Χριστουγεννιάτικο δέντρο

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

Χριστουγεννιάτικο δέντρο

Φυσούσε ένας παγωμένος βοριάς. Το χιόνι έπεφτε πυκνό. Ήταν όμως εκείνη η υπόσχεση του μπαμπά, φέτος τα Χριστούγεννα, να στολίσουμε ένα διαφορετικό δέντρο. Έπρεπε να περπατήσουμε γι’ αυτό πιο βαθιά στο δάσος. Βάλαμε τα σκουφιά, τις ψηλές μπότες, τα χοντρά πανωφόρια και με τα γάντια στο χέρι βγήκαμε στο χιονισμένο τοπίο. Ήταν δύσκολη η επιλογή. Κρατούσαμε ο ένας το χέρι του άλλου. Μια βεβαιότητα ζέσταινε την ψυχή μου. Ο μπαμπάς ήταν εκεί μέχρι την τελευταία επιλογή μας. «Να ’το, Πέτρο, αυτό είναι» μου είπε και σκίρτησε η καρδιά μου από χαρά· ένα μικρό, χαμογελαστό δέντρο, με πυκνό φύλλωμα κι ασπριδερές άκρες, λίγο κρυσταλλιασμένες απ’ το χιόνι που όλο έπεφτε και πιο πυκνό. «Γρήγορα να το κόψουμε, γρήγορα να το δέσουμε, γρήγορα να το τραβήξουμε μαζί μας». Γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα γλίστρησε το χέρι μου απ’ το χέρι του. Γρήγορα εξαφανίστηκε. «Μπαμπά, μπαμπά…» Γρήγορα τον κατάπιε η μικρή χαράδρα που, σκεπασμένη καθώς ήταν απ’ το χιόνι, δεν φαινόταν. Κοίταζα γύρω μου ψάχνοντας τα χνάρια μου, για να γυρίσω σπίτι. Κάποια τα ’βλεπα, κάποια όχι. Έτσι κάθισα δίπλα στο δέντρο, δίπλα στη χαράδρα, δίπλα στον μπαμπά· κι  άρχισα να νυστάζω.

Η φωνή της μαμάς με ξύπνησε· κι η μυρωδιά απ’ τα ξύλα του τζακιού και του φαγητού που μαγείρευε.

Τα Χριστούγεννα πέρασαν χωρίς να στολίσουμε δέντρο. Και τα επόμενα. Κι άλλα κάμποσα. Σ’ εκείνο το σημείο με τον μπαμπά βρισκόταν, για καιρό, ένα παρατημένο δέντρο, καλυμμένο από τις εποχές. Πήγαινα κάθε τόσο και το ’βλεπα. Κανείς δεν ήθελε να το πάρει; Ούτε για καυσόξυλα;

Μαρία Βέρρου

… 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, όπου συνεχίζω να ζω. Σπούδασα γαλλική γλώσσα και φιλολογία στο Α.Π.Θ., ιταλική γλώσσα στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια. Για αρκετά χρόνια υπηρέτησα τον δημόσιο τομέα. Έχω παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής με τους συγγραφείς  Ελ. Μαρούτσου και Μ. Φάις, επιμέλειας κειμένου με τον Χ. Κυθρεώτη. Συμμετείχα στα εργαστήρια λογοτεχνικής μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου με την Έφη Κορομηλά απ’ όπου και τα συλλογικά έργα:

α. Bernard Common: «Εφήμερα και Φευγαλέα», Εκδόσεις Απόπειρα (2012),

β. M. Proust : «Όνειρα, μια ανθολογία από το έργο του», Εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ (2013) και

γ. Κρίση εποχής ή εποχή της κρίσης – τρία κείμενα των Alain Badiou, J.Generaux Amin Maalouf, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια (2016).

Κείμενά μου έχουν φιλοξενηθεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά φρέαρ, Fractal, Διάστιχο, Περί Ου, Χάρτης.

Από τις Εκδόσεις Θράκα κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Σκάμματα του χρόνου».

Από τις Εκδόσεις Εύμαρος κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο «Η Μεγαλοψυχία των δέντρων».

Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε το βιβλίο «Γεωργία Σάνδη και Σοπέν», μια συλλογική μετάφραση από τα γαλλικά.

