Νάρκισσος

 

Κιζιρίδου Γεωργία

Γεννήθηκες για να μαγεύεις

Το άρωμά σου αφοπλιστικό

Το χρώμα σου καθηλωτικό

Δεν περνάς απαρατήρητος

Και το γνωρίζεις

Πόση μοναξιά κρύβεται πίσω από την αψεγάδιαστη ομορφιά;

Αν μπορούσες να αλλάξεις

Και να γίνεις ένα ταπεινό χαμομηλάκι

Ένα άοσμο αγριολούλουδο

Θα το έκανες έστω για μια μέρα;

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Στο κυνήγι

Νάρκισσο τον έλεγαν,

κάτι έψαχνε.

Πήγαινε για κυνήγι,

σκότωνε ελάφια,

έψαχνε να πιει γάργαρο νερό.

Τρυπούσε τις καρδιές

των άτυχων νεραϊδών.

 

Νάρκισσο τον έλεγαν,

κάτι έψαχνε.

Δεν δρόσιζε το στόμα του με γάργαρο νερό.

Δεν φτερούγιζε η καρδιά του στους έρωτες των νεραϊδών.

Δεν άντεχε τον αναστεναγμό του εαυτού του από την ηχώ.

Ήταν το λουλούδι του κακού.

Καταδύθηκε να βρει τον εαυτό του.

Και πνίγηκε.

 

Νάρκισσο τον έλεγαν.

Ίσως στον πνιγμό του να βρήκε αυτό που έψαχνε.

Έτσι, άρχισαν όλα.

 

Φλογερά Ελένη

Ο Νάρκισσος είναι άραγε ένα όμορφο λουλούδι,

δημιούργημα των Ολύμπιων θεών,

που η βαριά ευωδιά του σε ναρκώνει και

σε μαγεύει σαν άλλη Κίρκη;

Ή ένας όμορφος νέος που εγκλωβίστηκε

στην ψευδαίσθηση και την αυταπάτη,

μακριά από την πραγματικότητα

και καθηλώθηκε στη σπηλιά των αισθήσεων

σαν άλλος δεσμώτης;

Ίσως και τα δύο.

Ίσως είναι αυτός που αγνόησε τη νύμφη Ηχώ

που τον καλούσε,

αυτός που δεν έδωσε σημασία στον χρησμό του Τειρεσία,

παρά έμεινε να κοιτάζει το είδωλό του

στα ακύμαντα νερά μιας λίμνης.

Τώρα μόνο η Ηχώ απόμεινε να αντιλαλεί

τ’ όνομά του ανάμεσα στους βράχους και

τον θυμίζουν και τα λίγα λουλούδια στην όχθη της λίμνης

που καθρεφτίζουν τα κεφαλάκια τους στα νερά της.

Το καρναβάλι

 

Κασσελούρη Αναστασία

Ήρθαν οι Απόκριες, τρελό το καρναβάλι.

Μικροί, μεγάλοι φόρεσαν στολές.

Πίσω από μάσκες κρύφτηκαν,

πειράγματα χιλιάδες.

Μάγισσες, ξυλοπόδαροι,

πιερότοι, κολομπίνες,

αρλεκίνοι, παπάδες,

αστυνομικοί, αγελάδες, κουνελάκια...

Σε αποκριάτικους ρυθμούς

από άκρη σε άκρη ακούς παντού

γέλια, φωνές, τραγούδια.

Άφθονο ρέει το κρασί.

Με κομφετί και σερπαντίνες

έρχεται η κυρα-Σαρακοστή.

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Καρναβαλοποίηση*

Εκεί που τα χιόνια λιώνουν κι ο ήλιος δυναμώνει,

εκεί που το κρύο φεύγει κι οι καρδιές ζεσταίνονται,

εκεί που ο χειμώνας σμίγει με την άνοιξη,

εκεί μας προσμένει το καρναβάλι.

 

Καρναβάλι -μια αλλιώτικη γιορτή.

Αιώνες τώρα επιβιώνει.

Χορεύουμε, μασκαρευόμαστε, γελάμε,

χτυπάμε τα πόδια μας στη γη.

