Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας συστήνονται-Αντιγόνη Ξούρη

 

Το ταξίδι ενός φύλλου

 Από βλαστό γεννήθηκες, τρυφερό και ευάλωτο φάνταζες, σαν λύγιζες απ’ τον άνεμο που ούρλιαζε στις στέγες. Τα δάκρυα της βροχής ξεπλένανε τον πόνο σου, καθώς συλλογιόσουν τις νύχτες με φεγγάρι, πως ψηλά εκεί, κι εσύ, θα ήθελες να φτάσεις.

Η άνοιξη βγήκε γρήγορα και μπήκε καλοκαίρι. Ο ήλιος χτυπούσε με φωτιά, διψούσες να ανασάνεις. Μα καρτερούσες υπομονετικά, σκεφτόσουν θα περάσει.  Κυλούσαν μήνες, εποχές και εσύ το όνειρό σου, σφιχτά κρατούσες στις σκιές, κανείς να μην στο κλέψει.

Ώσπου ένα πρωινό, Σεπτέμβρης ήρθε πάλι και τότε η μεταμόρφωση σού έδωσε ένα δώρο. Φυλλαράκι έγινες ξηρό, που έπεσε απ’ το δέντρο. Ο άνεμος φύσηξε ξανά, φίλος σου γίνεται πιστός, σε παίρνει στον χορό του. Πετάς τριγύρω με χαρά, ανάσταση θυμίζει. Φεύγεις σε τόπους μακρινούς, που δεν είδε ανθρώπου μάτι.

 

Μια περιπέτεια ξεκινά γεμάτη συγκινήσεις, νιώθεις ελεύθερο, γελάς, τα χρώματα σου αλλάζεις. Αλλά οι μήνες φεύγουνε, περνούν και πια χειμώνας επιστρέφει. Τώρα ξέρεις μέσα σου καλά πως το τέλος πλησιάζει. Μαζί με φύλλα συνταξιδιώτες στο χώμα καταλήγεις. Λίπασμα γίνεσαι αργά, τη γη να θεραπεύσεις. Εδώ αφήνεις το σημάδι σου, εσένα να θυμούνται.

Κι η ρόδα συνεχίζει να γυρνά, χωρίς να σταματάει. Μοιάζει με τον κύκλο της ζωής, των ανθρώπων και της πλάσης…

 Αντιγόνη Ξούρη

 …

Στέλεχος τουρισμού με σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, Διοργάνωση Εκδηλώσεων, Μάρκετινγκ, Κυβερνοασφάλεια, κ.ά. Επιπλέον, αναλαμβάνει πρότζεκτ ψηφιακού μάρκετινγκ, ενώ, παράλληλα, απασχολείται ως εκπαιδευτικός.

Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια από τις Εκδόσεις Αλάτι και συμμετέχει σε διάφορα συλλογικά βιβλία.

Ασχολείται με τις τέχνες -κυρίως ζωγραφική. Έργα της παρουσιάστηκαν στην Έκθεση «Ιδανικές Μορφές» (Myro Gallery, Θεσσαλονίκη, 2021).

 Διαμένει στην Αθήνα.

 Περισσότερα στις ιστοσελίδες της:

www.seizetheday4u.com

www.andixouri.art

…

Η Αντιγόνη παρακολούθησε τον δ’ κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Ελάτε να μιλήσουμε για Ποίηση

https://www.ekdoseisalati.com/p/elate-na-milisoyme-gia-poiisi/

Σε μια κόλλα λευκή

https://www.ekdoseisalati.com/p/se-mia-kolla-leyki/

Ξεθωριασμένες Πεταλούδες

https://www.ekdoseisalati.com/p/xethoriasmenes-petaloydes/

10 ερωτήσεις στη Χριστίνα Γκουτή

1.Πότε και γιατί ξεκίνησες να γράφεις;

Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα έγραφα. Γράφω για να εκφραστώ. Κι η αλήθεια είναι ότι εκφράζομαι καλύτερα γραπτά απ’ ό,τι προφορικά. Μετά από παρότρυνση φίλων που διάβαζαν τα κείμενά μου, ξεκίνησα κάποια σεμινάρια και έτσι μπήκε για τα καλά η συγγραφή στη ζωή μου.