Από τις Εκδόσεις Ερατώ κυκλοφόρησε μια συλλογή μεταφρασμένων διηγημάτων του Μωπασάν, όπου συμμετέχω με τρία διηγήματα.

Σήμερα, ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια, παρακολουθώ τα αντίστοιχα μαθήματα στο κοινό διιδρυματικό πρόγραμμα μεταπτυχιακό σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας και του Αριστοτελείου.

…

Η Μαρία παρακολούθησε τον τρίτο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/

Ανθολόγιο. Πεζά και ποιήματα με θέματα απ’ τους μήνες και τις εποχές.

https://www.ekdoseisalati.com/p/anthologio-peza-kai-poiimata-me-themata-ap-toys-mines-kai-tis-epoches/   

 

Είναι Χριστούγεννα

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

 

Είναι Χριστούγεννα

Είναι Χριστούγεννα

κι εγώ ξυπνώ μέσα στον εαυτό μου

Έχω τόσο φως

Τρεμοσβήνουν οι άχρωμοι καιροί που πέρασαν

Αγύριστες οι απουσίες των ανούσιων

Έχω τόσο παλμό

 

Είναι Χριστούγεννα

κι εγώ ξυπνώ μέσα στον εαυτό μου

Έχω τόση αγάπη

Αχνοφέγγουν οι νοσταλγίες της νιότης μου

Αποχωρούν οι θλίψεις των αχάριστων

Εχω τόση γαλήνη

 

Είναι Xριστούγεννα

κι εγώ ξυπνώ μέσα στον εαυτό μου

Με το φως και την αγάπη να κατακλύζουν την ύπαρξή μου

Αφήνοντας πίσω τις μαύρες σκιές

Μαζεύοντας τα χαμένα πεφταστέρια

 

Είναι Χριστούγεννα κι εγω είμαι εδώ, για μένα

 

Ιωάννα Ζώρζου

…

Μεγάλωσε στο Κερατσίνι αλλά έχει κυκλαδίτικη καταγωγή. Έχει σπουδάσει Λογιστική στο Τ.Ε.Ι. Μεσολογγίου και έχει λάβει υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών για την άριστη επίδοσή της. Διαμένει στη Μαλεσίνα με τον σύζυγο και τα δύο τους παιδιά. Αγαπά και ασχολείται με τη δημιουργική γραφή. Έργα της έχουν βραβευτεί σε Πανελλήνιους και Διεθνής διαγωνισμούς. Ποιήματά της συμμετέχουν σε ποιητικές ανθολογίες και πεζά της σε συλλογικά βιβλία. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στο ιστολόγιο παιδικής λογοτεχνίας Ένα κείμενο, μια εικόνα. Έχει παρακολουθήσει πλήθος σεμιναριών στο Εργαστήριο συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι, το οποίο έδωσε εξ αρχής νέα πνοή στα όνειρά της για τη λογοτεχνία, καθώς και σε άλλα, σε Ελλάδα και Κύπρο. Συμμετέχει ενεργά σε δράσεις ομάδων που ασχολούνται με τη συγγραφή ακονίζοντας διαρκώς την πένα της. Παρακολουθεί  μαθήματα που την ενδιαφέρουν σε κρατικά Πανεπιστήμια και σεμινάρια που αφορούν τη συγγραφή. Διατηρεί σελίδα στο facebook, Γραφομηχανορραφίες της Ιωάννας Ζώρζου, όπου μοιράζεται τα λογοτεχνικά της βήματα. Όλα τα παραπάνω την οδήγησαν να αποδεχτεί την πρόταση ως «σύμβουλος εκδόσεων» επισφραγίζοντας την αδιάκοπη προσπάθεια για εξέλιξη. Η πρώτη της  παιδική ποιητική συλλογή χαϊκού με τίτλο «Σαν μια κουταλιά γλυκού» πρόκειται να κυκλοφορήσει το 2025 από τις εκδόσεις Weaving Waves.

