Χίπιτι χοπ, χίπιτι χοπ.
«Τάκη, μη χοροπηδάς
στη κουζίνα! Θα μου σπάσεις τ’ αυγά πάλι!»
Ο Τάκης βάδισε σκυφτός
μέχρι τον γείτονα.
Νοκ νοκ.
«Μου φωνάζετε τον
Σπύρο;»
«Τι έγινε;»
«Μ’ έδιωξε απ’ την
κουζίνα».
«Όπως κάθε Πάσχα».
«Θα το ξεχάσει ποτέ;»
«Μα δεν είχαμε αυγά να
τσουγκρίσουμε στην Ανάσταση. Ρημαδιό τα είχαμε κάνει».
«Πάντως δεν μας
μάλωσαν».
«Ναι, απλώς κάθε Πάσχα
βγάζουν "απαγορευτικό" στην κουζίνα».
«Σήκω! Έχω μια ιδέα,
φέτος θα επανορθώσουμε».
Γκλιν γκλιν, ποπ.
«Να, το τελευταίο
κέρμα».
«Τάκη, εσύ νιώθεις καλά
που αδειάζουμε τους κουμπαράδες μας;»
«Είναι για καλό σκοπό!»
Χίπιτι χοπ κι έφτασαν
στον μπακάλη.
«Γεια σας. Πόσα αυγά
αγοράζουμε μ’ αυτά;»
«Δυο ντουζίνες».
Πιάσανε από μια και
κίνησαν αργά στην αποθήκη. Φέρανε και τα πινέλα και κλείστηκαν ως το ξημέρωμα
στην κρυψώνα, χρωμάτιζαν και τραγουδούσαν.
«Σαν λαγουδάκι εγώ
μικρό, βάφω αυγό...»
«...πολύ πιτσιλωτό και
διόλου βαρετό».
«Το τελευταίο, κι ούτε
ένα ραγισμένο!»
«Κι εγώ».
Τ’ άλλο πρωί τα μπολ
στις κουζίνες τους ήταν γεμάτα πολύχρωμα αυγά.
«Τάκη!» ακούστηκε η
φωνή της μαμάς κι ο μικρός λαγός μπήκε στην κουζίνα.
«Μαμά;»
«Θέλω να σου πω ότι
είσαι το πιο σκανταλιάρικο και το πιο καλό λαγουδάκι του κόσμου κι ότι σε
αγαπώ. Α! Κι ότι μπορείς να χοροπηδάς στην κουζίνα!»
Ο Τάκης πήδηξε στην
αγκαλιά της, ενώ στη γειτονιά λένε πως χοροπηδητά άκουσαν και στην κουζίνα του
Σπύρου.
Χίπιτι χοπ, χίπιτι χοπ.