2.Σε ποιον συγγραφέα θα έκανες το τραπέζι;

Στον Χρήστο Μαρκογιαννάκη. Ο τρόπος γραφής του θυμίζει πολύ της Αγκάθα Κρίστι και θα ήθελα πραγματικά να συζητήσω μαζί του. Θα ήταν μια ενδιαφέρουσα κουβέντα πιστεύω και ένα ενδιαφέρον γεύμα.

3.Με ποια συγγραφέα θα έπινες καφέ;

Θα ήθελα πάρα πολύ να πιώ καφέ με την Αγκάθα Κρίστι. Είναι κάτι που βέβαια δεν μπορεί να γίνει, αλλά νομίζω ότι θα της έκανα πολλές ερωτήσεις τόσο για τον Πουαρό, όσο και για τις απίστευτες ιστορίες της. Πιο πολύ θα της έπαιρνα συνέντευξη, παρά θα πίναμε καφέ πιστεύω.

4.Αν οι λέξεις κινδύνευαν κι έπρεπε να φυλάξεις οπωσδήποτε μία για το μέλλον, ποια θα ήταν αυτή;

Η λέξη ελπίδα. Πιστεύω ότι όσο υπάρχει ελπίδα, τα πάντα είναι δυνατά. Οπότε θα κρατούσα αυτήν τη λέξη για εμένα, αλλά και για όποιον την είχε ανάγκη.

5.Αν έβρισκες ένα μαγικό ραβδί, ποιο όνειρό σου θα πραγματοποιούσες;

Σίγουρα να παρακολουθήσω έναν αγώνα Formula 1 από κάποια γκαράζ ομάδας. Ξέρω, περίεργη απάντηση. Αλλά λατρεύω πραγματικά αυτό το άθλημα και το να είχα τη δυνατότητα να βρεθώ στα pitτων ομάδων, θα ήταν ένα όνειρο.

6.Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις μόλις ξυπνήσεις και το τελευταίο πριν κοιμηθείς;

Μόλις ξυπνήσω ελέγχω το κινητό μου για να δω εάν έχω κάποιο μήνυμα και γενικά για μια γρήγορη ματιά στα νέα. Το τελευταίο πράγμα που κάνω πάντα πριν κοιμηθώ είναι να καληνυχτίσω τους γονείς μου.

7.Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτήν την περίοδο;

Τα Χριστούγεννα με πιάνει πάντα μια νοσταλγία για τα παιδικά μου χρόνια και διαβάζω βιβλία είτε που έχω διαβάσει μικρή, είτε για πιο μικρούς ηλικιακά. Αυτήν την περίοδο διαβάζω Χάρι Πότερ και συγκεκριμένα την «Κάμαρα με τα μυστικά». Έχω σκοπό μέχρι το τέλος των γιορτών να διαβάσω ξανά όλα τα βιβλία της σειράς.

8.«Αλάτι»: τι σου έρχεται στο μυαλό όταν το ακούς;

Τα πάντα. Σκέφτομαι ότι χωρίς αυτό η ζωή θα ήταν άνοστη και βαρετή. Το φαγητό χρειάζεται Αλάτι για να φαγωθεί, οπότε και η ζωή χρειάζεται το «Αλάτι» για να είναι ενδιαφέρουσα.

9. «Ιστορίες ζωής: Πάλεψε σαν γυναίκα». Τι πρέπει να γνωρίζει το αναγνωστικό κοινό για τη συλλογή σου;

Είναι ένα βιβλίο με ιστορίες για τις γυναίκες. Τις δυσκολίες, τα εμπόδια, αλλά και τη δύναμη που έχει κάθε γυναίκα μέσα της. Κάποιες ιστορίες ίσως σε ψυχοπλακώσουν, αλλά στο τέλος θα καταλάβεις τη δύναμη που κρύβουν οι γυναίκες. Αυτό ήθελα να προβάλω και νομίζω πως σε ένα βαθμό το κατάφερα.