…

Η Ιωάννα παρακολούθησε τον πρώτο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Ιστορίες με αλάτι

https://www.ekdoseisalati.com/p/istories-me-alati-syllogiko/

Ελάτε να μιλήσουμε για Ποίηση

https://www.ekdoseisalati.com/p/elate-na-milisoyme-gia-poiisi/  

Ανθολόγιο. Πεζά και ποιήματα με θέματα απ’ τους μήνες και τις εποχές.

https://www.ekdoseisalati.com/p/anthologio-peza-kai-poiimata-me-themata-ap-toys-mines-kai-tis-epoches/   

 

Τα μοναχικά Χριστούγεννα του Τέντυ

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

 

Τα μοναχικά Χριστούγεννα του Τέντυ

Χριστούγεννα! Η μέρα που μικροί και μεγάλοι περιμένουν με τόση λαχτάρα έφθασε επιτέλους! Οι δρόμοι έχουν πλημμυρίσει από χρώματα και αρώματα εορταστικά. Οι περισσότεροι δείχνουν ανέμελοι και χαρούμενοι, απολαμβάνοντας την αίσθηση του φρέσκου χιονιού πάνω στα βλέφαρά τους.

Όμως φέτος τα Χριστούγεννα δεν θα είναι το ίδιο χαρωπά για τον Τέντυ, το μικρό αρκουδάκι. Ο μπαμπάς αρκούδος έπρεπε να μείνει μέσα στο νοσοκομείο και η μητέρα του να τον προσέχει. Ο Τέντυ δεν είχε άλλη επιλογή. Ανέβηκε νωχελικά στο κλαδί ενός δέντρου και ξέσπασε σε κλάματα.

«Γιατί σ’ εμάς; Γιατί τώρα; Θα γίνει καλά ο μπαμπάς;» μονολογούσε ανήσυχα. Ώσπου μια χιονονιφάδα τον γαργάλησε παιχνιδιάρικα. Στην αρχή νόμιζε ότι ονειρευόταν, όμως την παρατήρησε καλύτερα και πρόσεξε ότι είχε όλα τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπό της κι όταν ήθελε να μετακινηθεί, έκανε μια ιδιόμορφη σβούρα και κατρακυλά.

«Είμαι η Χιονούλα. Η προστάτιδα των μοναχικών παιδιών για τα Χριστούγεννα. Θα σου κάνω συντροφιά. Μάλιστα σου έφερα κι ένα δώρο. Ένα μαγικό ραβδί για να κάνεις μια ευχή και ίσως βγει αληθινή!»

Ο Τέντυ πήρε το ραβδί και με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις είπε συγκινημένος:

«Εύχομαι του χρόνου να είμαστε όλοι μαζί, υγιείς και ευτυχισμένοι».

Η μέρα πέρασε από εκείνη την ώρα λίγο πιο ανέμελα, με τον Τέντυ να προσπαθεί να κάνει πιρουέτες μαζί με τη Χιονούλα. Δεν τα κατάφερναν πάντα και πολύ καλά, όμως μια μικρή αχτίδα χαράς φώλιασε στην ψυχή του…

Γεωργία Κιζιρίδου

…

Είναι εξελικτική σχολική ψυχολόγος, πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια ενηλίκων και συγγραφέας. Υπηρετεί τη δημόσια εκπαίδευση ως διορισμένη σχολική ψυχολόγος. Ως εκπαιδεύτρια ενηλίκων και δημόσια ομιλήτρια  έχει στο ενεργητικό της άνω των 5000 ωρών διδασκαλίας σε ετερόκλητο ενήλικο κοινό σε Κολλέγια, Κ.Ε.Κ., Ι.Ε.Κ. και Κ.Δ.Β.Μ. Είναι συγγραφέας παιδικού παραμυθιού, θεατρικής διασκευής παιδικού έργου, συλλογής διηγημάτων και συμμετέχει σε ποικίλα συλλογικά έργα ποίησης και ακαδημαϊκών εγχειριδίων. Συνεργάζεται με τα τοπικά ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά μέσα για ζητήματα που άπτονται της επικαιρότητας και της ψυχικής υγείας. Αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά για τις ανθρώπινες σχέσεις και για ζητήματα σύγχρονης γονεϊκότητας. Γράφει παρουσιάσεις/κριτικές βιβλίων ανά τακτά διαστήματα σε ηλεκτρονικό περιοδικό.

