Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας συστήνονται-Ρούλα Συγγούνα

 

Παρηγοριά

Τράβηξα με δύναμη το χειρόφρενο. Τα λάστιχα του αυτοκινήτου μου άφησαν τα βαθιά τους σημάδια στην άμμο. Τόσο βαθιά, όσο οι ρυτίδες στις άκρες των ματιών μου που μαρτυρούσαν τα κουρασμένα μου χρόνια και τόσο εκτενή σαν χαραγματιές, σαν την λεπίδα που πετσόκοψε την καρδιά μου. Ήλπιζα ο πόνος ν’ απαλύνει μόλις η αλμύρα ξάπλωνε επάνω στις βαθιές πληγές μου. Είκοσι χρόνια. Τόσα πέρασαν και σαν να μη ζήσαμε ούτε μια στιγμή μαζί, εξαφανίστηκαν πίσω από μια μόνο μια λέξη. «Χωρίζουμε».

Όρμησα στα βράχια παρατώντας την πόρτα ορθάνοικτη. Σκαρφάλωσα μανιασμένη στην κορυφή με όσο κουράγιο βαστούσανε τα πόδια μου και στάθηκα στην άκρη, με γδαρμένα τα χέρια και την περηφάνια μου. Ένα βήμα μόνο χώριζε την ανύπαρκτη πλέον ζωή μου και τον ακύμαντο θάνατό μου. Άφησα τα δάκρυά μου ελευθέρα, να μπερδευτούν με το ανεμόβροχο και μια κραυγή που ξύπνησε τα κύματα προκαλώντας τον δυνατό παφλασμό τους. Κατάλαβαν πως ήρθα. Η θάλασσα δεν θα με άφηνε ποτέ.

Η τρικυμία του μυαλού μου πλατάγιζε με δύναμη στα άλλοτε ήρεμα νερά κι όπως το κύμα γινόταν υδάτινα θρύψαλα στην επιφάνεια της, έτσι γινόταν κομμάτια και η ψυχή μου. Η ορμή με την οποία το νερό μαστίγωνε τα βράχια, ισοδυναμούσε με τη δική μου αυτοκαταστροφή. Απόλυτη κι αναπόφευκτη. Πόσες φορές νίκησα την επιθυμία να πλησιάσω πιο κοντά της, να χαθώ στα γαλάζια της νερά και στον κατοπτρισμό του ουρανού που τόσο έμοιαζε με τα δικά του μάτια; Να βυθιστώ στην αγκαλιά της όπως θα ήθελα να κάνω με τα φιλιά του, που τώρα δεν έχω και που ποτέ ξανά δεν θα γευτώ. Δεν θυμάμαι. Δεν θέλω να θυμάμαι.

Για ακόμα μια φορά είναι η μόνη μου φίλη, ένα καταφύγιο παρηγοριάς. Πάντα πρόθυμη να γίνει ο ώμος που θα γείρω, να με ακούει βουβά και πειθήνια χωρίς να με κρίνει, χωρίς να μου θυμίσει πόσο λάθος έκανα, πόσο προδόθηκα.  Εγώ κι εκείνη, όμοιες σαν δυο σταγόνες νερό, ενωμένες σαν δίδυμες αδερφές, η μια πιστή αντανάκλαση της άλλης να ενσαρκώνουμε το όλον. Οι σκέψεις μου άγγιξαν τη γραμμή του ορίζοντα, εκεί που η στεριά και η θάλασσα πάντα γίνονται ένα. Όπως ήμασταν κάποτε, εγώ κι εκείνος. Αργά ή γρήγορα θα γαλήνευα. Θα έμενα εκεί, στο άγριο ησυχαστήριό μου, ώσπου το μυαλό μου να ξεθυμάνει, η απεραντοσύνη της θάλασσας να πάρει κοντά της την άβυσσο της ύπαρξης μου και η λύπηση του αέρα να ημερέψει τον λυγμό μου. Η σοφή μου φίλη ήξερε πώς να με ημερεύει, πώς να μ’ ελευθερώσει από τα εγκόσμια δεσμά μου. Ο χρόνος θ’ αποφάσιζε το πότε. Κάποτε.

Στο πρωτοχάραγμα, ανάμεσα στις ζεστές αποχρώσεις της παλέτας του ηλίου, πρόβαλε κουρασμένη μια νότα αποδοχής. Ένας θαρραλέος γλάρος φτερούγισε διπλά μου και με κοίταξε κατάματα. Για μια στιγμή, μου φάνηκε πως πήρε τη μορφή εκείνου. Ψέλλισα «αντίο για πάντα» και πέταξε μακριά ανεμίζοντας στα φτερά του το άλλο μου μισό, τη θύμησή του και όλα όσα έκαναν το μαζί, ποτέ ξανά.

 Ρούλα Συγγούνα

…

Γεννήθηκε το 1984 στη Λαμία Φθιώτιδας.

Εργάζεται στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και είναι απόφοιτος του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από μικρή λάτρευε το διάβασμα, την ποίηση και τα φανταστικά ταξίδια. Η γέννηση των παιδιών της αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη συγγραφή παραμυθιών και παιδικών ποιημάτων.

Με έμφυτη αγάπη για τα παιδιά είναι εμψυχώτρια δράσεων φιλαναγνωσίας και κουκλοθεάτρου, στην Ξενοπούλειο Παιδική Βιβλιοθήκη του Δήμου Ζακύνθου όπου κατοικεί.

Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναρίων κι εργαστηρίων δημιουργικής γραφής, συγγραφής και αφήγησης παραμυθιών, κουκλοθεάτρου, παιδαγωγικών και παιδοψυχολογίας.

Το κείμενό της με τίτλο «Μια εποχή χωρίς γιατρούς» έχει προκριθεί στον λογοτεχνικό διαγωνισμό των Εκδόσεων Κέφαλος με θέμα «Η Ελλάδα του χθες».

Έργα της συμμετέχουν σε συλλογικά έργα των Εκδόσεων Παρέμβαση «Ο χρόνος που περνά και χάνεται», στο «Μικρά και Χριστουγεννιάτικα» και στο υπό έκδοση «Για τον πατέρα που γιορτάζει» των Εκδόσεων Αλάτι, ενώ κείμενα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ιστοσελίδες.

Επικοινωνία: r.sgn.writ@gmail.com

…

Η Ρούλα παρακολούθησε τον νέο κύκλο 1 του εργαστηρίου συγγραφής Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μικρά και Χριστουγεννιάτικα

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-christoygenniatika/

 Για τον πατέρα που γιορτάζει (υπό έκδοση)