Γενάρης τέλος

 

Βέρρου Μαρία

Γενάρης τέλος

Σιωπή του Χειμώνα

Πισωκοιτάζει.

 

Γιαμουρίδου Κική

Γενάρης τέλος

Νυφούλες ροζ και λευκές

Περιμένουμε

 

Γιώτη Σταυρούλα

Γενάρης τέλος

Λειψός Φλεβάρης φτάνει

Λήξη εποχής

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Γενάρης τέλος

Ανθάκι αμυγδαλιάς

Υποσχόμενο

 

Ζώρζου Ιωάννα

Γενάρης τέλος

μ’ Άνοιξες φιλιώνεται

Φλεβάρης μικρός

 

Κασσελούρη Αναστασία

Γενάρης τέλος

Αμυγδαλιές ανθίζουν

Μήνα Φλεβάρη

 

Κιζιρίδου Γεωργία

Γενάρης τέλος

Νιφάδες ολόγυρα-

Φλεβάρη έλα

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Γενάρης τέλος

Ο Φλεβάρης ας φέρει

Βροχή λουλουδιών

 

Κουρτζόγλου Στέλλα

Γενάρης τέλος

Του χρόνου σε καρτερώ

Τζάκι θ’ ανάψω

 

Λαχανάρη Νατάσα

Γενάρης τέλος

Φλεβάρη τον χειμώνα

ας διώξεις μακριά

 

Λεοκάτα Μελίνα

Γενάρης τέλος

ο Φλεβάρης έρχεται

τον περιμένω.

 

Μόσχοβα Γαρυφαλλιά

Γενάρης τέλος

Η φύση χειμωνιάζει

Λευκοντύνεται

 

Πανίκου Εύη

Γενάρης τέλος

Πρόδρομος ο Φλεβάρης

Άνοιξη ζωής

 

Ρηγάτου Βίκυ

Γενάρης τέλος

Αναρωτιέμαι τάχα

Τι θα ’ρθει μετά

 

Σημαντήρη Ευαγγελία

Γενάρης τέλος

Κοκκινολαίμης λαλεί

«Το χιόνι φεύγει»

 

Σιώζιου Μαρία

Γενάρης τέλος

ο χρόνος φέρνει γοργά

νέες ιδέες

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Γενάρης τέλος

Πανσέληνος του λύκου

Καρδιές αντρειεύει

 

Συγγούνα Ρούλα

Γενάρης τέλος.

Χρόνου αρχή ελπίδας,

βήμα στο μέλλον.

 

Σωτηροπούλου Ρούλα

Γενάρης τέλος

επόμενος να έρθει

δώρα να φέρει

 

Φλογερά Ελένη

Γενάρης τέλος

Ο Φλεβάρης των φλεβών

Έρχεται γοργά

 

Χαραμή Μεταξία

Γενάρης τέλος

Ο Κουτσοφλέβαρός μας

άνοιξη φέρνει.

 

Χρυσοπούλου Βέτα

Γενάρης τέλος

Έμβρυο η Άνοιξη

Κουτσός Φλεβάρης

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας συστήνονται-Κατερίνα Σπαθαράκη

不完全さの美しさ

Ανθισμένα λουλούδια,

πουλιά με ορθάνοιχτα φτερά,

αγρίμια στα βουνά.

Πώς μπορείς να αγαπάς ένα λουλούδι;

Πώς μπορείς να αγαπάς ένα αγρίμι;

 

Tα νερά στα ποτάμια που κυλάνε.

Το άσπρο χιόνι που λιώνει.

Τα ανοιξιάτικα λουλούδια που ξεραίνει ο ήλιος.

Πώς μπορείς να τα αγαπάς;

 

Πώς μπορείς να αγαπάς ένα όνειρο, μία στιγμή, λίγη σκόνη;

Πώς μπορείς να αγαπάς το φευγαλέο, το ανολοκλήρωτο, αυτό που δεν υπήρξε;

Πώς μπορείς να αγαπάς τα άγρια βουνά, με τα ξεραμένα αίματα και τις αρχέγονες κατάρες;

Τα βουνά που βγάζουν τη γλώσσα τους στο χάος και τελικά φαγώνονται από τις θάλασσες.

Πώς μπορείς να αγαπάς το άσχημο, το ανήθικο, το μισό;

Πώς μπορείς να αγαπάς έναν άνθρωπο;

 

Λες ότι αγαπάς ένα λουλούδι, αλλά το κόβεις.

Λες ότι αγαπάς τα Χριστούγεννα, αλλά στολίζεις βαλσαμωμένα δέντρα.

Λες ότι αγαπάς τον Μπλαβογέννη, αλλά δεν αντέχεις να μπεις στο δωμάτιο με τους σκελετούς του.

 

Λες ότι αγωνίζεσαι για την αγάπη, την αλληλεγγύη και τα ανθρώπινα δικαιώματα,

αλλά τα αιματοβαμμένα χέρια δεν τα αντέχεις.

Δεν αγαπάς^. το παιδί μέσα σου, φοβάσαι.

Δεν αγαπάς, θέλεις να κατέχεις.

 

Αν αγαπήσεις ένα δέντρο, μην το κόψεις.

Αν αγαπήσεις ένα αγρίμι, μην το αιχμαλωτίσεις.

Αν αγαπήσεις έναν δολοφόνο, άφησέ τον να φύγει.

Η αγάπη δεν κατέχει.

Η Αγάπη θεραπεύει.

 

Κατερίνα Σπαθαράκη

…

Κατάγομαι από την Ανώπολη Σφακίων, αλλά μένω στα Χανιά. Τους θερινούς μήνες εργάζομαι στον τομέα του τουρισμού, ως barwoman σε εταιρεία που πραγματοποιεί ταξίδια αναψυχής. Έχω σπουδάσει φιλόλογος και παρέχω ιδιαίτερα και φροντιστηριακά μαθήματα. Την πρακτική μου την πραγματοποίησα στο Κέντρο Γλωσσών του Πανεπιστημίου της Σαραγόσα. Επίσης, έχω ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές στον κλάδο της Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας. Συμμετέχω εθελοντικά στον Φιλολογικό Σύλλογο της περιοχής μου, ο οποίος έχει συνεισφέρει με πολλούς τρόπους στην ανάπτυξη της πολιτιστικής ζωής της.

Ο ηδονιστής ποιητής Jaime Gil de Biedma y Alba στο οπισθόφυλλο του μοναδικού του βιβλίου Las personas del verbo, παραθέτει την εξής φράση, για να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους σταμάτησε να γράφει: «Otro, que todo fue una equivocacion: yo creia que queria ser poeta, pero en el fondo queria ser poema» («Επίσης, όλα ήταν ένα λάθος: πίστευα ότι αυτό που ήθελα ήταν να γίνω ποιητής, αλλά κατά βάθος αυτό που ήθελα ήταν να γίνω ποίημα»). Η φράση αυτή περιγράφει και τη δική μου σχέση με τη γραφή. Θεωρώ τα ποιήματά μου μέτρια, γιατί προτιμώ να ζω τη ζωή, παρά να γράφω γι’ αυτήν. Παρ’ όλα αυτά, άρθρα μου έχουν δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του Flowmagazine και λογοτεχνικά μου κείμενα στο περιοδικό Storywits.

…

Η Κατερίνα παρακολούθησε τον νέο κύκλο 2 του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Για τον πατέρα που γιορτάζει (υπό έκδοση)

Μικρά και Πασχαλινά (υπό έκδοση)

 

Το χιόνι άσπρο

 

Ανθίμου Μαρία

Το χιόνι άσπρο σκεπάζει τη φθορά

Καθαρίζει όποια κηλίδα στη σιωπή

Καθάρια θέα στο παράθυρο της επίγνωσης

Η θλίψη καίγεται στο τζάκι μέσα

Ανείπωτη χαρά, το χιόνι άσπρο

Χορό με τις νιφάδες κόρες

Παρθενικές φιγούρες λευκή προσμονή της ελπίδας

 

Γιαμουρίδου Κική

Το χιόνι άσπρο, σαν τις αγέννητες ελπίδες.

Ποτέ δεν ξέρεις. Γνέθει το μυαλό μα δεν τα μαρτυρά.

Αν έρθει η ώρα, θέλει να πλαγιάσει μέσα στο παχύ στρώμα του και ας παγώσει.

Πρέπει να μάθει πως η ζωή δεν έχει μόνο άσπρο χρώμα!

 

Ζώρζου Ιωάννα

Το χιόνι άσπρο,

 

πάνω στη στέγη

ένα σπουργίτι χοροπηδά

 

πάνω στα δέντρα

τα κλαδιά αθωώνουν τη γύμνια

 

πάνω στην καρδιά

ο έρωτας ψάχνει απέλπιδα να ξαναζεσταθεί

 

Το χιόνι άσπρο,

άσπρο της κάθαρσης,

 

Ω! Το χιόνι πέφτει!

