Σάββατο του Λαζάρου

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Λαζαρικά

Πέφτω, βυθίζομαι.

Αγκαλιά χωμάτινη και γεύση

το σώμα μου.

Πάρε το χέρι μου,

η φωνή σου μπαμπάκι και σίδερο.

Σήκω.

Ανάσταση η πράξη σου.

Η σειρά σου τώρα, είπες,

να σε συναντήσεις.

Εκεί θα με βρεις.

 

Κασσελούρη Αναστασία

Δεύρο έξω

Έκραξε στον τάφο του μπροστά.

Και το άψυχο κορμί του Λάζαρου πήρε ζωή.

Κι έγινε το αδύνατο δυνατό.

Ετρόμαξαν οι άπιστοι μπροστά σε αυτό το θαύμα.

Μα των πιστών ηχούν οι σάλπιγγες μιας Πανανθρώπινης Ελπίδας.

Το δάκρυ Του είναι η αγάπη στην αιώνια φιλία.

Το μήνυμα της Σωτηρίας των ανθρώπων.

Μετά τον θάνατο η ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Τα καλαθάκια τους στολίσαν τα παιδιά.

Βγήκαν να πουν τα κάλαντα.

Κι οι μάνες έπιασαν τα λαζαράκια να ζυμώνουν,

μήπως χορτάσουν οι φαμίλιες τους ψωμί.

 

«Λάζαρε, δεύρο έξω» φώναξε ο Χριστός

κι ευθύς ο φίλος του αναστήθηκε.

Αρχιερείς και Φαρισαίοι θορυβήθηκαν πολύ.

Μα ο κόσμος πανηγύρισε.

 

Τον Λάζαρο κανένας δεν τον ρώτησε.

Για τα βαθιά σημάδια της ψυχής,

τα τραύματα και τις πληγές.

Νίκησε η ζωή, σου λέει.

 

Πικρό το γέλιο.

Κι η Ανάσταση ένα φιάσκο.

Τι να την κάνεις, όταν έχεις δει;

Όταν γνωρίζεις τι σε περιμένει…

 

Σταθοπούλου Ιωάννα

Ω Λάζαρε

Ταξίδι στον παράδεισο έκανες

Και ήρθες πάλι πίσω

Το θαύμα του να δεις

Σηκώθηκες από τον τάφο

Πέταξες το σάβανό σου

Και βγήκες έξω

Καθώς σε πρόσταξε

Όλος ζωή

Μία ακόμη ζωή να ζήσεις

Νικώντας τον θάνατο

Κι είναι η Ανάστασή σου

Ανάσταση χαράς

Αυτό το Σάββατο

Της Μεγάλης Σαρακοστής

Μέσα στης άνοιξης τα χρώματα

Που Λαζαράκια ψήνονται

Στους φούρνους

Και τα παιδιά τραγουδούν

Κάλαντα που έχουν το όνομά σου

 

Χαραμή Μεταξία

Την ώρα κείνη

Εκείνα τα απογεύματα της άνοιξης που ο ήλιος βάφει τον ορίζοντα

έμαθα να προσκυνώ τη ζωή που ανθεί μαζί με τις πασχαλιές

έμαθα ν’ αφουγκράζομαι το τρέμουλο της γης

την ώρα που ο Λάζαρος παλεύει με τον θάνατο

ν’ ακούω το κάλεσμα της σχηματισμένης ζωής

μέσα από το τσόφλι του αυγού να βλέπω τον πράσινο μανδύα της παπαρούνας να σκίζεται

το κόκκινο χρώμα της να σμίγει με το αίμα των πλασμάτων της γης

και να γίνεται τραγούδι που λένε τα παιδιά στις γειτονιές.

Την ώρα κείνη προσκυνώ τη ζωή που νίκησε.