…

Η Γεωργία παρακολούθησε τον νέο κύκλο 1 του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Ξεθωριασμένες πεταλούδες 

https://www.ekdoseisalati.com/p/xethoriasmenes-petaloydes/

Μικρά και Χριστουγεννιάτικα 

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-christoygenniatika/

Μικρά και Πασχαλινά 

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-paschalina/

Τα «Μικρά» πάνε σχολείο! 

https://www.ekdoseisalati.com/p/ta-mikra-pane-scholeio/

Για τον πατέρα που γιορτάζει 

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/

 

 

Σκηνικό

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

 

Σκηνικό

…όλο το βράδυ μείναμε ακίνητοι…

 

Μπροστά στο παράθυρο

Η ανάσα μου απλώνει κύκλους

Ένα μέρος μου μέσα

Ένα μέρος μου έξω

Για μιαν ακόμη φορά

Το δώρο

Το δέντρο

Το χιόνι

Εγώ

Γινόμαστε ένα

Στον ρυθμό της χορογραφίας

Ό,τι  στ’ αλήθεια μετράει

Κρύβεται στη σιωπή

 

…γιατί δεν υπάρχει πιο πολύ απ’ αυτό

Ο ερχομός Σου το ξημέρωμα…

Βούλα Νάνη

 

…

Είμαι εκπαιδευτικός. Ζω και εργάζομαι στην Πρέβεζα. Σπούδασα στο Παιδαγωγικό τμήμα Δημοτικής εκπαίδευσης Ιωαννίνων και έκανα το μεταπτυχιακό μου στην Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Το να δουλεύω με παιδιά νομίζω είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί. Είμαι μέλος τοπικής θεατρικής ομάδας και δίνουμε παραστάσεις εντός και εκτός πόλης. Αγαπώ το θέατρο, τη λογοτεχνία και τα ταξίδια. Διηγήματα και ποιήματά μου έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικές ανθολογίες των Εκδόσεων Αλάτι και σε ηλεκτρονικά περιοδικά. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής στις Εκδόσεις Αλάτι. Από τις ίδιες εκδόσεις έχουν κυκλοφορήσει δύο ποιητικές μου συλλογές: Ο Χρόνος Παράξενα Σωπαίνει και Φωνή Γυναίκας.

…

Η Βούλα παρακολούθησε τον τρίτο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

(συλλογικά)

Ελάτε να μιλήσουμε για ποίηση

https://www.ekdoseisalati.com/p/elate-na-milisoyme-gia-poiisi/

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/

Ανθολόγιο: πεζά και ποιήματα με θέματα απ’ τους μήνες και τις εποχές

https://www.ekdoseisalati.com/p/anthologio-peza-kai-poiimata-me-themata-ap-toys-mines-kai-tis-epoches/  

Ένα βιβλίο για τα συναισθήματα. Φόβος, θυμός, λύπη, χαρά.

 https://www.ekdoseisalati.com/p/ena-vivlio-gia-ta-synaisthimata/

Ξεθωριασμένες πεταλούδες

https://www.ekdoseisalati.com/p/xethoriasmenes-petaloydes/

Επίμονες λέξεις

https://www.ekdoseisalati.com/p/epimones-lexeis/  

Για τη μητέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ti-mitera-poy-giortazei/

Για τον πατέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες… (υπό έκδοση)

(ατομικά)

Ο Χρόνος παράξενα σωπαίνει

https://www.ekdoseisalati.com/p/o-chronos-paraxena-sopainei/

Φωνή Γυναίκας

https://www.ekdoseisalati.com/p/foni-gynaikas/

Το ξεχωριστό στολίδι

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

 

Το ξεχωριστό στολίδι

Ουφ! Άνοιξε επιτέλους το κουτί μας και ένιωσα τη σκόνη να αιωρείται παντού. Η χαρά μου απερίγραπτη! Πάμε να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο της οικογένειάς μας για άλλη μια χρονιά. Καθώς περιμένω υπομονετικά να με πάρουν και να με κρεμάσουν, σκέφτομαι πως, σε σχέση με τα υπόλοιπα στολίδια, πρέπει να είμαι το πιο παλιό. Κι αν δεν έχω μοιραστεί ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες στιγμές με τους ανθρώπους αυτού του σπιτιού. Για πρώτη φορά στόλισα ένα μικρό και φτωχικό δεντράκι το 1955. Με είδε η Μαρία στη βιτρίνα του Μινιόν και ζήτησε από τον Γιώργο να με αγοράσει. Ακόμα θυμάμαι τα λόγια της. «Κοίτα τι ωραία καμπανούλα! Να την πάρουμε; Θα είναι το πρώτο μας στολίδι». Λίγες μέρες μετά τα Χριστούγεννα την καμάρωσα νυφούλα.