 

Κασσελούρη Αναστασία

Το χιόνι άσπρο πέφτει από το χάραμα

Παγώνει η μέρα

Νιφάδες κρέμονται στα κεραμίδια με φόβο να βρεθούν στο πέπλο

που αφάνισε βρωμιές και αμαρτίες

Ζεστό κρασί μοναχικά σε ένα παγκάκι

Αχνάρια βαθιά

στο απαλό λευκό της φύσης κουνώντας την ουρά στο καταφύγιο

Απρόσμενη ελπίδα στην ομίχλη

Χαμένα όνειρα της νύχτας

 

Κολιγιώτη Αλεξάνδρα

Όλα λευκά

Το χιόνι άσπρο κι αθόρυβο.

Μονολογεί σε αμήχανες σιωπές.

Και η κυρα-Βασιλική το αδράχτι ατενίζει.

Στης λίμνης τα ρηχά νερά.

Τον κόσμο καθρεφτίζει.

Αλίμονο σ’ εκείνον που σε χιόνι δεν πάτησε.

Αλίμονο σ’ εκείνον που τον χειμώνα δεν νοστάλγησε.

 

Κόρμη Ελένη

Το αρωματοπωλείο του χρόνου

Το χιόνι άσπρο.

Γενάρης ο μπροστάρης,

ο πιο χαϊδεμένος, όμορφος

σαν εκείνο,

όνειρα και υποσχέσεις μοιράζει

και εσύ χάνεσαι σε σύννεφα μακρινά,

με τις σκέψεις να τρέχουν,

να προλάβουν να κλείσουν

μέσα στην καρδιά σου

ευχές αγάπης και ελπίδας

για μια χρονιά άσπρη σαν χιόνι...

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Το χιόνι άσπρο,

να γράφεις πάνω του

σαν σε κόλλα λευκή.

 

Το χιόνι άσπρο,

να διαβάζεις με δέος

τα χνάρια της φύσης.

 

Το χιόνι άσπρο,

ν’ ακούς τη ζωή

που γεννιέται από κάτω.

 

Να ρουφά το σκοτάδι.

Το φως ν’ ανακλά.

 

Μπόικου Θεοδώρα

Το χιόνι άσπρο,

απλώνει τους μανδύες του,

ξετυλίγει τις κρυσταλλένιες νύφες του.

Ο Βοριάς και η Κυρά του ροδοχιονίζουν τις πλαγιές.

Με τη ζέση του χώματος φυλούν τη ζήση της πλάσης.

Χιονάτα όνειρα ορμούν από τον φεγγίτη

πολιορκώντας γλυκά τα λικνίσματα της φωτιάς

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Αιωνιότητα

Χιόνι άσπρο,

έλατα πράσινα,

σπουργίτια ήρεμα φτερουγίζουν.

Γάτα αποκαμωμένη από το κρύο,

γουργουρίζει στην κουφάλα τους.

 

Αχ, Θεέ μου, τι νύχτα!

Απόψε το φεγγάρι νικάει το σκοτάδι.

Απόψε, αύριο και για πάντα νικάει η αγάπη.

Απόψε και για πάντα, οι προσευχές ευοδώνονται.

Μα, κάποιες φορές, το για πάντα διαρκεί ένα μονάχα δευτερόλεπτο.

Φλογερά Ελένη

Το χιόνι άσπρο,

πάγωσε τις καρδιές μας.

Ο ζωοδότης ήλιος

μάς γύρισε την πλάτη.

Ζητείται ελπίς.

 

Χαραμή Μεταξία

Χιόνι

Το χιόνι άσπρο

Δίνει στη νύχτα φως

Κλείνει ρωγμές

Αφήνει τόπο στ’ όνειρο

Για μια αυγή μπορεί και παραπάνω

Αλλάζει την εικόνα

Του μισογκρεμισμένου σπιτιού

Φκιασιδώνει το πρόσωπο της γης

Μα σαν φύγει

Πώς θα ’ναι;

 

Γιατί εργαστήριο συγγραφής Αλάτι

 

Το εργαστήριο συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι έχουν παρακολουθήσει πάνω από 300 άνθρωποι κάθε ηλικίας, από Ελλάδα, Κύπρο και εξωτερικό. Οι παρακάτω απαντήσεις είναι ενδεικτικές. Περισσότερα κείμενα «Γιατί εργαστήριο συγγραφής Αλάτι» θα βρείτε στα συλλογικά μας βιβλία και στη σελίδα μας στο facebook.