Διώχνουμε τα κακά πνεύματα,

καλούμε τη γη να καρπίσει.

 

Καρναβάλι -μια αλλιώτικη γιορτή.

Αιώνες τώρα σε εχθρεύονται,

αιώνες τώρα επιβιώνεις.

Κάνεις τον ζητιάνο βασιλιά,

και τον βασιλιά ζητιάνο.

 

Καρναβάλι -ρωγμή στον χώρο και στον χρόνο.

Ένα θέατρο χωρίς σενάρια και θεατές,

Ένα θέατρο-ύμνος στην αληθινή ζωή.

 

*Ο όρος καρναβαλοποίηση προέρχεται από τον Ρώσο θεωρητικό της λογοτεχνίας Μιχαήλ Μπαχτίν.

 

Χαραμή Μεταξία

Φόρεσε τη στολή σου, χόρεψε,

το καρναβάλι θέλει χορό.

Μια μάσκα τη μορφή καλύπτει.

Δεν είσαι συ, μα κάποιος άλλος,

που έκρυβες και δεν το ξέρεις.

Άσε τις έγνοιες κατά μέρος,

το καρναβάλι θέλει ανεμελιά.

Πειράγματα, αστείες γκριμάτσες,

το γέλιο πηγαίο, λυτρωτικό,

κανείς δεν ζει χωρίς εκείνο,

το καρναβάλι θέλει χαρά.

Μικροί, μεγάλοι, ακόμα κι οι γέροι

μάσκα φορέσαν, το χέρι δίνουν.

Χορό στήνουν μες στην πλατεία.

Το καρναβάλι τούς δίνει φτερά.

 

Τα πεντάστιχα της τουλίπας

Ανθίμου Μαρία

Τουλίπας άνθος

Έρωτας Παθιασμένος

Κόκκινη φλόγα

 

Τουλίπες στην ποδιά σου

Σου τάζω την Αγάπη

 

Γιαμουρίδου Κική

Χρώματα πολλά

Στη σειρά καμαρωτές

Όμορφες πολύ

 

Την Άνοιξη στολίζουν

Τις ψυχές ξανανιώνουν

 

Κιζιρίδου Γεωργία

Πράσινη πλάση

Η τουλίπα κόκκινη

Αέρας φρέσκος

 

Μύρισε η Άνοιξη

Η γη χαμογελάει

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Ξαναγεννιούνται

Τουλίπες πολύχρωμες

Άνοιξη φέρνουν

 

Οι κρυμμένοι βολβοί τους

Ξεμυτίσανε ήδη

 

Μόσχοβα Γαρυφαλλιά

Ροζ οπτασίες

Ανθισμένες τουλίπες

Λυγερόκορμες

 

Της άνοιξης οιωνοί

Τις εντυπώσεις κλέβουν

 

Παναγοπούλου Χρύσα

Πόσα ροζ άνθη

την ψυχή μου γεμίζουν

άνοιξης οσμή

 

φυτό καλλωπιστικό

μύρια συναισθήματα

 

Σωτηροπούλου Ρούλα

Ανοιξιάτικες

Τουλίπες ατίθασες

Ευωδιές γεννούν

 

Πανδαισία χρωμάτων

Κυριαρχούν στον χώρο

 

Χαραμή Μεταξία

Να, ξεμύτισαν

οι τουλίπες στο χώμα

στολίζουν τη γη

 

με χρώμα ζωγραφίζουν

το έαρ που γεννιέται

 

Χρυσοπούλου Βέτα

Τουλίπες λευκές

Κόκκινες και κίτρινες

Μέσα στον κήπο

 

Στολίζουν με χρώματα

Ζωγραφίζουν τη μέρα

Τσικνοπέμπτη

 

Βέρρου Μαρία

Τρέχουν τα σάλια

από τη βουλιμία

κατακερματισμένη διάθεση

στον ίσκιο μίας ουτοπίας

που συνοδεύει

αιώνες τώρα

την ανθρώπινη ιστορία.

