Γυναίκα εσύ και μπόρεσες…

 

Ανθίμου Μαρία

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

Να ντυθείς αβίαστα την αγάπη

Να ορθώσεις ανάστημα στη βία

Να γίνεις μια αγκαλιά στο φως

Γυναίκα εσύ με χρώματα πολλά

Χωρίς προκατάληψη, βωμός στη χαρά

Γυναίκα εσύ που γεννάς ανθρώπους

Που μπορείς να αντέχεις τον πόνο

Γυναίκα εγώ, γυναίκες εσείς

Γροθιά μαζί ποτίζουμε, μπας κι ανθήσει τούτη Γη, Γυναίκα κι αυτή

 

Αργυροπούλου Βασιλεία

Νάυλον

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

να πατήσεις πάνω σ’ αναμμένα κάρβουνα

αφήνοντας την ξεκούμπωτη ρόμπα αλώβητη

να κεντήσεις ένα ματωμένο φεγγάρι πάνω στη σάρκα με χέρια ανέγγικτα

να χαμογελάς και να το εννοείς

να μουσκεύεις κάτω απ’ τα κίτρινα βότσαλα χωρίς αδιάβροχο

να περπατάς γυμνή πάνω στα σύννεφα ακροβατώντας στο κενό

να σκαρφαλώνεις στην κάψα του ήλιου τουρτουρίζοντας

ν’ αφήνεις το κύμα να σε παρασύρει χωρίς να σε κάψει

να βάζεις τη ζωή κάτω και να της αλλάζεις τα φώτα…

 

Βίτσου Έλενα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

Με τον θρήνο πάλεψες

Με άγρια θηρία του νου

Με τέρατα του Άδη

Να φέρεις τον Ήλιο

Με τη χαρά να ανοίξεις

Τις ψυχές μικρών παιδιών

 

Αγάπη και γιασεμιά

Έπλεξες σε ένα στεφάνι

 

Και μύρισε όλη η γη!

 

Γιανναδάκη Μαρία

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

φτερά στην πλάτη να φυτρώσεις.

Το ύπουλο το φίδι πάτησες

στον κόρφο σου κρυφά σαν μπήκε.

 

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

αστέρια στα μαλλιά να βάλεις.

Γόνιμη γη, το χώμα καλλιέργησες

κι ο σπόρος ρίζες έβγαλε γερές.

 

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

τον κόσμο στα μάτια να κοιτάξεις.

 

Γιώτη Σταυρούλα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

Της ζωής το νόημα

Ν’ απλώσεις σ’ όλη την πλάση

Ένα χαμόγελό σου αρκεί

Να χτίσει έναν κόσμο

Μάνα αδελφή φίλη ερωμένη

Γυναίκα εσύ περαστική

Από ουσία και δύναμη

Από φως κι αγάπη

Είσαι φτιαγμένη...

 

Γκίνη Ελένη

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

να συγχωρέσεις τα σφάλματα όλου του κόσμου.

Να γίνεις μήτρα των φόβων και των στεναγμών,

να αγκαλιάσεις και να σκουπίσεις τα δάκρυα, με ένα γλυκόπικρο «δεν πειράζει»…

Σ’ αγαπώ, γυναίκα του κόσμου.

 

Δρακουλάκη Μαρίλλιαν

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες... Του μικρού παιδιού τα δάκρυα να στεγνώσεις... Τον πόλεμο να σταματήσεις με ένα στοίχημα... Του πολεμιστή τον πόνο να ελαφρύνεις... Των γονιών σου τα γεράματα να ομορφύνεις... Του κόσμου την κακία να δαμάσεις... Του φτωχού την πείνα να χορτάσεις... Του διψασμένου τα χείλη να δροσίσεις... Του αμαρτωλού τις τύψεις να γλυκάνεις... Του λεπρού τις πληγές να χαϊδέψεις... Το πέρασμα στον θάνατο να ξορκίσεις με μια γέννα!

 

Ζαννίκου Μαρουκλιώ

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

Να αποδεχτείς ότι ο άντρας είναι ανώτερός σου.

Να πιστέψεις τέτοιο πράγμα.

Και να το υποστηρίζεις.

 

Θυμήσου τη σπηλιά και το χωράφι, τις βασίλισσες και τα εργοστάσια του πολέμου.

Ούτε καλά καλά η εξουσία μπορεί να εξηγήσει πώς σε πέταξαν σαν πουκάμισο στο χώμα.

