ.
Σε κάθε μοναχική στιγμή
που σαν κρότος στη σιωπή οι σκέψεις ηχούν.
Σε κάθε ένωση, σε κάθε αποχωρισμό.
Στις δροσοσταλίδες της ανοιξιάτικης χαραυγής.
Στη θέρμη του θέρους, στη νοσταλγία του φθινοπώρου,
στου χειμώνα την παγερή πνοή.
Την Ποίηση θα τη βρεις στην αρμονία των πάντων.
Μυλωνά Κωνσταντίνα
Την ποίηση θα τη βρεις στο τραγούδι του χελιδονιού•
μες την τωρινή συννεφιά, μια ιδέα καλοκαιριού θα μοιάζει.
Ονείρατα παιδικά θα ξυπνήσει• με ποδηλατάδες, γέλια και τρεχαλητά στα σοκάκια.
Θα ζωντανέψουν κείνα τα ξεψυχισμένα κύματα στο ακρογιάλι κάτω απ' αστροφεγγιά• το πρώτο φιλί , την ίδια αντάρα στα σωθικά και στην ψυχή.
Την πίστη πως δεν τρομάζει η ζωή στον κρότο του Άδη θα αναζωπυρώσει.
Παναγοπούλου Χρύσα
Την ποίηση θα τη βρεις
σε αυθάδικα όνειρα
αυτά που τολμούν
την αλήθεια να πουν
Θα τη βρεις επίσης
σε αυθαίρετες ψυχές
αυτές που δεν κατακλύζουν ενοχές
μα είναι για όλους ανοιχτές
Ακόμα θα τη βρεις σε μια φωνή
Χωρίς λόγια, μόνο σιωπή.
Πολυκανδριώτη Αστερόπη
Την ποίηση θα τη βρεις
Αν ξεκινήσεις να ψάξεις σε δωμάτιο
Μια δροσοσταλίδα σε κυκλάμινο
Αν διαβάσεις εφημερίδες και τίτλους
Και δεις δύο λέξεις
Αν φυτέψεις ένα λουλούδι στο πρεβάζι
Και χαρτογραφήσεις τους μίσχους του
Αν πίνεις καφέ σε κεραμικό φλιτζάνι
Και σε οδηγεί η μυρωδιά σε κήπους
Αν κοιτάς ένα παιδί στα μάτια
Και ζωγραφίζεις χαρταετούς στα μαλλιά του
Τσιπούρα Μάντυ
Την ποίηση θα τη βρεις στους αφρισμένους ποταμούς των βουνών
που μεταφέρουν τα όνειρα της νιότης, στο άρωμα της θαλασσινής
αύρας και τον καλπασμό των κυμάτων που ταξιδεύουν τους
πόθους μιας χαμένης αγάπης, στους
ήχους της καρδιάς καθώς ο έρωτας σαν ανεμοστρόβιλος παρασέρνει τα
πάθη, σε κάθε τι που αναγεννά κι
απογειώνει την ψυχή, σε ό,τι υπάρχει γύρω ή μέσα μας και ψιθυρίζει ελευθερία.
Χατζηχάννα Έλενα
Την ποίηση θα την βρεις στο τίποτα, στη σιωπή, στο λίγο. Εκεί θα σου χτυπήσει, ξαφνικά, όταν θα έχεις προδοθεί τόσο βαθιά που δεν θα σε χωράει ο κόσμος όλος και που μέσα σου θα ρέει ψυχρό το αίμα. Τότε, μόνο ο στίχος θα σου έχει απομείνει.
Χιώτη Ειρήνη
Την ποίηση θα τη βρεις
εκεί που κάθεσαι ήσυχα μια μέρα δίπλα στο ρυάκι
και πάνω στα κλαδιά των δέντρων
θ’ ακούς τα τιτιβίσματα των πουλιών
να πανηγυρίζουν τον ερχομό της Άνοιξης
Την ποίηση θα τη βρεις
εκεί που σκάει τ’ άγριο κύμα τα καλοκαίρια
ψάχνοντας τα κοχύλια της νιότης
ποθώντας την ανεμελιά
των παλιών ημερών
