«Ένας μήνας πριν τα Χριστούγεννα κι ο Χιονάνθρωπος αποφάσισε να...»

 

Ανθίμου Μαρία

Η επανάσταση του Χιονάνθρωπου

Έναν μήνα πριν τα Χριστούγεννα ο Χιονάνθρωπος αποφάσισε να επαναστατήσει! «Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια» μουρμούριζε. « Χριστούγεννα, λαμπάκια, στολίδια, δώρα. Και να είμαι το αντικείμενο διασκέδασης. Δεν αντέχω πια. Άσε εκείνο το καρότο για μύτη και τα κλαδιά ως χέρια. Τι μπανάλ! Καμία στιλιστική εξέλιξη».

«Απεργώ, ναι και αποχωρώ» σήκωσε μπαϊράκι ο Χιονάνθρωπος. Είμαστε φίλοι από παλιά και μου εκμυστηρεύτηκε τα σχέδιά του. Για να μην αναρωτιέστε, είμαι η διακοσμητική μπαλίτσα, αυτή που γυαλίζει στο χριστουγεννιάτικο δέντρο με μοβ και χρυσά γκλιτεράκια. Προσπάθησα να συνετίσω το φιλαράκι μου αλλά ήταν ανένδοτος. Ώσπου σήμερα το απόγευμα τον είδα με μια βαλίτσα στο χέρι και εισιτήριο στην τσέπη! «Φεύγω για το Παρίσι, φιλενάδα» μου πέταξε χαμογελώντας. Γούρλωσα τα μάτια… «Παρίσι;» ψέλλισα.

«Ναι, Παρίσι. Έψαξα από εδώ και εκεί με κάποιες διασυνδέσεις και περιμένουν στυλίστες να με αναλάβουν. Αλλάζω γκαρνταρόμπα, στυλ, ίσως και καριέρα, στον κόσμο της μόδας».

Ζήλεψα, το ομολογώ! «Θέλω να έρθω μαζί σου» βροντοφώναξα. Δεν ξέρω πότε πρόλαβα να ετοιμάσω βαλιτσούλα και ταχέως φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Τώρα θα επιστρέψουμε μέχρι τα Χριστούγεννα; Ποιος ξέρει; Αυτό που υποσχόμαστε με σιγουριά είναι ότι το νέο λουκ θα είναι επαναστατικό! Παρίσι, σου ερχόμαστε. Au revoir για την ώρα!

 

Μήλιου Θεοδώρα

Τα απίστευτα Χριστούγεννα του Χιονάνθρωπου

Ένας μήνας πριν τα Χριστούγεννα κι ο Χιονάνθρωπος αποφάσισε να πάει ένα ταξίδι. Η αναμονή αυτή για την έλευση του χιονιού τον είχε κουράσει. Έβλεπε πως δεν είχε σκοπό να φανεί ο φίλος του ο Χιονιάς. Μάζεψε τα κομμάτια του και με το πρώτο αεράκι έβαλε πλώρη για τον Βορρά. Ταξίδευε και ταξίδευε μέχρι που φάνηκαν τα πρώτα ιγκλού. «Εδώ είμαστε» είπε. «Ας ξεχειμωνιάσουμε...» Στήθηκε δίπλα από ένα συγυρισμένο και κομψό ιγκλού και περίμενε τα παιδιά να παίξουν μαζί του. Το κρύο τον είχε ανανεώσει και ήταν έτοιμος για πολλές τρελές. Με την πρώτη ευκαιρία καβάλησε το έλκηθρο μαζί με το Ρόνι και τράβηξαν για τον πρώτο οικισμό. Τα παιδιά δεν χόρταιναν να παίζουν μαζί του αλλά πολύ σύντομα τον συνήθισαν γιατί είχαν μπουχτίσει από το τόσο χιόνι και ονειρεύονταν παραλίες και κουβαδάκια. Έτσι ο Χιονάνθρωπος άρπαξε μια σειρά λαμπιόνια, τα τύλιξε γύρω του, καβάλησε το πρώτο χαμηλό βαρομετρικό και για άλλη μια φορά κίνησε για χώρες που ανυπομονούσαν για τα Χριστούγεννα και για τον Χιονιά. Να μην τα πολυλογούμε, εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν γι’ αυτόν τα πιο μαγικά καθώς έκανε πολλά παιδιά ευτυχισμένα. Γι’ αυτό κολλήστε τη μύτη στο παράθυρό σας, κοιτάξτε τον νυχτερινό ουρανό κι εκεί, κάπου ανάμεσα στους αστερισμούς, θα δείτε και τον ταξιδιάρη Χιονάνθρωπο να καταφτάνει.