Μια ευχή

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

Μια ευχή

Σκοτείνιασε. Σε λίγο νύχτα. Έμεινε να κοιτά μέσα από το θαμπό τζάμι. Άλλη μια βραδιά, δύσκολη. Έξω είχε κρύο, σχεδόν παγωνιά, μα πιο πολύ στην καρδιά της. Δάκρυα έβρεχαν το πρόσωπό της κι ένας λυγμός την έπνιξε. Παράπονο, θλίψη και ένα αβέβαιο αύριο. Σκέψεις την κυρίευσαν.

«Είμαι και εγώ ένα παιδί σαν όλα τα άλλα. Ή, μάλλον, ήμουν».

Καρφωμένο το βλέμμα στο πουθενά, δεν ήξερε τι να πρωτοσκεφτεί. Σκόρπισαν τα όνειρα, η χαρά, οι ελπίδες. Μια δέσμη φωτός έλουσε το πρόσωπό της. Η ξύλινη, βαριά πόρτα που βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά της, άνοιξε. Το περίτεχνο στεφάνι που τη στόλιζε ταράχτηκε, όπως και η ψυχή της.

«Τι όμορφο χριστουγεννιάτικο στεφάνι» σκέφτηκε. «Πλούσιο και γεμάτο κουκουνάρια. Μάλλον πλησιάζουν Χριστούγεννα. Μα ναι. Να και το δέντρο. Δεν το βλέπω όμως καθαρά. Μόνο τα φωτάκια του. Αναμμένα σταθερά. Δεν τρεμοπαίζουν. Έντονο το φως, μα τόση σκοτεινιά γύρω. Τι θλιμμένο σπίτι».

Εικόνες μεμιάς στο μυαλό της. Ξύπνησε το μέσα της. Είχε κάτι να ασχοληθεί, να της τραβήξει την προσοχή. Θυμήθηκε το δικό της δέντρο, τα στολίδια του, τα μελομακάρονα της μαμάς, το στρωμένο γιορτινό τραπέζι. Μικρό το σπίτι, μα τόσο γεμάτο. Γέλια, μυρουδιές, τσουγκρίσματα. Ο Αϊ Βασίλης έτρωγε τον κουραμπιέ κι έφευγε αθόρυβα, αφήνοντας πάντα το δωράκι της. Η επιβεβαίωση πως ήταν καλό παιδί και πάλι. Ο Αϊ Βασίλης ποτέ δεν ξεχνά τα καλά παιδιά. Φέτος όμως δεν ξέρει πού να το παραδώσει. Κανένας δεν τον ενημέρωσε. Έφυγε βιαστικά με τους γονείς της. Μια στιγμή τα ανέτρεψε όλα. Μια ιατρική γνωμάτευση, ένας εφιάλτης. Έκλεισε τα μάτια κι όταν τα ξανάνοιξε, ήταν καθηλωμένη σ’ ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Τώρα το μόνο που θέλει είναι η πολύτιμη υγεία της. Αυτό παρακαλά! Προσεύχεται. «Η Γέννηση του Χριστούλη να φέρει υγεία σε όλα τα άρρωστα παιδιά του κόσμου και το αστέρι της Βηθλέεμ να φωτίσει τα θλιμμένα πρόσωπά τους».

Κική Γιαμουρίδου

…

Γεννήθηκε στον Βόλο. Από νωρίς διαφάνηκε η ιδιαίτερη κλίση που είχε στη συγγραφή και το διάβασμα. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον χώρο των πωλήσεων, σε διευθυντικές θέσεις και πάντα χρησιμοποιούσε τον γραπτό λόγο, ακόμη και στη δουλειά της, ως δυνατό όπλο. Η αγάπη της αυτή τελικά την ώθησε να κάνει το πρώτο βήμα. Δημοσίευσε, σε ιστοσελίδες αρχικά, άρθρα της. Πλέον αρθρογραφεί σε αρκετές από αυτές, σταθερά, ως συντάκτης. Σε εβδομαδιαία βάση στο κυριακάτικο φύλλο της καθημερινής θεσσαλικής εφημερίδας, «Ταχυδρόμος», δημοσιεύονται λογοτεχνικά της κείμενα και άρθρα. Παράλληλα ασχολείται με παρουσιάσεις βιβλίων. Λογοτεχνικά της κείμενα φιλοξενούνται στα συλλογικά έργα: «Πορτρέτα Σύγχρονων λογοτεχνών», από τις Εκδόσεις Πνοές, «Ο χρόνος που περνά και χάνεται», από τις Εκδόσεις Παρέμβαση, «Για τον πατέρα που γιορτάζει» από τις Εκδόσεις Αλάτι, «Θερινές περιπλανήσεις» από το itravelpoetry, το «Πρόσωπο του Έρωτα», από τις Εκδόσεις Παρέμβαση. Παρακολούθησε στο Εργαστήριο

των Εκδόσεων Αλάτι τον «Νέο κύκλο 2» και στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών  τα προγράμματα επιμόρφωσης «Επιμέλεια-Διόρθωση Κειμένου» και «Story-Telling» (δεξιότητα αφήγησης). Οι ευαισθησίες της για τον συνάνθρωπο την οδήγησαν, τρία χρόνια πριν, να ασχοληθεί με τον εθελοντισμό. Είναι αντιπρόεδρος της πανελλήνιας φιλανθρωπικής δράσης «Θαύμα».

…

Η Κική παρακολούθησε τον νέο κύκλο 2 του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στο βιβλίο μας:

Για τον πατέρα που γιορτάζει 

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ton-patera-poy-giortazei/