Τσικνοπέμπτη

 

Βέρρου Μαρία

Τρέχουν τα σάλια

από τη βουλιμία

κατακερματισμένη διάθεση

στον ίσκιο μίας ουτοπίας

που συνοδεύει

αιώνες τώρα

την ανθρώπινη ιστορία.

Αφιερώστε ελάχιστα

στον ίσκιο μιας θυσίας

το τίποτε και τα πολλά

που αδειάζουν τα τερτίπια

στων τραπεζιών μίαν έκπληξη

χωρίς τα παραμύθια

που υπόσχονται

με τις ψευτιές

κρασιά

τσιμπούσια

και αστεία.

 

Γιαμουρίδου Κική

Τσικνοπέμπτη: μια μέρα για να αποδείξουμε, για άλλη μια φορά, πως όλη μας η ζωή τελικά είναι φαγητό, ξεφάντωμα και μασκαριλίκια. Αυτά μας γεμίζουν. Μας έπνιξαν τα προβλήματα, τα κουτάκια που καθημερινά μπαίνουμε, σαν υποδειγματικά στρατιωτάκια. Περιμένουμε σαν τα ανυπόμονα, νηστικά παιδιά, να χορτάσουμε τη βουλιμία μας, να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας, να αποτινάξουμε από πάνω μας, ό,τι απωθημένο έχουμε. Ημέρα φυγής, εξόδου, λύτρωσης, από όλα όσα ο καθένας θέλει να ξεφύγει και να γεμίσει το «είναι» του, σαν να μην έχει αύριο…

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Ωδή στην Τσικνοπέμπτη

Τσικνοπέμπτη και αποκριές,

πώς σας καταντήσαν;

Στην εποχή του Διονύσου

ήσασταν ημέρες για σάτιρα,

για αθυροστομία, για λιπαρότητα.

Ακόμα και τα όνειρα της κουλουρούς

βγαίνανε αλήθεια.

 

Τσικνοπέμπτη και αποκριές,

τον καιρό του Διονύσου

οι άνθρωποι ντύνονταν τον πραγματικό τους εαυτό.

Τώρα και την Τσικνοπέμπτη την κατάντησαν

άλλη μια μέρα που χορταίνει η κοιλιά

μα μένουν άδειες οι ψυχές μας.