 

Μεγάλωσε αγόρια και κορίτσια που θα 'ναι αγκαλιασμένα και θα ξέρουν να ψάχνουν την τροφή μαζί.

 

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

να τα πιστέψεις έτσι.

Ε, θα μπορέσεις κι όπως γεννιέσαι δυνατή να ζήσεις.

 

Ζερβού Χρυσούλα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

το μεγαλείο σου στον κόσμο να δείξεις.

Γη, Σελήνη, Φύση, Θάλασσα, Καταιγίδα, Δύναμη.

Ευγνωμοσύνη, Αγάπη, Ελπίδα, Χαρά, Αγκαλιά, Συγχώρεση, Αλήθεια.

Μήτρα του κόσμου.

Αιώνια Μήτρα.

 

Ζώρζου Ιωάννα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες στα σπλάχνα σου κόσμους ν’ αναγεννήσεις

στα χέρια σου πίκρες ν’ αποκοιμίσεις

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

να πλαγιάσεις με την προδοσία

να βουλιάξεις το κορμί σου στη φωτιά της ελπίδας

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

όλα εκείνα που νόμισες πως δεν θα μπορέσεις

μ’ ένα ΘΕΛΩ κι ένα Σ’ ΑΓΑΠΩ

τα πάντα να κατακτήσεις

 

Ιωακειμίδου Αναστασία

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

την τύχη σου ν’ αλλάξεις.

Κατάρα που σ’ ακολουθεί

να την ποδοπατήσεις.

Ξακρίδι ατελείωτο

σε κάθαρση να φέρεις.

Ελπίδα να ζωγραφιστείς

γι’ άλλες γυναίκες.

Πηγή και έμπνευση κι οδηγός

το θάρρος κι η δύναμή σου πίστη!

 

Καραγιάννη Ελένη

Γυναίκα εσύ μπορείς να δαμάσεις το ατίθασο άτι,

να οργώσεις θάλασσες με τρικάταρτο καράβι,

να γκρεμίσεις συθέμελα τείχη με ιαχές πολιορκίας.

Γυναίκα εσύ μπορείς να σκίσεις τα ματωμένα του γάμου πέπλα,

να πασπαλίσεις χώμα ανυπάκουο στο νεκρικό αδερφικό κουφάρι,

να υφάνεις με νήματα υπομονής άπιστες αγκαλιές.

Γυναίκα εσύ μπορείς να ανασάνεις έρωτα τυραννικό,

να ζεστάνεις στα σπλάχνα τον σπόρο της ζωής κορφολογώντας χάδια παιδικά,

να δέσεις κόμπο τη μαύρη σου μαντήλα ορθώνοντας ανάστημα στον θάνατο,

να γονατίσεις την οικουμένη στο μεγαλείο της φύσης σου…

 

Κοντόγιαννου Ζωή

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

Να φτάσεις όπου δεν σου επέτρεπαν

Να κουβαλήσεις βάρη ασήκωτα

Να γευτείς τον απόλυτο έρωτα

Να ματώσεις

Μα να μη διαλυθείς

Γυναίκα εσύ κι έγινες μάνα

Μια λέξη... αμέτρητες αγκαλιές

Ατέλειωτη αγάπη

Παντοτινή στοργή

 

Κοντοπούλου Φωτεινή

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

ζωή για να χαρίσεις

να αγωνιστείς, να πολεμάς

και να νικάς γενναία!

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

πολλά να καταφέρεις...

να φτιάξεις όμορφα πολλά

χαρά για να προσφέρεις.

Δεν είσαι κάτι ξακουστό

Είσαι γυναίκα μόνο!

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

Να γίνεις μια μεγάλη Αγκαλιά

Να δώσεις δύναμη

Και να στηρίξεις

 

Γυναίκα εσύ και μάτωσες

Έπεσες

Σηκώθηκες

Ξανά το χέρι υψωμένο

 

Για πάντα θ' αγωνίζεσαι

 

Κωνσταντίνου Κυριακή

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

Να κλείσεις το κενό που ανοίγουν άλλοι

Να γεφυρώσεις το χάσμα

Να δώσεις ζωή και νόημα

Να χρωματίσεις το μαυρόασπρο

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες να ανοίξεις την κλειστή πόρτα του Παράδεισου

Για να μπουν μέσα όλα τα ορφανά του κόσμου

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες να γυρίσεις τη σελίδα για το αύριο

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες να γεννήσεις την Ελπίδα...