Κάθε χρονιά που άνοιγε το κουτί στόλιζαν και μεγαλύτερο δέντρο αλλά και η οικογένεια μεγάλωνε. Ο Μανώλης, η Νίκη, η Έλλη και τελευταίος ο Κώστας. Τα παρακολουθούσα τα παιδιά κι άκουγα τις ιστορίες και τις επιθυμίες που είχαν από τον Άγιο Βασίλη. Τον τελευταίο δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω και πάντα παρατηρούσα το ζευγάρι να τοποθετεί, κρυφά τη νύχτα, τα δώρα κάτω από το φωτισμένο δέντρο. Μα κοντά στις χαρές τους, πτυχία, αρραβώνες, γάμους και γεννήσεις, ήρθε και ο χρόνος που η Μαρία μόνης της με πήρε από το κουτί και με δάκρυα στα μάτια με τοποθέτησε στο πιο ψηλό σημείο, σχεδόν δίπλα στο αστέρι. Από τότε κάθε χρόνο με κρεμάει εκεί. 

Νιώθω κάποιο χέρι να με βγάζει από το κουτί αλλά δεν είναι της Μαρίας. Είναι της Έλλης και ακούω τα παιδιά της να λένε: «Η αγαπημένη καμπανούλα της γιαγιάς, να την κρεμάσουμε στη θέση της, εκεί που της άρεσε να τη βάζει πάντα. Φέτος θα είναι δίπλα στον παππού και θα μας κοιτάζει από ψηλά». Όμορφο πράγμα να είσαι ξεχωριστό στολίδι. Καλά Χριστούγεννα!

Μελίνα Λεοκάτα

…

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία. Τελείωσα το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πατρών, έκανα μετεκπαίδευση στο Διδασκαλείο του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου και εργάζομαι ως δασκάλα.

Από το 2019 ξεκίνησα να παρακολουθώ σεμινάρια δημιουργικής γραφής πρώτα στο εργαστήριο Συγγραφής Εκδόσεις Αλάτι, έπειτα στη Σχολή Δημιουργικής Γραφής Harmony and Creativity, κατόπιν στις Εκδόσεις Κέφαλος  και τελευταία στα Ι.Ε.Κ. ΣΒΙΕ.

Το πρώτο μου παραμύθι: «Η νεράιδα του ποταμού» είναι αυτοέκδοση από τις Εκδόσεις Οσελότος και κυκλοφορεί και ως e-book στη γερμανική γλώσσα.

Συμμετέχω με παραμύθια και διηγήματα σε συλλογικά βιβλία και e-books των Εκδόσεων Αλάτι, των Εκδόσεων Σαΐτα, των Εκδόσεων Κέφαλος και των Εκδόσεων Κύκνος.

Συμμετέχω διαδικτυακά σε διάφορους συγγραφικούς διαγωνισμούς, σε συγγραφικές ομάδες και σε περιοδικά.

…

Η Μελίνα παρακολούθησε τον δεύτερο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στο βιβλίο μας:

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/  

Τα Χριστούγεννα

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

 

Τα Χριστούγεννα

Τι είναι τα Χριστούγεννα;

Τα Χριστούγεννα πάνε χέρι χέρι με το πολύ,

που τόσο πια οι άνθρωποι φοβούνται,

κρατάνε το «πολύ» τους για ξεχωριστές περιστάσεις,

τις ψάχνουν σε μικρές οθόνες και τους ξεφεύγουν τα δάκρυα και τα αφηρημένα βλέμματα.

Θέλει μόνο λίγο από το πολύ σου για να πεις μια συγγνώμη και να ζεστάνεις μια καρδιά,

μια σπιθαμή από το πολύ σου για να πνίξεις έναν θυμό.

Μην το χαραμίσεις μόνο για να τυλίξεις ακριβά δώρα σε πολύχρωμα περιτυλίγματα,

δώσε το σε έναν στόχο που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός μέχρι τα μύχια της ψυχής σου

και παρακολούθησε το θαύμα να συμβαίνει ευθύς μπροστά σου..