 

1^ος κύκλος

Είμαι άτομο που με ό,τι καταπιάνομαι και μ’ αρέσει, το κάνω με πάθος. Τυχαία έπεσα πάνω σε ανάρτηση της Γιώτας Κοτσαύτη για το εργαστήριο συγγραφής Αλάτι, μια κι ακολουθούσα το ιστολόγιό της «Ένα κείμενο, μία εικόνα». Λένε πως έλκουμε τους όμοιούς μας. Η Γιώτα έχει πάθος με τη συγγραφή, ξέρει να το μεταδίδει και ν’ ανάβει φωτιά από μια μικρή σπίθα. Χαίρομαι που την εμπιστεύτηκα και γι’ αυτό θα συνεχίσω να συνεργάζομαι μαζί της. Έχω πολλά ακόμη να πάρω απ’ αυτό το αξιόλογο άτομο. Με βοήθησε να εντάξω εύκολα τη δημιουργική γραφή στην τάξη, μια και είμαι δασκάλα Δημοτικού Σχολείου. Την ευχαριστώ ΚΑΙ γι’ αυτό. Δεν θα ξεχάσω βέβαια ν’ αναφέρω την ευκαιρία δημοσίευσης κάποιων κειμένων μου, που αλλιώς δεν θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Κι όπως μας έμαθε η Γιώτα, συγγραφέας είναι αυτός που εκθέτει τη δουλειά του σε αναγνωστικό κοινό. Να την αγαπήσουν κι άλλοι όσο ο ίδιος. Στο χέρι μας είναι να τέρψουμε, να συγκινήσουμε, να προβληματίσουμε, να ταξιδέψουμε τον αναγνώστη!   

Μαρία Τζιώτζιου

 

2^ος κύκλος

Το Αλάτι εμφανίστηκε στη ζωή μου την κατάλληλη στιγμή, όταν ήθελα λίγο αλατοπίπερο στην καθημερινότητά μου για να σπάσει η μονοτονία. Γιατί Αλάτι; Η απάντηση είναι απλή: Γιώτα Κοτσαύτη. Αυτή η γυναίκα με βοήθησε να ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου, να δημιουργήσω πάνω σ’ αυτές, μα κυρίως να πιστέψω στη γραφή μου. Όταν τελείωσε ο κύκλος, συνειδητοποίησα ότι ήμουν πιο άνετη με τη γραφή, οι σκέψεις μου δεν ήταν μπερδεμένες. Συνιστώ ανεπιφύλακτα το εργαστήριο, κυρίως σε νεαρά παιδιά που θέλουν να ξεκινήσουν το ταξίδι τους στον κόσμο της συγγραφής.

Ελένη Σεργίου

 

3^ος κύκλος

Γιατί Αλάτι; Επειδή διέκρινα νοικοκυροσύνη και φιλικό κλίμα. Για τη βοήθεια και τη στήριξη που παρέχει στα μέλη του. Γιατί με τις πολύτιμες συμβουλές της Γιώτας Κοτσαύτη έμαθα να γράφω οργανωμένα. Να εστιάζω στα ουσιώδη και να πετώ τα περιττά. Για όλ’ αυτά αισθάνομαι πανευτυχής κι ευγνώμων. Ευχαριστώ το εργα­στήριο συγγραφής «Αλάτι»: Γιώτα Κοτσαύτη.

Βάσω Μαγγανάρη

 

4^ος κύκλος

Αλατένια… ψυχοθεραπεία!

Τα δύο τελευταία χρόνια περιπέτειες υγείας μ’ είχαν στραγγίσει ψυχικά και οικονομικά. Τότε μπήκε το εργαστήρι στη ζωή μου. Πολύ πιο οικονομικό κι αποτελεσματικό σε σχέση με τις συχνά ατελέσφορες, χρονοβόρες, δαπανηρές υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Η δική μου εβδομαδιαία κυριακάτικη ψυχοθεραπεία! Στο τιμόνι η Γιώτα Κοτσαύτη, ένα κορίτσι από επαρχία, γλυκό, ευαίσθητο, αυθεντικό, μαστόρισσα της παιδικής λογοτεχνίας και όχι μόνο. Η Γιώτα έκρυβε μία καρδούλα για όλους μας που γενναιόδωρα την έβαζε κάτω από τα γραπτά μας. Μας παρακινούσε και μας προέτρεπε να γράφουμε με τρόπο ενθαρρυντικό, υποστηρικτικό και με καλοπροαίρετη κριτική αποφεύγοντας τους ψεύτικους διδακτισμούς και τις ανούσιες επηρμένες παρεμβάσεις «μεγάλων συγγραφέων» σε αντίστοιχα σεμινάρια συγγραφής. Συνταξιδιώτες μου άνθρωποι υπέροχοι, με ευαισθησίες και προβληματισμούς που στα γραπτά τους κατέθεταν ένα κομμάτι της ψυχής τους. Η αλληλεπίδραση μαζί τους υπήρξε καταλυτική. Έγραψα και διάβασα τόσο πολλά αυτούς τους τρεις μήνες, όμορφα, αστεία, τρυφερά, συγκινητικά, αισιόδοξα, ελπιδοφόρα.

