Η μοναξιά των νεκρών
Πόσος θάνατος
ακόμη για να πάψουν τα άθλια γέλια;
Κραυγή να
γκρεμίσει τα μαρμαρωμένα χαμόγελα;
Άναρχος ο θεός
σήμερα, του κεφαλιού του κάνει.
Έπαψε τις φωνές
των αγγέλων.
Διαμέλισε τα
φτερά τους.
Επίμονοι εκείνοι
φύσηξαν ακατάληπτες τις ευχές στο χώμα.
Προχωρημένη
άνοιξη κι άργησε των λουλουδιών το παιχνίδισμα.
Βάρυνε η
προσμονή στο φτερούγισμα των πουλιών.
Ησύχασε ο άνεμος
κοιτώντας τους τάφους.
Των ανθρώπων τον
πόνο συμπάθησε.
Ελεύθερους τους
είδε να πετούν μακριά από του μαρμάρου τη φυλακισμένη μνήμη.
Καμία μοναξιά.
Καμία προσδοκία
παραδείσου.
Μόνο μια άγνωστη λέξη να τους περιμένει…
Ελένη Πάρα
…
Γεννήθηκα
στο Σικάγο από Έλληνες γονείς. Μεγάλωσα στον Πειραιά όπου μεγάλωσε κι η αγάπη μου
για τη θάλασσα. Τελειώνοντας το λύκειο ξεκίνησα αμέσως να εργάζομαι στον
ναυτιλιακό χώρο. Παράλληλα ασχολήθηκα με τον χορό, τη φωτογραφία και το γράψιμο.
Έχω
παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής και ποίησης, μεταξύ αυτών στο
Αλάτι με τη Γιώτα Κοτσαύτη και την Άννα Γρίβα, τις οποίες εκτιμώ βαθιά.
Τα τελευταία
χρόνια ζω με την οικογένειά μου στον Άλιμο, εργάζομαι σε ναυτιλιακή εταιρεία
και έχω τη χαρά να σπουδάζω τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π.
…
Η Ελένη παρακολούθησε τον τρίτο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στο βιβλίο μας:
Μ’ ένα στυλό διαρκείας
https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου