Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2024

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας συστήνονται-Κατερίνα Σπαθαράκη


不完全さの美し

Ανθισμένα λουλούδια,

πουλιά με ορθάνοιχτα φτερά,

αγρίμια στα βουνά.

Πώς μπορείς να αγαπάς ένα λουλούδι;

Πώς μπορείς να αγαπάς ένα αγρίμι;

 

Tα νερά στα ποτάμια που κυλάνε.

Το άσπρο χιόνι που λιώνει.

Τα ανοιξιάτικα λουλούδια που ξεραίνει ο ήλιος.

Πώς μπορείς να τα αγαπάς;

 

Πώς μπορείς να αγαπάς ένα όνειρο, μία στιγμή, λίγη σκόνη;

Πώς μπορείς να αγαπάς το φευγαλέο, το ανολοκλήρωτο, αυτό που δεν υπήρξε;

Πώς μπορείς να αγαπάς τα άγρια βουνά, με τα ξεραμένα αίματα και τις αρχέγονες κατάρες;

Τα βουνά που βγάζουν τη γλώσσα τους στο χάος και τελικά φαγώνονται από τις θάλασσες.

Πώς μπορείς να αγαπάς το άσχημο, το ανήθικο, το μισό;

Πώς μπορείς να αγαπάς έναν άνθρωπο;

 

Λες ότι αγαπάς ένα λουλούδι, αλλά το κόβεις.

Λες ότι αγαπάς τα Χριστούγεννα, αλλά στολίζεις βαλσαμωμένα δέντρα.

Λες ότι αγαπάς τον Μπλαβογέννη, αλλά δεν αντέχεις να μπεις στο δωμάτιο με τους σκελετούς του.

 

Λες ότι αγωνίζεσαι για την αγάπη, την αλληλεγγύη και τα ανθρώπινα δικαιώματα,

αλλά τα αιματοβαμμένα χέρια δεν τα αντέχεις.

Δεν αγαπάς. το παιδί μέσα σου, φοβάσαι.

Δεν αγαπάς, θέλεις να κατέχεις.

 

Αν αγαπήσεις ένα δέντρο, μην το κόψεις.

Αν αγαπήσεις ένα αγρίμι, μην το αιχμαλωτίσεις.

Αν αγαπήσεις έναν δολοφόνο, άφησέ τον να φύγει.

Η αγάπη δεν κατέχει.

Η Αγάπη θεραπεύει.

 

Κατερίνα Σπαθαράκη

Κατάγομαι από την Ανώπολη Σφακίων, αλλά μένω στα Χανιά. Τους θερινούς μήνες εργάζομαι στον τομέα του τουρισμού, ως barwoman σε εταιρεία που πραγματοποιεί ταξίδια αναψυχής. Έχω σπουδάσει φιλόλογος και παρέχω ιδιαίτερα και φροντιστηριακά μαθήματα. Την πρακτική μου την πραγματοποίησα στο Κέντρο Γλωσσών του Πανεπιστημίου της Σαραγόσα. Επίσης, έχω ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές στον κλάδο της Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας. Συμμετέχω εθελοντικά στον Φιλολογικό Σύλλογο της περιοχής μου, ο οποίος έχει συνεισφέρει με πολλούς τρόπους στην ανάπτυξη της πολιτιστικής ζωής της.

Ο ηδονιστής ποιητής Jaime Gil de Biedma y Alba στο οπισθόφυλλο του μοναδικού του βιβλίου Las personas del verbo, παραθέτει την εξής φράση, για να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους σταμάτησε να γράφει: «Otro, que todo fue una equivocacion: yo creia que queria ser poeta, pero en el fondo queria ser poema» («Επίσης, όλα ήταν ένα λάθος: πίστευα ότι αυτό που ήθελα ήταν να γίνω ποιητής, αλλά κατά βάθος αυτό που ήθελα ήταν να γίνω ποίημα»). Η φράση αυτή περιγράφει και τη δική μου σχέση με τη γραφή. Θεωρώ τα ποιήματά μου μέτρια, γιατί προτιμώ να ζω τη ζωή, παρά να γράφω γι’ αυτήν. Παρ’ όλα αυτά, άρθρα μου έχουν δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του Flowmagazine και λογοτεχνικά μου κείμενα στο περιοδικό Storywits.

Η Κατερίνα παρακολούθησε τον νέο κύκλο 2 του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Για τον πατέρα που γιορτάζει (υπό έκδοση)

Μικρά και Πασχαλινά (υπό έκδοση)

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για τις μαμάδες της καρδιάς

  Γιαμουρίδου Κική Η λέξη «μητέρα» δεν αφορά μόνο τις γυναίκες που γεννούν ένα παιδί. Με το σπαθί τους χαρακτηρίζονται μανούλες κι εκείνες...