Ανθίμου
Μαρία
Οκτώβρη ρόδι και λωτός
Ο Οκτώβρης κουβαλάει
καλάθι γεμάτο ρόδια, κυδώνια και λωτούς
Φρούτα του πάθους της
Νέας Γενιάς
Κρατάει πυξίδα,
ηλιαχτίδες να φανούν στο αγέρι που πνέει
Ο Οκτώβρης βαστάει το δέκα
το καλό
Να παίξει στην τράπουλα
τα πάθη του
Στου φθινοπώρου φορεσιά
λωτοί και ρόδια το στολίζουν
Και σαν βλαστάρι
βρεγμένης γης
Το γέλιο του αφήνει να
παθιάσει τη βολή
Και το καλάθι ν’
ακουμπήσει σε μέρη Λωτοφάγων
Ταξίδι υποσχόμενο στη
νέα Γη
να φέρει το Φθινόπωρό
του με ρόδια γονιμότητας
με γέννημα αγάπης κι
ελπίδας
Γκίνη
Ελένη
Ο Οκτώβρης κουβαλάει
ένα καλάθι γεμάτο με εκπλήξεις.
Σσσσς! Κάνε λίγη ησυχία
και λίγη υπομονή.
Δες! Ένα δώρο, κι άλλο
ένα.
«Μα, τι δώρο είναι;»
«Ό,τι θες εσύ είναι.
Δες πόσα γλειφιτζούρια! Σαν από τα πανηγύρια μας! Θυμάσαι;»
«Μα, αφού δεν γίνονται
πια πανηγύρια.»
«Δες, πόσα αναψυκτικά,
σαν να έχουμε πάρτι!»
«Μα, πάρτι έχω σχεδόν
ξεχάσει τι πάει να πει.»
«Άνοιξε το καλάθι σου,
εκείνο που έχεις μέσα στο κεφάλι. Κι άσε να ξεπηδήσουν από μέσα οι πιο όμορφες
εκπλήξεις. Πάρε με αγκαλιά κι έλα να δούμε την Ανατολή να σπέρνει φθινοπωρινή
ελπίδα.»
«Τα βλέπω τα δώρα του
Οκτώβρη τώρα.»
Κορδώνη
Αρίστη
Οκτώβρης δίχως «μι»
Ο Οκτώβρης κουβαλάει
ένα καλάθι γεμάτο με φως κι ελπίδες.
Δέκατος στους δώδεκα μα
ποτέ δεν τον ένοιαζε η πρωτιά.
Τρέχει ανυπόμονος να
φτάσει του ονείρου απάτητες κορφές.
Οι έντεκα τον φώναζαν
άμυαλο και λίγο ονειροπόλο.
Οκτώβρης είναι, δίχως
«μι» και
θα χορεύει σόλο.
Κοτσαύτη
Γιώτα
Οι αέρηδες του Οκτώβρη
Ο Οκτώβρης κουβαλάει ένα καλάθι γεμάτο μ’ αέρηδες.
Θα φυσήξουν δυνατά.
Θα πάρουν μακριά τους φόβους.
Τα άγχη.
Τις ασχήμιες.
Μην απορείς.
Οι αέρηδες του Οκτώβρη κουβαλάνε μαζί τους κι
αλήθειες.
Μη λυπηθείς.
Ο Οκτώβρης ξεπλένει τα ψέματα.
Μας οδηγεί σε μια καινούργια ζωή.
Μην αντισταθείς.
Μακαριάν
Μαριάννα
Πέντε αισθήσεις
Ο Οκτώβρης κουβαλάει
ένα καλάθι γεμάτο αρώματα, γεύσεις και πορφυρό χρώμα.
Στην αρχή τον
καταλαβαίνεις από τα φύλλα που σκορπά τριγύρω, φτιάχνοντας μια πολύχρωμη
μοκέτα.
Έπειτα από το άρωμά
του, χαρτί, ζεστή σοκολάτα, καφές και βρεγμένο χώμα.
Ακολουθεί ο αέρας που
ακούγεται καθώς γλιστρά μέσα από τα δέντρα κι η ανάσα της πόλης που γεμίζει τα
πάντα υγρασία.
Αφήνει στα χείλη τη
γεύση της βροχής και του ποπ κορν.
Του φιλιού που άνθισε
κάτω από μια ομπρέλα.
Τέλος τον καταλαβαίνεις
από τ’ άγγιγμα του ουρανού καθώς τα δάκρυά του βουλιάζουν κάτω απ’ τη γη τα
άνθη να ξυπνήσουν.
Μπασούρης
Κωνσταντίνος
Δέκατο παιδί
Κοντά είναι και ζυγώνει
του Χρόνου το δέκατο
παιδί.
Σ’ ένα καλάθι έχει
μαζεμένα
του Τρυγητή τα κίτρινα
ξερόφυλλα.
Σπόρους κρατεί στα
χέρια του
καρπό να δώσει η μάνα
Γη
με της βροχής τις
πρώτες στάλες.
Θα μαζέψει την άγουρη
ελιά,
του χρυσαφένιου υγρού
την πρώτη γεύση να γευτεί.
Κι όσο θα διαβαίνει,
ολόγυρα θα σκορπά
του κυκλάμινου και του
χρυσάνθεμου τις ευωδιές
κι ανέμελα θα τρέχει
στους αγρούς
καταμεσής του
φθινοπώρου
λίγο πριν το λιόγερμα
του Χρόνου το δέκατο
παιδί.
Μπόικου
Θεοδώρα
Ο Οκτώβρης ξυπνά με την
πρώτη βροχή καθώς η Μάνα Γη την υποδέχεται με αγαλλίαση στη μήτρα της για να ριζώσουν
οι σπόροι. Φοράει τρικό τρισδιάφορο, κοντό μανίκι στα αριστερά, ελαφρύ κόκκινο
μάλλινακι στη μέση και στα δεξιά κίτρινο αδιάβροχο. Ικανός φιλοξενητής του
Αυγούστου με πνοή καλοκαιριού, του Τρυγάρη με κούλουμες κληματαριές κι αυτός με
τα Οκτωβριανά και τα οπωρικά του. Τινάζει τα δεντρόφυλλα και βόλι εκείνα
πέφτουν, μα θάλλος κρύβουν στο χαλί τους. Στον κόρφο του έχει την ελληνική
σημαία και με καμάρι την ανεμίζει με το άριστο δέκα. Το καλάθι του φέρει
σπόρους, βροχή, Αύγουστους, έναν άσσο κι έναν Ήλιο!
Πολυκανδριώτη
Αστερόπη
Ο Οκτώβρης κουβαλάει
ένα καλάθι με καλούδια.
Έχει σταφύλια, πολλά
φύλλα,
μα δεν έχει καν
λουλούδια.
Στο καλάθι του χωράει
μια σταλίτσα από βροχή,
γαλοτσάκια και βιβλία
που ‘χουν μέσα προσευχή.
Είναι η προσευχή του
ανέμου
που γλίστρησε απ’ το
καλάθι.
Κυρά-δασκάλα μη
μαλώνεις
τα ορθογραφικά τα λάθη.
Δεν μπαίνει «μ» στον
Οκτώβρη,
από παιδιά το ‘χουμε
μάθει.
Όμως μπορούμε να
δεχτούμε
ένα φθινοπωρινό καλάθι.
Διεύθυνση δεν έχει
ο Οκτώβρης να το
στείλει,
το Πρωτοβρόχι θα το
δώσει
τυλιγμένο με μαντίλι.