Το εργαστήρι συγγραφής Αλάτι αποδεικνύει περίτρανα ότι δικαίωμα στη γραφή έχουμε όλοι, επαΐοντες και μη κι ότι η γραφή έχει μία μαγική, θεραπευτική, λυτρωτική δύναμη. Έκανε τη θλίψη μου πιο χαρούμενη και τη μοναξιά μου πιο κοινωνική. Νιώθω προνομιούχα που το παρακολούθησα. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους μέσα από την καρδιά μου!

Ελένη Καραγιάννη

 

5^ος κύκλος

Γιατί εργαστήριο συγγραφής Αλάτι; Μια που αυτό το «γιατί», όπως ίσως και κάθε «γιατί», δύσκολα απαντάται σε μια κόλλα χαρτί, επιλέγω να πω μονάχα μια λέξη: ψυχή.

Από μικρή θαύμαζα τους ανθρώπους που βάζουν ψυχή σ’ αυτό που κάνουν. Μάλλον γι’ αυτό ευθύνεται ο πατέρας μου. Ήξερε τι θα πει να ξεκινάς κάτι ολόδικό σου από την αρχή και χρόνια τώρα δεν άλλαξε «τροπάρι»: «Να δίνεις την ψυχή σου σ’ ό,τι αγαπάς, να βάζεις μεράκι».

Έτσι, μαθαίνοντας για το Αλάτι από την αδερφή μου, μια δασκάλα με μεράκι που παρακολουθεί καιρό την Αλατοπαρέα, έδειξα ενδιαφέρον και δεν δίστασα στιγμή να μπω στην ομάδα.

Αυτήν τη φορά η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους με δικαίωσε με το παραπάνω. Στο Εργαστήριο Συγγραφής Αλάτι γνώρισα μια γυναίκα που ’χει μεράκι και βάζει την ψυχή της σ’ αυτό που κάνει. Μια συγγραφέα που με την ευγενική της παρουσία σε καθοδηγεί, σου ανοίγει δρόμους που δεν φανταζόσουν πως μπορείς να διανύσεις, χαίρεται με την εξέλιξή σου. Χάρη σ’ αυτήν έριξα πάλι αλάτι στη δική μου ψυχή, που χρειαζόταν μια γερή σπρωξιά για να συνεχίσει να κάνει ό,τι αγαπά, να γράφει.

Μπορώ, πλέον, να λέω με βεβαιότητα, πως βρήκα το Αλάτι που «ρίχνει την πίεση».

Μαρία Νίκου

 

6^ος κύκλος

Γιατί είχε απόλαυση και γνώση.

Γιατί είχε δημιουργία κι ελευθερία.

Γιατί είχε χαμόγελο κι ευγένεια.

Γιατί είχε σεβασμό κι ακρίβεια.

Γιατί είχε προσφορά, χωρίς επιβολή.

Γιατί είχε επιλογή και ποικιλία.

Γιατί είχε πρόγραμμα κι οργάνωση.

Γιατί είχε ωριμότητα κι αγάπη.

Γιατί είχε τον ΣΥΝ στη γραφή.

Γιατί είχε τη «γιωτένια» θετικότητα κι υποστήριξη.

Γιατί είχε χαρά και νοστιμιά.

Ευχαριστώ, Γιώτα!

Δήμητρα Γκιντίδου

 

7^ος κύκλος

Το Αλάτι είναι σαν εφηβικό ραντεβού. Αγωνιάς στην αναμονή του, περνάς υπέροχα, γεμίζεις εμπειρίες και νιώθεις παντοδύναμος.

Το Αλάτι υπήρξε το ραντεβού της μεσήλικης ζωής μου. Είχα πάντα αγωνία πριν τις συναντήσεις της Κυριακής. Περνούσα τέλεια γνωρίζοντας, έστω κι από μακριά, αξιόλογους ανθρώπους, που απ’ τον καθένα είχα κάτι να πάρω. Ανακάλυπτα καινούργια πράγματα για έναν κόσμο που λατρεύω, τον κόσμο της γραφής και της ανάγνωσης, τον κόσμο των βιβλίων στον οποίο θα ήθελα να έχω περιπλανηθεί περισσότερο, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Και, κυρίως, ένιωσα ότι μπορώ να γράψω, ξεφεύγοντας απ’ την εσωστρέφειά μου κι απ’ τις ημερολογιακές γραφές των σκέψεών μου, με αφορμές που δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα μου προκαλούσαν την «έμπνευση».

