Το χιόνι άσπρο

 

Ανθίμου Μαρία

Το χιόνι άσπρο σκεπάζει τη φθορά

Καθαρίζει όποια κηλίδα στη σιωπή

Καθάρια θέα στο παράθυρο της επίγνωσης

Η θλίψη καίγεται στο τζάκι μέσα

Ανείπωτη χαρά, το χιόνι άσπρο

Χορό με τις νιφάδες κόρες

Παρθενικές φιγούρες λευκή προσμονή της ελπίδας

 

Γιαμουρίδου Κική

Το χιόνι άσπρο, σαν τις αγέννητες ελπίδες.

Ποτέ δεν ξέρεις. Γνέθει το μυαλό μα δεν τα μαρτυρά.

Αν έρθει η ώρα, θέλει να πλαγιάσει μέσα στο παχύ στρώμα του και ας παγώσει.

Πρέπει να μάθει πως η ζωή δεν έχει μόνο άσπρο χρώμα!

 

Ζώρζου Ιωάννα

Το χιόνι άσπρο,

 

πάνω στη στέγη

ένα σπουργίτι χοροπηδά

 

πάνω στα δέντρα

τα κλαδιά αθωώνουν τη γύμνια

 

πάνω στην καρδιά

ο έρωτας ψάχνει απέλπιδα να ξαναζεσταθεί

 

Το χιόνι άσπρο,

άσπρο της κάθαρσης,

 

Ω! Το χιόνι πέφτει!

 

Κασσελούρη Αναστασία

Το χιόνι άσπρο πέφτει από το χάραμα

Παγώνει η μέρα

Νιφάδες κρέμονται στα κεραμίδια με φόβο να βρεθούν στο πέπλο

που αφάνισε βρωμιές και αμαρτίες

Ζεστό κρασί μοναχικά σε ένα παγκάκι

Αχνάρια βαθιά

στο απαλό λευκό της φύσης κουνώντας την ουρά στο καταφύγιο

Απρόσμενη ελπίδα στην ομίχλη

Χαμένα όνειρα της νύχτας

 

Κολιγιώτη Αλεξάνδρα

Όλα λευκά

Το χιόνι άσπρο κι αθόρυβο.

Μονολογεί σε αμήχανες σιωπές.

Και η κυρα-Βασιλική το αδράχτι ατενίζει.

Στης λίμνης τα ρηχά νερά.

Τον κόσμο καθρεφτίζει.

Αλίμονο σ’ εκείνον που σε χιόνι δεν πάτησε.

Αλίμονο σ’ εκείνον που τον χειμώνα δεν νοστάλγησε.

 

Κόρμη Ελένη

Το αρωματοπωλείο του χρόνου

Το χιόνι άσπρο.

Γενάρης ο μπροστάρης,

ο πιο χαϊδεμένος, όμορφος

σαν εκείνο,

όνειρα και υποσχέσεις μοιράζει

και εσύ χάνεσαι σε σύννεφα μακρινά,

με τις σκέψεις να τρέχουν,

να προλάβουν να κλείσουν

μέσα στην καρδιά σου

ευχές αγάπης και ελπίδας

για μια χρονιά άσπρη σαν χιόνι...

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Το χιόνι άσπρο,

να γράφεις πάνω του

σαν σε κόλλα λευκή.

 

Το χιόνι άσπρο,

να διαβάζεις με δέος

τα χνάρια της φύσης.

 

Το χιόνι άσπρο,

ν’ ακούς τη ζωή

που γεννιέται από κάτω.

 

Να ρουφά το σκοτάδι.

Το φως ν’ ανακλά.

 

Μπόικου Θεοδώρα

Το χιόνι άσπρο,

απλώνει τους μανδύες του,

ξετυλίγει τις κρυσταλλένιες νύφες του.

Ο Βοριάς και η Κυρά του ροδοχιονίζουν τις πλαγιές.

Με τη ζέση του χώματος φυλούν τη ζήση της πλάσης.

Χιονάτα όνειρα ορμούν από τον φεγγίτη

πολιορκώντας γλυκά τα λικνίσματα της φωτιάς

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Αιωνιότητα

Χιόνι άσπρο,

έλατα πράσινα,

σπουργίτια ήρεμα φτερουγίζουν.

Γάτα αποκαμωμένη από το κρύο,

γουργουρίζει στην κουφάλα τους.

 

Αχ, Θεέ μου, τι νύχτα!

Απόψε το φεγγάρι νικάει το σκοτάδι.

Απόψε, αύριο και για πάντα νικάει η αγάπη.

Απόψε και για πάντα, οι προσευχές ευοδώνονται.

Μα, κάποιες φορές, το για πάντα διαρκεί ένα μονάχα δευτερόλεπτο.

Φλογερά Ελένη

Το χιόνι άσπρο,

πάγωσε τις καρδιές μας.

Ο ζωοδότης ήλιος

μάς γύρισε την πλάτη.

Ζητείται ελπίς.

 

Χαραμή Μεταξία

Χιόνι

Το χιόνι άσπρο

Δίνει στη νύχτα φως

Κλείνει ρωγμές

Αφήνει τόπο στ’ όνειρο

Για μια αυγή μπορεί και παραπάνω

Αλλάζει την εικόνα

Του μισογκρεμισμένου σπιτιού

Φκιασιδώνει το πρόσωπο της γης

Μα σαν φύγει

Πώς θα ’ναι;