Στην Αυλή των Θαυμάτων

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

Στην Αυλή των Θαυμάτων

Στο γνωστό παραμύθι, το κοριτσάκι με τα σπίρτα πεθαίνει. Εμείς όμως το θέλουμε αλλιώς, κάπου κοντά στα Χριστούγεννα, στην Αυλή των Θαυμάτων!

Βαρύς χειμώνας. Το κοριτσάκι σερνόταν με δυσκολία στο χιόνι, τυλιγμένο στην ξεχειλωμένη κάπα του, με τρύπια παπούτσια και κρατούσε με κόπο ένα καλάθι με σπιρτόκουτα. Ήθελε να τα πουλήσει, να εξασφαλίσει ένα κομμάτι ψωμί. Πόσο αποκαμωμένο ένιωθε…

Η πόλη ήταν φωτισμένη και στην αυλή του Δημαρχείου στήθηκαν πέντε πελώρια χριστουγεννιάτικα έλατα. Δεν μπορούσε καν να τα θαυμάσει. Κατέφυγε σε μια γωνίτσα του κτιρίου, κάτω από ένα σκέπαστρο, για να προστατευτεί όσο μπορούσε. Το κρύο δυνάμωνε, πώς να σταματήσουν οι ελάχιστοι περαστικοί να αγοράσουν έστω ένα σπιρτόκουτο;

Είχε χάσει κάθε ελπίδα. Νωχελικά μάζεψε λίγα ξερά κλαράκια κι άναψε ένα σπίρτο αναζητώντας ζεστασιά στις πύρινες φλογίτσες. Δεν το ένοιαζε αν παρανομούσε, κρύωνε τόσο πολύ που σκέφτηκε απελπισμένα «απόψε θα πεθάνω». Ακούμπησε το κεφαλάκι του στη άκρη του σκέπαστρου και σφάλισε τα μάτια. Κουράστηκε πλέον να προσπαθεί.

«Ε! Εσύ εκεί; Δεν ξέρεις ότι είναι παράνομο το άναμμα φωτιάς;» το σκούντησε ένας κύριος με βαρύ πανωφόρι

Το κοριτσάκι ξύπνησε από τον κρύο λήθαργο που είχε παρασυρθεί και τον κοίταξε.

«Κύριε Δήμαρχε, συγνώμη, δεν…» έκανε να σηκωθεί μα αδυνατούσε να  κρατηθεί όρθιο. Λιποθύμησε στα πόδια του.

Ξύπνησε μετά από πολλές ώρες. Κοίταξε γύρω του σαστισμένο. Βρισκόταν σε ένα μεγάλο κρεβάτι με πολύχρωμα σκεπάσματα να το ζεσταίνουν. Οι φλόγες στο τζάκι τρεμοπαίζαν τα κάλαντα της χαράς.

Με τεράστιο χαμόγελο μια κυρία το καλωσόρισε και του πρόσφερε ένα δίσκο γεμάτο καλούδια. Εκεί κι ο Δήμαρχος, που έσπευσε να το αγκαλιάσει.

«Είσαι το δικό  μας χριστουγεννιάτικο θαύμα, κόρη  μου!»

Τα Χριστούγεννα έγιναν η λευκότερη σελίδα στη ζωή τους αφού έγραψαν με μελάνι χαράς το δικό τους παραμύθι. Πλέον στόλιζαν μαζί τα έλατα στη λαμπερή Αυλή των Θαυμάτων.

Μαρία Ανθίμου

…

Γεννήθηκα και ζω στην Κύπρο. Αν και ακολούθησα σπουδές στη λογιστική, είχα πάντα λογοτεχνικές ανησυχίες και γράφω από μικρό παιδί. Παράλληλα λατρεύω το θέατρο, παρακολούθησα μαθήματα και συμμετείχα σε ερασιτεχνικές παραστάσεις. Είχα την τιμή να διατελέσω μέλος του Δ.Σ. του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου από το 2010 μέχρι το 2013. Τα τελευταία τρία χρόνια γράφω στίχους για τραγούδια παιδικών παραστάσεων προσχολικής ηλικίας ενώ πρόσφατα έγραψα και την πρώτη μου θεατρική παιδική παράσταση σε κυπριακή διάλεκτο που παίχτηκε σε νηπιαγωγείο του νησιού μου. Η επαφή μου με τις Εκδόσεις Αλάτι μού έδωσε λογοτεχνικό καρύκευμα για να συνεχίζω ό,τι αγαπώ πιο πολύ, να εκφράζομαι και με ιδιαίτερη χαρά συμμετείχα σε αρκετά συλλογικά βιβλία. Έχω μια κόρη, δηλώνω αγέραστη στον εσωτερικό μου κόσμο, με πανοπλία τη θετικότητα και χαμόγελο για διάθεση ζωής.

…

Η Μαρία παρακολούθησε τον δεύτερο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Μ’ ένα στυλό διαρκείας

https://www.ekdoseisalati.com/p/me-ena-stylo-diarkeias/  

Ένα βιβλίο για τα συναισθήματα. Φόβος, θυμός, λύπη, χαρά.

https://www.ekdoseisalati.com/p/ena-vivlio-gia-ta-synaisthimata/  

Για τη μητέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ti-mitera-poy-giortazei/  

Για τον πατέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/  

Γυναίκα εσύ και μπόρεσες… (υπό έκδοση)