Όμως το Αλάτι δεν είναι μόνο αυτά. Το Αλάτι είναι η Γιώτα. Αυτή η υπέροχη παιδαγωγός που ξέρει να ενθαρρύνει και να σε κάνει να πιστέψεις πως υπάρχει πιθανότητα να γίνεις συγγραφέας ακόμη κι όταν βαθιά μέσα σου ξέρεις πως μάλλον δεν θα γίνεις. Αυτό όμως από μόνο του δημιουργεί κίνητρο για δημιουργία, να νιώσεις ότι κάπου μπορείς να φτάσεις. Ένα υπέροχο ταξίδι το Αλάτι, μα δεν έφτασε… ήθελα κι άλλο.

Κι όταν θέλεις κι άλλο, έχεις απαντήσει «γιατί εργαστήριο συγγραφής Αλάτι».

Αθανασία Σαρσαλιώτη

 

8^ος κύκλος

Εμφανίστηκε κάποια στιγμή στη ζωή μου μια ευκαιρία που με προκάλεσε να εκφράσω αισθήματα και σκέψεις που επιμελώς έκρυβα για χρόνια ακόμα και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Σαν ορμητικό κύμα με κατέκλυσε και προσπαθούσα μάταια να το τιθασεύσω. Πάνω εκεί, στη δημιουργική έξαψη και τα πρωτόγνωρα συναισθήματα, συνάντησα το «Εργαστήριο συγγραφής Αλάτι», για να με κατευθύνει και να με μυήσει σε νέους τρόπους έκφρασης. Να μου μεταδώσει γνώσεις και ευκαιρίες για προσωπικές αναζητήσεις μέσα από μια απίστευτη λεπτότητα και ευγένεια που το κάνουν να ξεχωρίζει. Με απόλυτο σεβασμό και συνέπεια οδήγησε σε νέους δρόμους τη σκέψη μου και μου δίδαξε τεχνικές για την αρτιότερη απόδοσή της. Άνοιξε μπροστά μου παράθυρα που μόνη μου ίσως να μην ανακάλυπτα ποτέ και με έναν τόσο όμορφο και εκλεπτυσμένο τρόπο! Μια ρώσικη παροιμία λέει: «Χωρίς θέληση, δεν υπάρχει δύναμη, χωρίς αλάτι, δεν υπάρχει γεύση». Στη δική μου, λοιπόν, μαγειρική των λέξεων ήρθε το «Εργαστήριο συγγραφής Αλάτι», να μου δείξει με ποιον τρόπο να νοστιμίσω όσα θέλω να πω στα λεξομαγειρέματά μου.

Γεωργία Βουδούρη

 

9^ος κύκλος

Μου αρέσει να γράφω από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Το τελευταίο διάστημα σκεφτόμουν πολύ έντονα να βρω κάποιο εργαστήριο. Το διαδίκτυο, άλλωστε, προσφέρει απεριόριστη δυνατότητα να βρεις κάτι. Το σημαντικό όμως είναι να βρεις κάτι που να σου προσφέρει ό,τι αναζητάς. Σε αυτό με βοήθησε η εξαιρετική διαδικτυακή μου φίλη Βέτα, η οποία γράφει υπέροχα και μαθήτευσε στο εργαστήριο Αλάτι. Εκτιμώ πολύ το έργο της κι έτσι έλαβα πολύ σοβαρά όλα όσα μου είπε. Βρήκα άμεση και φιλική ανταπόκριση στην επικοινωνία με τους ανθρώπους του εργαστηρίου. Αυτό με οδήγησε και στη γρήγορη απόφασή μου να παρακολουθήσω τον ένατο κύκλο μαθημάτων τα οποία έγιναν μέσω zoom.

Δασκάλα μας ήταν η κυρία Γιώτα Κοτσαύτη η οποία πάντα χαμογελαστή, με καλή διάθεση, ευχάριστη και φιλική μοίρασε γενναιόδωρα τις γνώσεις της. Πέρα από το θεωρητικό κομμάτι, είχαμε μια σειρά εργασιών τις οποίες προωθούσαμε στη δασκάλα μας και πάντα λαμβάναμε τα σχετικά σχόλιά της. Η αμεσότητα, η σωστή καθοδήγηση, η ευχάριστη παρουσία, η απλόχερη μεταφορά πληροφοριών αλλά και η ζωντανή σύνδεση είναι τα στοιχεία, ήδη λέω στους φίλους, που οδηγούν κάποιον στο εργαστήριο συγγραφής Αλάτι.

