«Η άνοιξη κοντοζυγώνει κι είναι…»

 

Γιαμουρίδου Κική

Η άνοιξη κοντοζυγώνει κι είναι πρόκληση.

Χαμόγελα στα πρόσωπα να έρθουν πια.

Η φύση να ανθίσει.

Ο ήλιος να ζωγραφίσει ήλιους μικρούς, λαμπερούς και χρωματιστούς.

Παιδικές φωνές να φέρουν την ελπίδα, το φως

και να υποδεχτούμε την Ανάσταση.

 

Κασσελούρη Αναστασία

Η άνοιξη κοντοζυγώνει κι είναι η ώρα για φιόρο του λεβάντε.

Η γη θα καταπρασινίσει, οι κάμποι θα γεμίσουν λουλούδια, τα δέντρα θα χρωματίσουν τη φύση με ανθούς.

Τα χελιδόνια θα ’ρθουν πάλι, θα φτερουγίζουνε στους ουρανούς.

Και τα πουλιά θα ζευγαρώσουν, η πλάση θα γεμίσει νεογνούς.

 

Σαρσαλιώτη Αθανασία

Η άνοιξη κοντοζυγώνει και είναι η ήβη της φύσης.

Η μυρωδιά της νεραντζιάς, νεανικών ερώτων ξύπνημα.

Οι φωτεινές μέρες, οι μεγαλύτερες, ανάσα στις ψυχές.

Και η προσμονή του Θείου Πάθους, η αιώνια λαχτάρα για ελπίδα και λύτρωση.

Η άνοιξη κοντοζυγώνει και θα απλώσει ξανά τα μάγια της.

Για όσο κρατήσει…

 

Συγγούνα Ρούλα

Η άνοιξη κοντοζυγώνει

κι είν’ όμορφα όσα φανερώνει,

τα άνθη πάλι θα ξυπνήσουν

την πλάση γύρω να στολίσουν.

 

Τιτίβισμα θα ηχεί πουλιών,

χαρούμενα γέλια των παιδιών,

ξανά θα φτάσουν χελιδόνια

φωλιές να χτίσουν στα μπαλκόνια.

 

Φλογερά Ελένη

Άνοιξη ξανά

Η άνοιξη κοντοζυγώνει

κι είναι γλυκιά η προσμονή.

Στο πρώτο της φιλί πάνω στο χώμα,

θα αναστηθεί ξανά η γη.

Στο πρώτο της χάδι

θα ξεπηδήσουν χρώματα,

θα δραπετεύσουν αρώματα.

Στο πρώτο της χαμόγελο

θα λάμψει το φως.

 

Χαραμή Μεταξία

Η άνοιξη κοντοζυγώνει,

η φύση γύρω ξανανιώνει,

ο έρωτας λέει τραγούδια,

στεφάνι πλέκει με λουλούδια.

Πρωτομαγιά και Πασχαλιά,

μοσχοβολιά, αγκαλιές, φιλιά,

η άνοιξη κρατάει πανέρι

με πασχαλιές και αγιοκέρι.

Ας είναι άνοιξη η ζωή μας

 σαν τις βιολέτες στην αυλή μας.

Αγάπη είναι…

 

Αγόρατζη Βάσω

Αγάπη είναι

Ένας καινούργιος δρόμος

Φεύγω ταξίδι

 

Ανθίμου Μαρία

Αγάπη είναι

Πλανήτης εγώ και συ

Όλα γίνονται 

 

Βουδούρη Γεωργία

Αγάπη είναι

ουρανός και θάλασσα

εμείς οι δύο

 

Γιαμουρίδου Κική

Αγάπη είναι

Σφιχτά αγκαλιασμένες

Δυο καρδιές μαζί

 

Γιανναδάκη Μαρία

Αγάπη είναι

φτερουγίσματα καρδιάς,

κερασιάς ανθοί.

 

Γιώτη Σταυρούλα

Αγάπη είναι

Κόσμοι από νοιάξιμο

Μόνος του κανείς

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Αγάπη είναι

Μπαμπάκι ατσάλινο

Πληγή φτερωτή

 

Ζερβού Χρυσούλα

Αγάπη είναι

Η λάμψη των ματιών μου

Σαν σε σκέφτομαι

 

Ζερβούλη Σπυριδούλα

Αγάπη είναι

Να μου κρατάς το χέρι

Στις κακοτοπιές.