 

Λαμπροπούλου Βάια

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

να δώσεις χάδι και

αγκαλιά

να δώσεις έρωτα.

Φροντίδα και ανοχή.

Να είσαι όμορφη μπόρεσες

και θελκτική.

Να είσαι μάνα και αδερφή.

Να είσαι φίλη.

Να είσαι δοξασμένη και λιτή.

Εσύ να είσαι το φως και το σκοτάδι.

Εσύ και η ζωή.

 

Λύχνου Πέπη

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες τον κόσμο στη μήτρα σου να φέρεις

Ψυχή και δύναμη αντι-γυρίζεις στην καταπίεση, στον βιασμό

γροθιά υψωμένη το σθένος για τα παιδιά σου, ανάσα σου

Μήδεια δεν δίστασες να γίνεις αλλά και Αντιγόνη

προσφέροντας θυσία τη Ζωή στην Πίστη σου

Την εξουσία την κερδίζεις με τις αρετές σου

Ασπίδα το βλέμμα σου και τρίαινα που καρφώνει

Άφταστη, αχαλίνωτη, γητεύτρα

 

Μακαριάν Μαριάννα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες να χορέψεις με δαίμονες σε μουσικές κλεμμένες.

Ν’ αναδυθείς απ’ την άβυσσο, να σιωπήσεις χείλη χυδαία, να ξεσκεπάσεις βλέμματα τεράτων.

Η φωνή σου μοιάζει πια με πυρακτωμένες νότες.

Χωρίς γραμμές, χωρίς συστήματα, εσύ είσαι και τα δυο.

Δεν σου το γνώρισαν, μόνη σου το έμαθες!

Γυναίκα, το όνομά σου ιερό στον κόσμο των ανθρώπων και θα 'ρθει ίσως ο καιρός σωστά να το προφέρουν.

 

Μιχαηλίδου Χριστίνα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες,

να αποτολμήσεις τη ζωή σου,

σε τολμηρές λεωφόρους,

σε ανήλιαγα εργοστάσια,

σε βρόμικα πεζοδρόμια.

Τότε και τώρα,

υπόλογη της μοίρας σου.

Ηρωικά μαχόμενη των παράδοξων προτύπων, πολεμάς

να εδραιώσεις τη φυλή σου

και περήφανη να καμαρώνεις, Γυναίκα.

 

Μπάτσιου Δήμητρα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

κι έκανες την αγάπη σου κραυγή

την αγκαλιά σου όπλο.

Γυναίκα εσύ και πάλεψες

με υψωμένες τις γροθιές και μια ελπίδα

το αύριο καλύτερο πως θα 'ναι.

Γυναίκα εσύ και έβαψες

τους δρόμους κόκκινους

ζωή σαν να 'θελες στην άσφαλτο να δώσεις.

Γυναίκα εσύ και νίκησες.

Αφιερωμένο στην Kyal Sin και σε όλες τις γυναίκες που πρωτοστατούν στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο.

 

Μπιτσάκου Τζωρτζίνα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

Ν’ αγκαλιάσεις το φως

να δεις το αόρατο

να μάθεις από το παρελθόν

να πολεμήσεις το άδικο

να ορμήσεις στο μέλλον

να σηκωθείς ξανά και ξανά

να δώσεις πνοή στα όνειρά σου.

Ευλογημένη να είναι η ζωή σου,

την κέρδισες με το σπαθί σου.

 

Μπόικου Θεοδώρα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες, τι και αν γίνηκες από το πλευρό του άντρα, θέλημα του Δημιουργού σου! Μάνα του Υψίστου επιλέχθηκες, Μπουμπουλίνα να θεριεύεις τις θάλασσες και να σε σκιάζονται οι οχτροί! Μαύρη, άσπρη, κίτρινη να σε θαυμάζουν οι αιθέρες! Ευλογημένο σώμα να δέχεσαι το σπυρί και να γεννάς λουλούδια! Στόμα γλυκό φιλί να μυρίζουν τα προσκεφάλια, ματιά αετού, καρδιά λεοντίσια! Αμαζόνα που περήφανα τραντάζεις τα πέταλα του αλόγου και βέλη πετάς κατάστηθα στα δυσάλωτα πάθη! Σε εσένα υποκλίνομαι!