Αμάντα Κατσανικάκη

…

Γεννήθηκε το 1982 στα Χανιά. Σπούδασε στο τμήμα Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος και εργάζεται ως μηχανικός στη Ρόδο. Έχει δυο κόρες. Αγαπάει τη λογοτεχνία και την ποίηση και δηλώνει αιώνια μαθήτρια της ζωής. 

…

Η Αμάντα παρακολούθησε τον τρίτο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Ξεθωριασμένες Πεταλούδες

https://www.ekdoseisalati.com/p/xethoriasmenes-petaloydes/  

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/  

 

 

 

Στην Αυλή των Θαυμάτων

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

Στην Αυλή των Θαυμάτων

Στο γνωστό παραμύθι, το κοριτσάκι με τα σπίρτα πεθαίνει. Εμείς όμως το θέλουμε αλλιώς, κάπου κοντά στα Χριστούγεννα, στην Αυλή των Θαυμάτων!

Βαρύς χειμώνας. Το κοριτσάκι σερνόταν με δυσκολία στο χιόνι, τυλιγμένο στην ξεχειλωμένη κάπα του, με τρύπια παπούτσια και κρατούσε με κόπο ένα καλάθι με σπιρτόκουτα. Ήθελε να τα πουλήσει, να εξασφαλίσει ένα κομμάτι ψωμί. Πόσο αποκαμωμένο ένιωθε…

Η πόλη ήταν φωτισμένη και στην αυλή του Δημαρχείου στήθηκαν πέντε πελώρια χριστουγεννιάτικα έλατα. Δεν μπορούσε καν να τα θαυμάσει. Κατέφυγε σε μια γωνίτσα του κτιρίου, κάτω από ένα σκέπαστρο, για να προστατευτεί όσο μπορούσε. Το κρύο δυνάμωνε, πώς να σταματήσουν οι ελάχιστοι περαστικοί να αγοράσουν έστω ένα σπιρτόκουτο;

Είχε χάσει κάθε ελπίδα. Νωχελικά μάζεψε λίγα ξερά κλαράκια κι άναψε ένα σπίρτο αναζητώντας ζεστασιά στις πύρινες φλογίτσες. Δεν το ένοιαζε αν παρανομούσε, κρύωνε τόσο πολύ που σκέφτηκε απελπισμένα «απόψε θα πεθάνω». Ακούμπησε το κεφαλάκι του στη άκρη του σκέπαστρου και σφάλισε τα μάτια. Κουράστηκε πλέον να προσπαθεί.

«Ε! Εσύ εκεί; Δεν ξέρεις ότι είναι παράνομο το άναμμα φωτιάς;» το σκούντησε ένας κύριος με βαρύ πανωφόρι

Το κοριτσάκι ξύπνησε από τον κρύο λήθαργο που είχε παρασυρθεί και τον κοίταξε.

«Κύριε Δήμαρχε, συγνώμη, δεν…» έκανε να σηκωθεί μα αδυνατούσε να  κρατηθεί όρθιο. Λιποθύμησε στα πόδια του.

Ξύπνησε μετά από πολλές ώρες. Κοίταξε γύρω του σαστισμένο. Βρισκόταν σε ένα μεγάλο κρεβάτι με πολύχρωμα σκεπάσματα να το ζεσταίνουν. Οι φλόγες στο τζάκι τρεμοπαίζαν τα κάλαντα της χαράς.

Με τεράστιο χαμόγελο μια κυρία το καλωσόρισε και του πρόσφερε ένα δίσκο γεμάτο καλούδια. Εκεί κι ο Δήμαρχος, που έσπευσε να το αγκαλιάσει.

«Είσαι το δικό  μας χριστουγεννιάτικο θαύμα, κόρη  μου!»

Τα Χριστούγεννα έγιναν η λευκότερη σελίδα στη ζωή τους αφού έγραψαν με μελάνι χαράς το δικό τους παραμύθι. Πλέον στόλιζαν μαζί τα έλατα στη λαμπερή Αυλή των Θαυμάτων.