Αναστασία Κασσελούρη

 

10^ος κύκλος

Το εργαστήριο συγγραφής Αλάτι για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως επειδή: α) είναι μια πολύ καλά οργανωμένη εισαγωγή σε όλα τα λογοτεχνικά είδη, β) δεν ήταν κάτι πιεστικό, γ) μια ευχάριστη παρέα, δ) ενθαρρυντικό περιβάλλον για ανθρώπους που τους άρεσε να γράφουν αλλά δεν τολμούσαν, ε) μια διαδρομή που βοηθά αρχάριους συγγραφείς, στ) συζητήσεις που αποτελούν τροφή για σκέψη, ζ) φιλικές υποδείξεις, χωρίς διάθεση κριτικής που οδηγούν στην αυτοβελτίωση, η) ανατροφοδότηση να ακούς τα κείμενα άλλων, θ) εργαλεία και τρόπους να εκφράσεις τις σκέψεις σου, ι) αναζητάς το δικό σου ύφος χωρίς άγχος με τη βοήθεια μια ευγενικής παρουσίας-συντονίστριας.

Θεοδώρα Μήλιου

 

Νέος κύκλος 1

Όταν ξεκινά το ταξίδι της συγγραφικής αναζήτησης, όλα μοιάζουν αχανή και μπερδεμένα σ’ έναν κυκεώνα άγνωστων οδών και όρων: δημιουργική γραφή, λογοτεχνική γραφή, ύφος, μέτρο, ποίηση… Έρχεσαι αντιμέτωπος με λέξεις κι έννοιες ακατανόητες, ίσως ασύλληπτες. Η συμμέτοχη στο εργαστήριο συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι, στην αγαπημένη Λέσχη Παραμυθάδων και τη Λέσχη Μαθητευόμενων Ποιητών, τοποθετούν το λιθαράκι τους στην ευταξία του νου ενώ φυτεύουν σπόρους νέων ιδεών διδάσκοντάς μας παράλληλα για την εξίσου σημαντική φροντίδα και καλλιέργεια των εμπνεύσεων. Είναι τα βήματα-οδηγοί, είναι το χέρι της συντροφικότητας, είναι μια μεγάλη και ειλικρινής συγγραφική οικογένεια. Η συγγραφική μας ζωή θέλει το αλάτι της!

Ρούλα Συγγούνα

 

Νέος κύκλος 2

Βρέθηκα στο εργαστήριο συγγραφής Αλάτι έπειτα από προτροπή καλού μου φίλου κι ομολογώ έφυγα με πλούσια ανατροφοδότηση, έτοιμη ν’ αρχίσω το δικό μου ταξίδι στη γραφή. Η κυρία Κοτσαύτη, η δασκάλα μας, πάντα πρόθυμη να μοιραστεί μαζί μας τη γνώση και συγχρόνως να επέμβει δημιουργικά στα κείμενά μας, με την καθάρια σκέψη και την επαρκή κατάρτιση, μας έδωσε τα φτερά να πετάξουμε. Μαζί με όλα τα προηγούμενα έβαλε και την καρδιά της, μας αγάπησε και την αγαπήσαμε. Έτσι κάνουν οι καλοί δάσκαλοι. Την ευχαριστώ για όλα, όπως ευχαριστώ κι όλους τους συντελεστές. Χαίρομαι που θα διατηρηθεί η επαφή μας μέσω της Αλατοπαρέας. Ας κρατήσουμε το κίνητρο για δημιουργία ζωντανό!

Μεταξία Χαραμή

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας συστήνονται-Κική Γιαμουρίδου

 

Ένα κι ένα… ίσον ΕΝΑ!

Αγάπη. Μια λέξη χωρίς ορισμό και όρια. Η αγάπη δεν ορίζεται με λόγια. Ξεπηδά και εμφανίζεται μέσα από τις πράξεις. Μόνο έτσι ξέρει να μιλά και να εδραιώνεται σταθερά στα αριστερά, στην καρδιά, στον θρόνο της. Από τη γέννησή της έχει συνήθως βαθιές ρίζες και κουβαλά μαζί της τα πιο όμορφα στολίδια. Στην πορεία της τα μοιράζει και ζωντανεύει όνειρα. Γεννά την ελπίδα και σκορπά τη χαρά και την ευτυχία χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς αιτία. Είναι αθόρυβη, αγόγγυστη, είναι η πιο γλυκιά αρετή, το συναίσθημα της έντονης αφοσίωσης, της στοργής, της συμπόνιας. Μπορεί να περικλείει μέσα της πλήθος διαφορετικών καταστάσεων και συμπεριφορών και είναι ικανή να λειάνει ή να στρογγυλέψει και τις πιο τραχιές ή άγαρμπες γωνίες.

