Χριστουγεννιάτικο δέντρο

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

Χριστουγεννιάτικο δέντρο

Φυσούσε ένας παγωμένος βοριάς. Το χιόνι έπεφτε πυκνό. Ήταν όμως εκείνη η υπόσχεση του μπαμπά, φέτος τα Χριστούγεννα, να στολίσουμε ένα διαφορετικό δέντρο. Έπρεπε να περπατήσουμε γι’ αυτό πιο βαθιά στο δάσος. Βάλαμε τα σκουφιά, τις ψηλές μπότες, τα χοντρά πανωφόρια και με τα γάντια στο χέρι βγήκαμε στο χιονισμένο τοπίο. Ήταν δύσκολη η επιλογή. Κρατούσαμε ο ένας το χέρι του άλλου. Μια βεβαιότητα ζέσταινε την ψυχή μου. Ο μπαμπάς ήταν εκεί μέχρι την τελευταία επιλογή μας. «Να ’το, Πέτρο, αυτό είναι» μου είπε και σκίρτησε η καρδιά μου από χαρά· ένα μικρό, χαμογελαστό δέντρο, με πυκνό φύλλωμα κι ασπριδερές άκρες, λίγο κρυσταλλιασμένες απ’ το χιόνι που όλο έπεφτε και πιο πυκνό. «Γρήγορα να το κόψουμε, γρήγορα να το δέσουμε, γρήγορα να το τραβήξουμε μαζί μας». Γρήγορα, γρήγορα, γρήγορα γλίστρησε το χέρι μου απ’ το χέρι του. Γρήγορα εξαφανίστηκε. «Μπαμπά, μπαμπά…» Γρήγορα τον κατάπιε η μικρή χαράδρα που, σκεπασμένη καθώς ήταν απ’ το χιόνι, δεν φαινόταν. Κοίταζα γύρω μου ψάχνοντας τα χνάρια μου, για να γυρίσω σπίτι. Κάποια τα ’βλεπα, κάποια όχι. Έτσι κάθισα δίπλα στο δέντρο, δίπλα στη χαράδρα, δίπλα στον μπαμπά· κι  άρχισα να νυστάζω.

Η φωνή της μαμάς με ξύπνησε· κι η μυρωδιά απ’ τα ξύλα του τζακιού και του φαγητού που μαγείρευε.

Τα Χριστούγεννα πέρασαν χωρίς να στολίσουμε δέντρο. Και τα επόμενα. Κι άλλα κάμποσα. Σ’ εκείνο το σημείο με τον μπαμπά βρισκόταν, για καιρό, ένα παρατημένο δέντρο, καλυμμένο από τις εποχές. Πήγαινα κάθε τόσο και το ’βλεπα. Κανείς δεν ήθελε να το πάρει; Ούτε για καυσόξυλα;

Μαρία Βέρρου

… 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, όπου συνεχίζω να ζω. Σπούδασα γαλλική γλώσσα και φιλολογία στο Α.Π.Θ., ιταλική γλώσσα στο Πανεπιστήμιο της Περούτζια. Για αρκετά χρόνια υπηρέτησα τον δημόσιο τομέα. Έχω παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής με τους συγγραφείς  Ελ. Μαρούτσου και Μ. Φάις, επιμέλειας κειμένου με τον Χ. Κυθρεώτη. Συμμετείχα στα εργαστήρια λογοτεχνικής μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου με την Έφη Κορομηλά απ’ όπου και τα συλλογικά έργα:

α. Bernard Common: «Εφήμερα και Φευγαλέα», Εκδόσεις Απόπειρα (2012),

β. M. Proust : «Όνειρα, μια ανθολογία από το έργο του», Εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ (2013) και

γ. Κρίση εποχής ή εποχή της κρίσης – τρία κείμενα των Alain Badiou, J.Generaux Amin Maalouf, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια (2016).

Κείμενά μου έχουν φιλοξενηθεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά φρέαρ, Fractal, Διάστιχο, Περί Ου, Χάρτης.

Από τις Εκδόσεις Θράκα κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Σκάμματα του χρόνου».

Από τις Εκδόσεις Εύμαρος κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο «Η Μεγαλοψυχία των δέντρων».

Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε το βιβλίο «Γεωργία Σάνδη και Σοπέν», μια συλλογική μετάφραση από τα γαλλικά.

Από τις Εκδόσεις Ερατώ κυκλοφόρησε μια συλλογή μεταφρασμένων διηγημάτων του Μωπασάν, όπου συμμετέχω με τρία διηγήματα.

Σήμερα, ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια, παρακολουθώ τα αντίστοιχα μαθήματα στο κοινό διιδρυματικό πρόγραμμα μεταπτυχιακό σπουδών «Δημιουργική Γραφή» του Πανεπιστημίου Δ. Μακεδονίας και του Αριστοτελείου.

…

Η Μαρία παρακολούθησε τον τρίτο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/

Ανθολόγιο. Πεζά και ποιήματα με θέματα απ’ τους μήνες και τις εποχές.

https://www.ekdoseisalati.com/p/anthologio-peza-kai-poiimata-me-themata-ap-toys-mines-kai-tis-epoches/