10.Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σου σχέδια.

Το διάστημα που πέρασε έκανα ένα διάλειμμα από τη συγγραφή. Θα ήθελα κάποια στιγμή να εκδώσω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, μιας και αποτελεί το αγαπημένο μου είδος βιβλίου. Προς το παρόν είμαι στα προσχέδια για κάτι τέτοιο και ελπίζω να το ολοκληρώσω σύντομα.

…

Γεννήθηκα στις 14/2/1995 στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα στον Εύοσμο μαζί με τους γονείς, τη γιαγιά και τον παππού μου. Με ιδιαίτερη αγάπη για το γράψιμο, ξεκίνησα από μικρή να γράφω ημερολόγια και στη συνέχεια ποιήματα και σύντομες ιστορίες. Αγαπημένο μου είδος τα μυθιστορήματα και οι συλλογές μικροδιηγημάτων. Συμμετέχω με δύο κείμενά μου στο συλλογικό βιβλίο των Εκδόσεων Αλάτι Για τη μητέρα που γιορτάζει. Όνειρό μου να μη σταματήσω να γράφω ποτέ.

Γιατί η συγγραφή είναι κάτι που το κουβαλάμε μέσα μας. Είναι χρώματα, εικόνες, φως. Είναι η δύναμη από κάτι τόσο απλό, όσο το χαρτί και το στυλό, να δημιουργήσουμε έναν ολόκληρο κόσμο. Έναν κόσμο που θα μείνει για πάντα ζωντανός…

 ...

Το πρώτο της βιβλίο, συλλογή μικρομυθοπλασίας με τίτλο Ιστορίες ζωής: Πάλεψε σαν γυναίκα, κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις Αλάτι.

Απ’ το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η Μέδουσα

Μεγαλώνοντας η Άννα κατάλαβε. Δεν ήταν η Μέδουσα η κακιά της ιστορίας. Οι άλλοι ήταν. Μα ποτέ δεν ακούσαμε τη δική της εκδοχή, τη δική της πλευρά. «Δεν ήταν η Μέδουσα η κακιά του παραμυθιού. Η παγιδευμένη ήταν».

Μπορεί η εργασία της να μην πήρε άριστα, η δασκάλα κι οι συμμαθητές της να μη συμφώνησαν, ο διευθυντής να κάλεσε τους γονείς της, όμως εκείνη πλέον ήξερε. Είχε μάθει την αληθινή ιστορία πίσω από το «τέρας» που αποκαλούσαν Μέδουσα. Πίσω από αυτό είδε μια μαχήτρια, μια πολεμίστρια.

Σήμερα, μ' ένα τατουάζ της Μέδουσας κρυμμένο κάτω από τη φούστα της, η Άννα αγορεύει στο δικαστήριο.

 

https://www.ekdoseisalati.com/p/istories-zois-palepse-san-gynaika/

«Ένας μήνας πριν τα Χριστούγεννα κι ο Χιονάνθρωπος αποφάσισε να...»

 

Ανθίμου Μαρία

Η επανάσταση του Χιονάνθρωπου

Έναν μήνα πριν τα Χριστούγεννα ο Χιονάνθρωπος αποφάσισε να επαναστατήσει! «Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια» μουρμούριζε. « Χριστούγεννα, λαμπάκια, στολίδια, δώρα. Και να είμαι το αντικείμενο διασκέδασης. Δεν αντέχω πια. Άσε εκείνο το καρότο για μύτη και τα κλαδιά ως χέρια. Τι μπανάλ! Καμία στιλιστική εξέλιξη».