 

Ζώρζου Ιωάννα

Αγάπη είναι

Κάτω απ’ το λυκόφως

Όρκους να κρατάς

 

Κασσελούρη Αναστασία

Αγάπη είναι

Σφιχτά να σε κρατάω

Χάδια τρυφερά

 

Κιζιρίδου Γεωργία

Αγάπη είναι -

Αγκαλιά από φιλιά

Σμίξιμο ψυχών

 

Κοντοπούλου Φωτεινή

Αγάπη είναι

Χάδι και φιλί μαζί

Βόλτα στο δάσος

 

Κορδώνη Αρίστη

Αγάπη είναι

Αλκυονίδων χορός

Θεού προσευχή

 

Κωνσταντίνου Κυριακή

Αγάπη είναι

Δυο ψυχές στο πουθενά

Μαζί για πάντα

 

Λεοκάτα Μελίνα

Αγάπη είναι

να σε θυμούνται πάντα

με χαμόγελο

 

Μάνος Σπύρος

Αγάπη είναι

μια καρδιά να χτυπάει

σε δυο σώματα

 

Μιχαλοπούλου Κατερίνα

Αγάπη είναι

Παράθυρο της ψυχής

Μες στα μάτια σου

 

Μόσχοβα Γαρυφαλλιά

Αγάπη είναι

Αγγελικός ασπασμός

Γιατρειά της ψυχής

 

Μπούρα Νένα

Αγάπη είναι

μισή μπουκιά στο στόμα

φτωχικού πιάτου.

 

Ρηγάτου Βίκυ

Αγάπη είναι

Το μελένιο βλέμμα σου

Όταν πονάω

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Αγάπη είναι

Δύο ποιήματα μισά

αγκαλιάζονται

 

Συγγούνα Ρούλα

Αγάπη είναι

τα δυο να κάνουν ένα

κι ένα στα μισά.

 

Σωτηροπούλου Ρούλα

Αγάπη είναι

νοιάξιμο αληθινό

χωρίς στολίδια

 

Τσέλιου Ελπινίκη

Αγάπη είναι

Πλημμυρισμένη καρδιά

Χάδι απαλό

 

Χαραμή Μεταξία

Αγάπη είναι

ένας ήλιος που λάμπει

το φως στη ζωή.

Λίγο πριν την άνοιξη

 

Γιαμουρίδου Κική

Ακτίνες ζωής

Λίγο πριν την Άνοιξη, η ελπίδα ανθίζει πρώτη.

Παρασύρει το όνειρο και πορεύονται παρέα. Ανοίγουν διάπλατα το παράθυρο της φύσης και κρυφό κοιτούν το έργο της. Το πράσινο ξεπροβάλει δειλά μα και το κόκκινο της παπαρούνας, το ροζ της τριανταφυλλιάς. Επιβλητικό το μοβ της πασχαλιάς, ιδιαίτερο το φούξια της βιολέτας. Μεθυστικές μυρουδιές, μαγικά τα τιτιβίσματα των πουλιών. Προάγγελος ζωής, η πλάση αναγεννιέται και εμείς, από απλοί θεατές, βασικοί πρωταγωνιστές στο έργο της.

 

Κασσελούρη Αναστασία

Λίγο πριν την Άνοιξη

Η μέρα μεγαλώνει

Κουτσός κι ανήμπορος

φεύγει ο χειμώνας

Ανυπόμονη η αμυγδαλιά

ντύνεται νυφούλα

Στην γκρίζα γη

η ανεμώνη

ξεπροβάλλει βιολετιά

Κοιμούνται ακόμα οι χελώνες

Ο κούκος ξεχάστηκε μονάχος κελαηδάει

Κι η γη του χελιδονιού το πέταγμα καρτερικά προσμένει

 

Κολιγιώτη Αλεξάνδρα

Αναμονή της Άνοιξης

Λίγο πριν έρθει η άνοιξη.