Η αγάπη τολμά, με σύμμαχο τον ρομαντισμό, να δημιουργήσει έναν μεγάλο έρωτα. Μπορεί όμως να παραμείνει και πλατωνική. Η ποικιλία και η ένταση ενός πλούσιου συναισθηματικού διαμελισμού της μπορεί να εξωτερικευτεί και ως οικογενειακή ή θρησκευτική. Σε κάθε περίπτωση είναι το φως, το κίνητρο, η αρχή για οτιδήποτε νέο, δυνατό και όμορφο.

Με μια αγάπη ξεκινά η ίδια η ζωή, μια διαπροσωπική σχέση, μια δουλειά, ένα επίτευγμα στην επιστήμη, ένα έργο τέχνης. Ποτέ η αγάπη δεν έβλαψε. Παλεύει πάντα και συνεργάζεται με τον ατίθασο φτερωτό θεό Έρωτα, με τη συμπάθεια, τη γαλήνη, την τρυφερότητα. Αποζητά την αφοσίωση, την ειλικρίνεια, τη συμπόνια, τη δημιουργία. Εχθρεύεται και αποστρέφεται τον εγωισμό, την εμπάθεια, το μίσος και την κακία. Δεν πωλείται, άρα δεν αγοράζεται, δεν ακολουθεί κανόνες και ούτε μπαίνει σε κουτάκια. Οι μαθηματικοί νόμοι καταρρίπτονται και είναι η μοναδική περίπτωση όπου ένα κι ένα κάνει και πάλι ένα. Όποιος αριθμός και να τοποθετηθεί δίπλα στην αγάπη, το άθροισμα θα είναι πάντα: Ένα!

Αυτή είναι η γλώσσα της αγάπης, όπως και η μαθηματική σκέψη της. Γνωρίζει μόνο τον αριθμό ΕΝΑ, μα κατακτά το άπειρο!

Κική Γιαμουρίδου

…

Γεννήθηκε στον Βόλο. Από νωρίς διαφάνηκε η ιδιαίτερη κλίση που είχε στη συγγραφή και το διάβασμα. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον χώρο των πωλήσεων, σε διευθυντικές θέσεις και πάντα χρησιμοποιούσε τον γραπτό λόγο, ακόμη και στη δουλειά της, ως δυνατό όπλο. Η αγάπη της αυτή τελικά την ώθησε να κάνει το πρώτο βήμα. Δημοσίευσε, σε ιστοσελίδες αρχικά, άρθρα της. Πλέον αρθρογραφεί σε αρκετές από αυτές, σταθερά ως συντάκτης. Σε εβδομαδιαία βάση, στο κυριακάτικο φύλλο της καθημερινής Θεσσαλικής εφημερίδας «Ταχυδρόμος», δημοσιεύονται λογοτεχνικά της κείμενα και άρθρα. Παράλληλα ασχολείται με παρουσιάσεις βιβλίων. Λογοτεχνικά της κείμενα φιλοξενούνται σε δύο συλλογικά έργα. «Πορτρέτα Σύγχρονων λογοτεχνών», από τις Εκδόσεις Πνοές, «Ο χρόνος που περνά και χάνεται» από τις Εκδόσεις Παρέμβαση. Έργα της θα φιλοξενηθούν και στα υπό έκδοση συλλογικά έργα «Για τον πατέρα που γιορτάζει» από τις Εκδόσεις Αλάτι και «Έρως ανίκατε» από τις Εκδόσεις Παρέμβαση. Συμμετείχε επίσης, με κείμενο της, στο 7ο Συμπόσιο Λογοτεχνίας, που διοργάνωσαν οι Εκδόσεις Παρέμβαση. Παρακολουθεί στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το πρόγραμμα επιμόρφωσης «Επιμέλεια και Διόρθωση Κειμένων». Οι ευαισθησίες της για τον συνάνθρωπο την οδήγησαν, δύο χρόνια πριν, να ασχοληθεί με τον εθελοντισμό. Είναι αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας φιλανθρωπικής δράσης «Θαύμα».

…

Η Κική παρακολούθησε τον νέο κύκλο 2 του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στο βιβλίο μας:

Για τον πατέρα που γιορτάζει (υπό έκδοση)