 

Μυλωνά Κωνσταντίνα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

να γίνεις νερό

να γίνεις φωτιά

Η πιο βαθιά ανάσα

η πρώτη λαλιά

η πρώτη ψαλμωδία

η πρώτη βροντή των ουρανών

 

Παππά Ελένη

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες τον πόνο σε χαμόγελο να κρύψεις. Τα αγκάθια που σε μάτωσαν με της αγάπης το σπαθί να κόψεις. Κι ύστερα με το αίμα σου κόκκινα τα τριαντάφυλλα να βάψεις, την άνοιξη να φέρεις για να διώξει τους χειμώνες. Άπλωσες τα χέρια σου για να χωρέσουν όλου του κόσμου τα παιδιά. Κει δίπλα στην καρδιά έβαλες τα δικά σου. Κι ήταν το γέλιο τους που φώτιζε τα μάτια σου.

 

Ράπτη Μαρία

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες να γίνεις από κορίτσι με μακριά μαλλιά, μάνα, ελπίδα, χαρά. Γυναίκα απλή, γυναίκα αγκαλιάς, γυναίκα μόνη, γυναίκα εσύ. Θαύματα τα χέρια σου κάνουν. Άνθος της άνοιξης, ήλιος του καλοκαιριού, προστάτιδα του χειμώνα γυναίκα πάντα δυνατή!

 

Τζιώτζιου Μαρία

Γυναίκα με "Υ"

Πλάσμα φτιαγμένο από πόνο

μέγεθος άυλο, πανταχού παρόν,

πνεύμα, κρατήρας σκέψεων στοργής,

στα σπλάχνα σου

ποτήρι η μήτρα,

γεμάτο γλυκόπιοτο κρασί,

"Υ"ψώνει χέρια ικεσίας

σε δέηση νέας ζωής.

 

Και το θαύμα εγένετο!

 

Τοσουνίδου Δέσποινα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

με κλωστές πόνου να υφαίνεις ένδυμα αγάπης

λάβαρο στον αέρα ν’ ανεμίζει

κι όταν η αδικία το τρυπά

ώμους καμπουριασμένους σκεπάζει

με λόγια θάρρους κι ελπίδας

πώς αύριο ο αγώνας συνεχίζεται

 

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

να με πείσεις ν’ αγωνιστώ για σένα

για μας

 

Τοψιώτη Μαρία

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

Να φύγεις μακριά από την αυταπάτη

Να αρνηθείς όλη την ψευδαίσθηση της αλήθειας που σε αιχμαλώτισε

Να προτάξεις την αγάπη για τον εαυτό σου και την αυτοπροστασία του απέναντι σε όλα τα ζιζάνια της σκέψης σου. Έγινες σύμμαχος του Αντάξιος του κορμιού, του μυαλού και της ψυχής του.

 

Χατζηχάννα Έλενα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες να υψώσεις το κορμί σου, να γίνεις βράχος δυνατός και να ορθοποδήσεις την ίδια ώρα που πολλοί σε ‘θελαν του χεριού τους.

Ευαίσθητη μα ανθεκτική ταγμένη στην ψυχή σου γλυκιά μανούλα, τρυφερή. Άξια καπετάνισσα, έξι αισθήσεις κουβαλάς και ρυμουλκείς τα πλήθη, μαύρο διαμάντι των καιρών.

 

Χιώτη Ειρήνη

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες

ν’ ανθίσεις μέσα σε αγκαλιές αντρών

που κάποτε μεταμορφώνονται σε μέγγενη

και δεν σ’ αφήνουν να φύγεις από κοντά τους

κι ενώ πως σ’ αγαπούν σου λένε  

σε πνίγει τούτη η αγάπη ώρες ώρες

τα μάτια σου μαυρίζει

κι εσύ σαν το δεμένο σκυλί στην αυλή αλυχτάς τα βράδια

γυρεύοντας να σπάσεις τις αλυσίδες σου…

 

Ψυχομάνη Βάσω

Είσαι γυναίκα

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες να ξεχωρίσεις

Ένα διαμάντι κρυμμένο στο σκοτάδι

Στην αρχή θαμπό, όμως η λάμψη κέρδισε

Έγινες ταυτόσημο της δύναμης και της αγάπης

Σε αμφισβητούν

Λίγο πειράζει

Μία νίκη τη φορά, που θα τη θυμούνται

Καθαρή ματιά στο μέλλον που ονειρεύεσαι

Άξια, θαρραλέα, ικανή, συμπονετική

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες και θα μπορέσεις