«Απεργώ, ναι και αποχωρώ» σήκωσε μπαϊράκι ο Χιονάνθρωπος. Είμαστε φίλοι από παλιά και μου εκμυστηρεύτηκε τα σχέδιά του. Για να μην αναρωτιέστε, είμαι η διακοσμητική μπαλίτσα, αυτή που γυαλίζει στο χριστουγεννιάτικο δέντρο με μοβ και χρυσά γκλιτεράκια. Προσπάθησα να συνετίσω το φιλαράκι μου αλλά ήταν ανένδοτος. Ώσπου σήμερα το απόγευμα τον είδα με μια βαλίτσα στο χέρι και εισιτήριο στην τσέπη! «Φεύγω για το Παρίσι, φιλενάδα» μου πέταξε χαμογελώντας. Γούρλωσα τα μάτια… «Παρίσι;» ψέλλισα.

«Ναι, Παρίσι. Έψαξα από εδώ και εκεί με κάποιες διασυνδέσεις και περιμένουν στυλίστες να με αναλάβουν. Αλλάζω γκαρνταρόμπα, στυλ, ίσως και καριέρα, στον κόσμο της μόδας».

Ζήλεψα, το ομολογώ! «Θέλω να έρθω μαζί σου» βροντοφώναξα. Δεν ξέρω πότε πρόλαβα να ετοιμάσω βαλιτσούλα και ταχέως φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Τώρα θα επιστρέψουμε μέχρι τα Χριστούγεννα; Ποιος ξέρει; Αυτό που υποσχόμαστε με σιγουριά είναι ότι το νέο λουκ θα είναι επαναστατικό! Παρίσι, σου ερχόμαστε. Au revoir για την ώρα!

 

Μήλιου Θεοδώρα

Τα απίστευτα Χριστούγεννα του Χιονάνθρωπου

Ένας μήνας πριν τα Χριστούγεννα κι ο Χιονάνθρωπος αποφάσισε να πάει ένα ταξίδι. Η αναμονή αυτή για την έλευση του χιονιού τον είχε κουράσει. Έβλεπε πως δεν είχε σκοπό να φανεί ο φίλος του ο Χιονιάς. Μάζεψε τα κομμάτια του και με το πρώτο αεράκι έβαλε πλώρη για τον Βορρά. Ταξίδευε και ταξίδευε μέχρι που φάνηκαν τα πρώτα ιγκλού. «Εδώ είμαστε» είπε. «Ας ξεχειμωνιάσουμε...» Στήθηκε δίπλα από ένα συγυρισμένο και κομψό ιγκλού και περίμενε τα παιδιά να παίξουν μαζί του. Το κρύο τον είχε ανανεώσει και ήταν έτοιμος για πολλές τρελές. Με την πρώτη ευκαιρία καβάλησε το έλκηθρο μαζί με το Ρόνι και τράβηξαν για τον πρώτο οικισμό. Τα παιδιά δεν χόρταιναν να παίζουν μαζί του αλλά πολύ σύντομα τον συνήθισαν γιατί είχαν μπουχτίσει από το τόσο χιόνι και ονειρεύονταν παραλίες και κουβαδάκια. Έτσι ο Χιονάνθρωπος άρπαξε μια σειρά λαμπιόνια, τα τύλιξε γύρω του, καβάλησε το πρώτο χαμηλό βαρομετρικό και για άλλη μια φορά κίνησε για χώρες που ανυπομονούσαν για τα Χριστούγεννα και για τον Χιονιά. Να μην τα πολυλογούμε, εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν γι’ αυτόν τα πιο μαγικά καθώς έκανε πολλά παιδιά ευτυχισμένα. Γι’ αυτό κολλήστε τη μύτη στο παράθυρό σας, κοιτάξτε τον νυχτερινό ουρανό κι εκεί, κάπου ανάμεσα στους αστερισμούς, θα δείτε και τον ταξιδιάρη Χιονάνθρωπο να καταφτάνει.

 

«Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»

Βουδούρη Γεωργία

17 Νοέμβρη

Στα στήθη σας κρατήσατε

του ουρανού τ’ αστέρια,

γροθιά μόλις υψώσατε

όλοι μαζί τα χέρια.

Άστραψε ο ήλιος ο καυτός

στα ξέπλεκα μαλλιά σας,

τη λευτεριά σαν τόλμησε

η ατρόμητη καρδιά σας.