Μαρία Ανθίμου

…

Γεννήθηκα και ζω στην Κύπρο. Αν και ακολούθησα σπουδές στη λογιστική, είχα πάντα λογοτεχνικές ανησυχίες και γράφω από μικρό παιδί. Παράλληλα λατρεύω το θέατρο, παρακολούθησα μαθήματα και συμμετείχα σε ερασιτεχνικές παραστάσεις. Είχα την τιμή να διατελέσω μέλος του Δ.Σ. του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου από το 2010 μέχρι το 2013. Τα τελευταία τρία χρόνια γράφω στίχους για τραγούδια παιδικών παραστάσεων προσχολικής ηλικίας ενώ πρόσφατα έγραψα και την πρώτη μου θεατρική παιδική παράσταση σε κυπριακή διάλεκτο που παίχτηκε σε νηπιαγωγείο του νησιού μου. Η επαφή μου με τις Εκδόσεις Αλάτι μού έδωσε λογοτεχνικό καρύκευμα για να συνεχίζω ό,τι αγαπώ πιο πολύ, να εκφράζομαι και με ιδιαίτερη χαρά συμμετείχα σε αρκετά συλλογικά βιβλία. Έχω μια κόρη, δηλώνω αγέραστη στον εσωτερικό μου κόσμο, με πανοπλία τη θετικότητα και χαμόγελο για διάθεση ζωής.

…

Η Μαρία παρακολούθησε τον δεύτερο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/  

Ένα βιβλίο για τα συναισθήματα. Φόβος, θυμός, λύπη, χαρά.

https://www.ekdoseisalati.com/p/ena-vivlio-gia-ta-synaisthimata/  

Για τη μητέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ti-mitera-poy-giortazei/  

Για τον πατέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/  

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες… (υπό έκδοση)

 

 

Στιγμές θαλπωρής

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

 

Στιγμές θαλπωρής

Ευχές από καρδιάς

αχνοπασπαλισμένες

με νότες κανέλας και πορτοκαλιού

μερεύουν τις μοναχικές ώρες

Καμπάνες και λαμπιόνια

ξυπνούν γλυκά τον κατσούφη καιρό

με τον παιχνιδιάρικο ρυθμό τους

ενώ πυκνές χιονονιφάδες  

στα περβάζια των παραθυριών

επιδίδονται σε ξέφρενο χορό

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο

φορτωμένο στολίδια

κουρνιάζει στη γωνιά του

καμαρώνοντας σιωπηλό

το καλλιτεχνικό τους ντεμπούτο

Σ’ ένα φλιτζάνι καφέ

η αγάπη αχνίζει

σιγοντάροντας τη χειμωνιάτικη θαλπωρή

Στις λευκές αγκαλιές αυτής της νύχτας

οι ανάσες βρίσκουν επιτέλους

τον ρυθμό τους

 

Γαρυφαλλιά Μόσχοβα

…

 

Γεννήθηκα στο Λιτόχωρο Πιερίας, στη σκιά του μυθικού Ολύμπου. Εργάζομαι ως εκπαιδευτικός σε ειδικό σχολείο και κατοικώ μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Λατρεύω τη φύση, τα ταξίδια και κάθε μορφή τέχνης, καθώς θεωρώ ότι μόνο αυτή μπορεί να καλύψει τη γύμνια της ψυχής. Στον κόσμο μου οτιδήποτε μπορεί να τσιγκλήσει τον νου και να κάνει την καρδιά να σκιρτήσει, αποτελεί πρόκληση για προβληματισμό και γραφή. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια λογοτεχνικής γραφής, ποίησης και παραμυθιού στο εργαστήρι «Αλάτι», που στάθηκαν αφορμή του συγγραφικού μου επιχειρήματος. Έργα μου συμπεριλαμβάνονται σε συλλογικά βιβλία από τις ομώνυμες Εκδόσεις. Ποιήματά μου έχουν βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Πρόσφατα κυκλοφόρησε η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο: «Αλώνι είναι η ψυχή κι εμείς ο Αλωνάρης», από τις Εκδόσεις Φυλάτος.

... 