Αφουγκράζομαι τα μπουμπούκια της. Χαμογελώντας στο κρύο του χειμώνα.

Μονάχα μια πινελιά μού μένει.

Στεφανωμένη μυγδαλιά που ξεπροβάλλει.

Ψυχής τραγούδι.

Μα πως να πολεμήσεις μιαν Άνοιξη;

Τολμά και χύνεται παντού.

Με φλογισμένο στόμα.

Έτσι βγαίνει η Άνοιξη.

Βγαίνει και προχωρεί.

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Να δούμε την αλήθεια

Λίγο πριν έρθει η άνοιξη

Να κοιτάξουμε μέσα μας

Να νιώσουμε

Να καταλάβουμε

Να παραδεχτούμε

Δεν εξαρτάται απ’ τις εποχές

Μήτε απ’ τους μήνες

Η άνοιξη

 

Μπιτή Αλεξάνδρα

Της ζωής το δώρο

Λίγο πριν την άνοιξη,

πριν να έρθουν χελιδόνια,

πριν ανθίσουν τα μπουμπούκια,

πριν η νύχτα μυρίσει γιασεμί,

πριν η πλάση φτερουγίσει,

πριν λαλήσουν τα πουλιά.

Ο νότιας παραμερίσει

απ’ τις κρυστάλλινες λίμνες

τα παγωμένα νερά.

Πριν τα μάτια μου γεμίσουν

υπέροχα λογής χρώματα.

Πριν χαϊδέψει ο αέρας τα πλεγμένα μου μαλλιά.

Στα νεοφερμένα αλώνια,

στην αγκαλιά του ουρανού,

δυο πλασματάκια έρχονται

να ταράξουν τη ζωή μου,

νεογέννητα,

στης αγάπης τη φωλιά.

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Βιαστείτε

Λίγο πριν την άνοιξη,

απολαμβάνω τον χειμώνα.

Κοιτάζω την αυθάδεια των μυγδαλιών.

Τη μοναξιά των μοβ παπαρούνων.

Οι βιαστικές, οι αχόρταγες μοβ παπαρούνες.

Δεν έχουν την καρτερικότητα των κόκκινων ξαδέρφων τους,

βιάζονται.

Βιάζονται να φέρουν την άνοιξη,

να φέρουν τα χρώματα, τις ευωδίες, τις μουσικές.

Κάποιοι θα τις πουν ανώριμες, άμετρες, αυτοκαταστροφικές.

Ασύνετες.

Ίσως και να είναι.

Τι μας δίδαξε η Πηνελόπη;

Να έχουμε υπομονή.

Μα εμένα δεν μου άρεσαν οι Πηνελόπες.

Πάντα τις έβρισκα αποκρουστικές.

Βαρετές.

Αντιθέτως, οι Καλυψές πάντα με γοήτευαν.

Λίγο πριν την άνοιξη,

βιάζομαι να προλάβω τον χειμώνα.

Θέλω να γευτώ τα τελευταία χιόνια.

Αλλιώς τι νόημα θα έχει η άνοιξη;

 

Χαραμή Μεταξία

Προάγγελοι

Το κοτσύφι τινάζει το φτερό του,

διώχνει το χιόνι και σφυρίζει.

Πρόβα τζενεράλε το τραγούδι του.

Η άνοιξη που θα ’ρθει πρέπει να το ’βρει έτοιμο.

Το μοβ της ανεμώνας αφήνει πίσω τη μελαγχολία του

και δείχνει τον δρόμο στην άνοιξη που θα’ ρθει.

Η αμυγδαλιά, έτοιμη και θαρραλέα,

ξέρει κι αψηφά στ’ όνομα της άνοιξης που θα’ ρθει.

Οι άνθρωποι, με αφκιασίδωτες όψεις,

αφήνουν πίσω τις ρυτίδες τους.

Η άνοιξη που θα’ ρθει βάφει με χρώματα τη ζωή,

μπορεί και τη δική τους, σίγουρα τα λιβάδια

με τις κατακόκκινες παπαρούνες.

Η άνοιξη που θα’ ρθει είναι από μόνη της η ελπίδα.