 

Νοέμβρης ήταν κι έμοιαζε

ώριμο καλοκαίρι,

στη νύχτα φως σκορπίσατε

κι έγινε μεσημέρι.

Στα νιάτα σας ανέμισε

η ελπίδα σαν παντιέρα,

το θάρρος σας δεν λύγισε

στου φασισμού τη σφαίρα.

 

Μουτάφη Καλλιόπη

Η φωνή εκείνη η τρομαγμένη, γεμάτη ικεσία.

Να μη συμβεί το αδιανόητο και φρικαλέο.

Να μη χυθεί αίμα. Αίμα ελληνικό... Αδέρφια! Δεν μπορεί να το κάνετε, δεν μπορεί να μας σκοτώσετε, αδέρφια.

 

Μια ακόμη φορά φέρνει δάκρυα στα μάτια.

Αναρωτιέμαι,

γιατί;

Μα η απάντηση πέφτει καταγής, ποδοπατιέται, κομμάτια γίνεται.

Μαζεύω τα κομμάτια χρόνια τώρα.

Ελπίζω και χαράζομαι εντός μου.

Αυτές οι λέξεις οι ιερές γράφονται πάντα με αίμα.

Ένα παιχνίδι έγιναν στα χέρια των δειλών και κόπηκαν στη μέση.

Κάθε φορά πασχίζω να τις ενώσω με δέος και περηφάνια,

τις ακουμπώ στο στήθος και μετά σε καταγάλανο ουρανό τις σπρώχνω.

Κάτι γκρίζα περιστέρια, πεινασμένα, πέφτουν πάνω τους και γεμίζει το Σύμπαν από κείνο το σύνθημα:

«Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία!»

Και μετά σιωπή.

 

Μυλωνά Κωνσταντίνα

17 Νοέμβρη του ’73

Σαν το τεθωρακισμένο έσπασε τη θύρα,

σκίρτησε, σπαρτάρισε, πλάνταξε∙

το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία»

στων φοιτητών τα στήθια

και μονάχα τότε τ’ άκουσε η Ελλάδα.

 

Παναγοπούλου Χρύσα

Νοέμβρης ήταν

Σε θυμήθηκα μια Άνοιξη μα...

Νοέμβρης ήταν!

 

Το αίμα που κύλα ποτέ δεν στεγνώνει.

Πνίγομαι.

Γιατί το αίμα αυτό το ξαναείδα.

Κάθε φορά που κάτω πέφτει

ένα νεανικό κορμί.

 

Νοέμβρης ήταν,

μπορεί να μη σε γνώρισα,

μα σε αγαπώ γιατί δεν λύγισες,

οι ερπύστριες λύγισαν στο διάβα σου.

Κι έγινες φυγή κι ελπίδα.

Σε θυμήθηκα ξανά.

Τι ωφελεί;

Δεν σταματά να τρέχει ετούτο το αίμα

 

Σιώζιου Μαρία

Πολυτεχνείο

Γωνία Σόλωνος και Σίνα,

πλήθος κόσμου

μέχρι όπου φτάνει το μάτι,

αδύνατο να μετρηθούν.

Νέοι άντρες και γυναίκες

περπατούν σε ομάδες

των δύο, των τριών ή και περισσότερων,

κάποιοι βαδίζουν μόνοι.

Διακρίνονται καθαρά

τα πρόσωπα των πρώτων,

συζητούν, κάνουν μορφασμούς, γελούν,

κουβαλούν αισιοδοξία, τόλμη και θάρρος

και την άγνοια που έχουν οι νέοι.

Πηγαίνουν να πάρουν μέρος

στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

 

Φιλημέγκα Παναγιώτα

Σπάσε τα δεσμά

Μέσα στο αίμα μας κυλά

όλη η ζωή των προγόνων μας.

Τα τραύματα που μεταφέρονται

μνήμες από γενιά σε γενιά.