Η Γαρυφαλλιά παρακολούθησε τον όγδοο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μολύβι με γόμα

https://www.ekdoseisalati.com/p/molyvi-me-goma/  

 

Για τη μητέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ti-mitera-poy-giortazei/

 

Για τον πατέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/

 

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες… (υπό έκδοση)

 

Σύντομα παραμύθια για νεράιδες (υπό έκδοση)

 

 

 

Το ελαφάκι που ήθελε να γνωρίσει τον Άγιο Βασίλη

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

 Το ελαφάκι που ήθελε να γνωρίσει τον Άγιο Βασίλη

 

Τα Χριστούγεννα είχαν σχεδόν φτάσει κι εγώ ανυπομονούσα να γνωρίσω τον  Άγιο Βασίλη από κοντά. Ήθελα να του πω πόσο καλό ελαφάκι ήμουν φέτος, αν και λογικά θα το γνώριζε. Έτσι μου έχει πει η μαμά μου. Πως εκείνος ξέρει τα πάντα για τα ελαφάκια και τα αγαπάει όλα.

Ο Άγιος Βασίλης έμενε με τη γυναίκα του ψηλά στο βουνό, σε ένα μικρό σπιτάκι. Μαζί τους είχαν και τους βοηθούς του, τα ξωτικά. Όπως κάθε χρόνο, έτσι κι εκείνη τη χρονιά, το χιόνι είχε καλύψει την περιοχή και το σπιτάκι ίσα που φαινόταν. Ήθελα τόσο πολύ να ανέβω εκεί! Το βράδυ, πριν κοιμηθώ, έκλεισα τα μάτια μου και ευχήθηκα η επιθυμία μου να πραγματοποιηθεί.

Την επόμενη μέρα με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη! Ο Άγιος Βασίλης θα ερχόταν στη χριστουγεννιάτικη γιορτή που γινόταν στο δάσος κι οι γονείς μου θα με πήγαιναν να τον δω. Άρχισα να χοροπηδάω από τη χαρά μου!

Η μεγάλη μέρα έφτασε, το δάσος έβαλε γιορτινά του κι όλοι ανυπομονούσαν να φτάσει ο εκλεκτός προσκεκλημένος. Ξαφνικά μια λάμψη φώτισε τον ουρανό. Ήταν ο Άγιος Βασίλης με το έλκηθρό του!

«Εσύ πρέπει να είσαι ο Ράμυ!» είπε όταν κατέβηκε.

«Μαμά, ξέρει το όνομά μου!» φώναξα με όλη μου τη δύναμη κι έτρεξα κοντά του. Μπορεί να μην πήγα στο σπιτάκι του, η ευχή μου όμως να τον γνωρίσω είχε, επιτέλους, πραγματοποιηθεί.

 

Σοφία Μπαλάσκα

 

Η φωτογραφία είναι απ’ το pinterest. Αν κάποια/ος γνωρίζει δημιουργό, ας επικοινωνήσει με το yotakotsafti1@yahoo.gr για να το προσθέσουμε.

…

Αντίκρισα τον κόσμο για πρώτη φορά μια Κυριακή του Αυγούστου του 1991, σ’ ένα μικρό χωριό στον Πύργο Ηλείας. Από μικρή θα έλεγα ότι είχα έρωτα με τα βιβλία. Λάτρευα τη μυρωδιά τους. Στην πορεία αποφάσισα ότι ήθελα μια μέρα να γράψω ένα κι εγώ. Άρχισα κρατάω ημερολόγιο. Στη συνέχεια να γράφω μικρές ιστορίες. Έγραφα για μένα. Μια ιεροτελεστία για την ψυχή μου. Σπούδασα Δημοσιογραφία αλλά δεν ασχολήθηκα ποτέ με το αντικείμενο. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει πάντα η συγγραφή. «Αν θα μπορούσα τον κόσμο ν’ άλλαζα», θα τον «έχτιζα» με βιβλία. Να μαζεύουν οι άνθρωποι γνώση, όπως οι μέλισσες  μαζεύουν  το νέκταρ απ’ τα λουλούδια. 

…

Η Σοφία παρακολούθησε τον έβδομο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στο βιβλίο μας:

Μολύβι με γόμα 

https://www.ekdoseisalati.com/p/molyvi-me-goma/  

Μικρά και Χριστουγεννιάτικα

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-christoygenniatika/

Μικρά και Πασχαλινά

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-paschalina/

Τα «Μικρά» πάνε σχολείο!

https://www.ekdoseisalati.com/p/ta-mikra-pane-scholeio/