Αφιερώστε ελάχιστα

στον ίσκιο μιας θυσίας

το τίποτε και τα πολλά

που αδειάζουν τα τερτίπια

στων τραπεζιών μίαν έκπληξη

χωρίς τα παραμύθια

που υπόσχονται

με τις ψευτιές

κρασιά

τσιμπούσια

και αστεία.

 

Γιαμουρίδου Κική

Τσικνοπέμπτη: μια μέρα για να αποδείξουμε, για άλλη μια φορά, πως όλη μας η ζωή τελικά είναι φαγητό, ξεφάντωμα και μασκαριλίκια. Αυτά μας γεμίζουν. Μας έπνιξαν τα προβλήματα, τα κουτάκια που καθημερινά μπαίνουμε, σαν υποδειγματικά στρατιωτάκια. Περιμένουμε σαν τα ανυπόμονα, νηστικά παιδιά, να χορτάσουμε τη βουλιμία μας, να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας, να αποτινάξουμε από πάνω μας, ό,τι απωθημένο έχουμε. Ημέρα φυγής, εξόδου, λύτρωσης, από όλα όσα ο καθένας θέλει να ξεφύγει και να γεμίσει το «είναι» του, σαν να μην έχει αύριο…

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Ωδή στην Τσικνοπέμπτη

Τσικνοπέμπτη και αποκριές,

πώς σας καταντήσαν;

Στην εποχή του Διονύσου

ήσασταν ημέρες για σάτιρα,

για αθυροστομία, για λιπαρότητα.

Ακόμα και τα όνειρα της κουλουρούς

βγαίνανε αλήθεια.

 

Τσικνοπέμπτη και αποκριές,

τον καιρό του Διονύσου

οι άνθρωποι ντύνονταν τον πραγματικό τους εαυτό.

Τώρα και την Τσικνοπέμπτη την κατάντησαν

άλλη μια μέρα που χορταίνει η κοιλιά

μα μένουν άδειες οι ψυχές μας.

 

Τρίστιχα για το χελιδόνι

 

Ανθίμου Μαρία

Χελιδόνι μου,

φέρε μου στα φτερά σου

Αγάπη και Φως!

 

Βουδούρη Γεωργία

Γλυκοχαράζει

μήνυμα της άνοιξης

το χελιδόνι.

 

Γιανναδάκη Μαρία

Χελιδών πετά,

Μυρωδάτη άνοιξη

Κοντά σιμώνει.

 

Γιώτη Σταυρούλα

Στον ουρανό μου

Πάντα να επιστρέφεις

Χελιδόνι μου

 

Δανιλοπούλου Μαρία

Φως χελιδόνια

Χαμόγελα άνοιξης

Ελπίδα ζωής

 

Ζώρζου Ιωάννα

Ψηλά στα τέλια

Τραγούδια της άνοιξης-

Δες, χελιδόνια!

 

Κασσελούρη Αναστασία

Χαράς μήνυμα

Τα χελιδονίσματα

Γύρισαν ξανά

 

Κιζιρίδου Γεωργία

Καλωσόρισμα-

Χελιδόνι το ένα

Μαντάτα φέρνει

 

Κοντοπούλου Φωτεινή

Χελιδόνι μου,

πέτα εδώ κοντά μας,

να την η φωλιά!

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Με χελιδόνια

ο ουρανός γέμισε.

Άνοιξη, ήρθες!

 

Μπόικου Θεοδώρα

Ψαλίδι ουρά

Σκορπά βαμβάκι λευκό

Έαρ μηνύει

 

Ρηγάτου Βίκυ

Στη μαύρη ράχη

Άνοιξη συ κουβαλάς

Λεύκες ημέρες

 

Τσιφοπούλου Όλγα

Αχ χελιδόνι,

φέρνεις τη χαρά ξανά,

ήρθες, Άνοιξη!

 

Φλογερά Ελένη

Ήρθαν! Γέμισε

Η χελιδονοφωλιά

Τιτιβίσματα

 

Χαραμή Μεταξία

Το χελιδόνι

τιτιβίζει με χάρη,

άνοιξη φτάνει.

 

Χρυσοπούλου Βέτα

Η φωλιά άδεια

Την άνοιξη προσμένεις

Χελιδόνι μου