 

Όλη η οδύνη είναι στον νου,

μια θάλασσα γεμάτη ανέμους,

Ας κάνουμε μια βουτιά στην καρδιά,

τα ίδια λάθη να μη γίνουν.

 

Ας ενωθούμε όλοι μαζί,

τον βίο της ζωής να αλλάξουμε

και με το χέρι στην καρδιά

ας το φωνάξουμε ξανά:

«ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΊΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας συστήνονται-Δήμητρα Γκιντίδου

 

Έρωτας Θάνατος

 

Έσερνες πρώτος τον χορό.

Άγαλμα, Χριστός στα μάτια μου.

 

Σκίρτησα, βλήθηκα απ’ έρωτα.

Ήρθες στη γη μόνο για μένα, ένιωσα.

 

«Μη!» Ακούστηκε η πατρική φωνή.

 

Έγινες ο αγγελοδαίμονάς μου.

Πίκρα αγιασμένη, μελένιο αγκάθι.

Χάιδευε το χέρι σου μετάξι και μπαμπάκι, κορμί καρδιά.

Άστραφτε και χάραζε ματωμένο χέρι νύχι, σώμα ψυχή.

Πάσχα Κυρίου πρωινό.

Τέρας κόλασης βραδινό,

κατάμαυρο κρασί σαν πότιζε τα κύτταρά σου...

 

Όμως,

ο ένας και μόνος Θεός μου, ο Ιανός μου ήσουν.

Δεύτερος κανείς.

Δήμητρα Γκιντίδου

…

Γεννήθηκα στη Μάνη Διδυμοτείχου. Από τα δώδεκά μου έζησα στην Αθήνα. Σπούδασα στη Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Εργάστηκα ως Φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση στην Αθήνα και στην Κύμη για είκοσι πέντε χρόνια, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκα. Από το 1990 ζω μόνιμα στην Κύμη της Εύβοιας. Είμαι παντρεμένη κι έχω αποκτήσει δυο γιους. Αγαπάω το διάβασμα, τη γραφή, συμμετέχω με κείμενά μου σε εκδόσεις εντύπων και βιβλίων. Είμαι χαρούμενη κι ευγνώμων για τη συνεργασία μου με τη Γιώτα και τις Εκδόσεις Αλάτι

...

Η Δήμητρα παρακολούθησε τον έκτο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Σε μια κόλλα λευκή

https://www.ekdoseisalati.com/p/se-mia-kolla-leyki/  

και

Για τη μητέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ti-mitera-poy-giortazei/

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας συστήνονται-Φωτεινή Κοντοπούλου

 

Ο εξυπνάκιας

Ο Γιωργάκης δεν είναι και πολύ ήσυχος. Ανά πάσα στιγμή δημιουργεί φασαρία στην τάξη. Είναι απλώς ένα έξυπνο παιδάκι που σκαρφίζεται συνέχεια σκανδαλιές για να κερδίζει το ενδιαφέρον. Σήμερα η δασκάλα ρωτούσε τα χρώματα κι αυτός όλο γελούσε.

Όταν πήγε να ζωγραφίσει κάτι, τότε λερώθηκε πολύ, έγινε πραγματικά χάλια. Έβαλε χρώματα ακόμα και στο πρόσωπο του…

Όλη η τάξη διασκέδαζε μαζί του. Μα αυτός δεν πτοήθηκε καθόλου.

«Τι πάθατε;» φώναξε. «Έγινα το ουράνιο τόξο!»

Τα παιδιά σοβαρεύτηκαν και η δασκάλα του είπε: «Πλύσου, λοιπόν, και φέρε μας πίσω τον ήλιο!»

Φωτεινή Κοντοπούλου

…

Γεννήθηκα στα Μέγαρα Αττικής το 1968, όπου και κατοικώ μόνιμα με την οικογένεια μου. Σπούδασα νηπιαγωγός στο Πανεπιστήμιο Πατρών και, στη συνέχεια, έλαβα πολλές επιμορφώσεις που σχετίζονται με την ειδική αγωγή, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση, τη μουσειακή αγωγή, πρώτες βοήθειες κ.ά. Στο σχολείο μου προσπαθώ να  εισάγω την καινοτομία σε  προγράμματα και  έχω βραβευτεί ως διακεκριμένο μέλος της ΕΕΠΕΚ.

Συνεργάζομαι με το Αειφόρο Ελληνικό σχολείο, όπου και έχω επιλεγεί Μέντορας. Επίσης συμμετέχω σε 5 ηλεκτρονικά βιβλία τα οποία  διατίθενται δωρεάν και σε πολλά συλλογικά έργα, συνεργαζόμενη με το εργαστήρι δημιουργικής γραφής των Εκδόσεων Αλάτι, καθώς μαθήτευσα και σε δικά τους επιμορφωτικά εργαστήρια.

Σήμερα συνεχίζω το εκπαιδευτικό μου έργο αντλώντας από αυτό έμπνευση, χαρά και ικανοποίηση.

Γιατί είναι πολύ σημαντικό μέσα σου να παραμένεις παιδί…

…

Η Φωτεινή παρακολούθησε τον β’ κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/  

Για τη μητέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ti-mitera-poy-giortazei/

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας συστήνονται-Χριστόφορος Χριστοφόρου

 

Τι ’ναι η γραφή του καθενός, το ξέρει η ψυχή του! Γράφεις για να αγγίξεις, μιλάς για να πνίξεις επικίνδυνες σιωπές, κάποτε φτάνεις σε διψασμένους κάκτους μιας μικρής ερήμου, άλλοτε σε χρωματισμένα λιβάδια με χίλια δυο συναισθήματα. Άμα δεν γράφεις, κάτι σου λείπει και το γράψιμο έχει αξία όταν καθρεφτίζεται η ομορφιά μιας δημιουργικής πλεύσης, η ταπεινότητα ενός αέναου ονειροπόλου και η δίψα να ταξιδέψεις και να ταξιδέψεις κι άλλους, όσοι κι αν είναι. 

Καλή δημιουργική γραφή σε όλους και όλες της παρέας!

Χριστόφορος Χριστοφόρου

…

Είναι εκπαιδευτικός από Κύπρο. Το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο παιδικό του βιβλίο «Η βάρκα που δεν βούλιαζε» Εκδόσεις Πάργα, που κέρδισε πολλές καρδιές παιδιών και μεγάλων. Ακολούθησε μια σειρά ιστοριών και ηλεκτρονικών βιβλίων για τον κορονοϊό σε συνεργασία με ομάδα εκπαιδευτικών, «Λαθρεπιβάτης της γης» (2019) και τα παιδικά παραμύθια «Η πριγκίπισσα Ευτυχία στο κάστρο του βασιλιά Φαγοδόντη» (2020), «Το καταραμένο μενταγιόν της Δράκαινας» (2020) και «Ο Καρπουζοδεινόσαυρος» (2021). Πρόσφατα κυκλοφόρησε για φιλανθρωπικό σκοπό το συλλογικό παραμύθι «Φώκια Αμίκους Αμίκους: η ιστορία μια διαφορετικής φώκιας» (2022) και το παραμύθι «SOS Η μαγείρισσα απεργεί» (2022) στα πλαίσια εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της εταιρείας Mas. Πιο πρόσφατο φιλανθρωπικό παραμύθι με το Δημοτικό Σχολείο Αγίου Θεοδώρου Λάρνακας «Τα κυανόπτερα κινδυνεύουν» (2023) πριν την έκδοση του παιδικού βιβλίου «Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση» με τις Εκδόσεις Ανώνυμος (2023). Του αρέσει η κωπηλασία, η κηπουρική, το ραδιόφωνο, η δημιουργική γραφή και η επαφή με τη φύση και τη θάλασσα. Περισσότερες πληροφορίες για το συγγραφικό του έργο στο ivarkapoudenvouliaze.com

…

Ο Χριστόφορος παρακολούθησε τον δ’ κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά του στο βιβλίο μας:

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/