Αντίο, καλοκαίρι!

 

Ανθίμου Μαρία

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου

Την ευχή μου νόμισμα στη Fontana di Trevi

Το μεθύσι του Αυγούστου με κρασί από τα φιλιά σου

Την πανσέληνο στον ουρανό που δεν άδειαζαν τ’ άστρα

Τις βόλτες αυτές τις μαγικές, σε κάθε σοκάκι

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου τα γέλια μας τα δυνατά,

Αφήνω πίσω μου τις γεύσεις από Ελλάδα

Ουζάκι, θάλασσα, αγκαλιές, τις μέρες που δεν τολμούσαν να νυχτώσουν

Την εκδρομή στο ποταμό, τον δοξασμένο Πηνειό!

Τον Πλαταμώνα, το Λιτόχωρο, την πίτα της Γεωργίτσας…

Αυτό το καλοκαίρι πέταξα, φτερά σε γης γωνίες

Αφήνω πίσω μου σκιά τον άλλο εαυτό μου  

Να βρω τα ίχνη να στραφώ, στους μήνες που θα μπούνε

 

Γιανναδάκη Μαρία

Αυτό το Καλοκαίρι αφήνω πίσω μου σκέψεις,

προβληματισμούς, αγανάκτηση, ανησυχία, φόβους.

Αφήνω πίσω μου αισθήματα εγκλωβισμού

σε μια πραγματικότητα εξωπραγματική.

Μια πραγματικότητα αμφίβολη.

 

Αυτό το Καλοκαίρι αφήνω πίσω μου ελπίδες,

όνειρα, προσδοκίες για ανέμελες στιγμές.

Αφήνω πίσω μια προσμονή που κάθεται

πεισματικά στον ώμο.

Την προσμονή της αλλαγής!

 

Αυτό το Καλοκαίρι αφήνω πίσω μου ακόμη μια φορά

αισθήματα έλλειψης, ανθρώπων, ξένοιαστων καιρών.

Αφήνω αναστεναγμούς που βγήκαν κοιτώντας

πορτοκαλιά ηλιοβασιλέματα.

Ίδια ηλιοβασιλέματα, μάτια διαφορετικά.

 

Αυτό το Καλοκαίρι αφήνω πίσω μου απαγορεύσεις

ξενοιασιάς, ανθρώπινης επαφής.

Το Καλοκαίρι αυτό, το αφήνω να φύγει.

Παράξενο Καλοκαίρι.

Καλοκαίρι ψυχρό.

 

Γιώτη Σταυρούλα

Ίχνη λευκά

Αυτό το καλοκαίρι

αφήνω πίσω μου

βότσαλα ίχνη λευκά

να μαζέψουν το φως

να μαζέψουν τους ήχους μας.

Για να βρω ξανά

αυτό το φως

τους ίδιους ήχους

στ’ αγαπημένο ακρογιάλι

το νέο καλοκαίρι.

 

Ιακώβου Σοφία

Αφήνω πίσω μου ένα τραγούδι να τριγυρνάει γύρω από μια βιολετί κρεμαστή γλαστρούλα στο απέναντι μπαλκόνι. Ένα πρωινό ήταν η θέα μου.

Αφήνω τεμπέλικα πρωινά στο κρεβάτι με σβηστά ξυπνητήρια και αναμμένα όνειρα.

Αφήνω στοίβες χαρτούρα, πεταμένα όνειρα για ένα μέλλον ανθηρό ή «βέβαιο».

Αφήνω ανάγκες αχρείαστες ή ψεύτικες εικόνες προσώπων.

Αφήνω αυτούς που κοίταξαν μα δεν είδαν.

Αφήνω το κορίτσι στη Θεσσαλονίκη ίδια εγώ να ζητά ελεημοσύνη με ένα τεταμένο χέρι και μια τρύπια καρδιά.

Τέλος αφήνω εμένα να υπάρχω και να ζω όπως θέλω.

Αυτή η τελευταία άφεσή μου ας γίνει δέσμευση για όλες τις εποχές του χρόνου.

 

Κοντόγιαννου Ζωή

Υπόσχεση

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου χαμόγελα που θα κλείσω πολύ βαθιά στην ψυχή μου

Αφήνω ηλιοβασιλέματα που χρωμάτισαν τα σκοτάδια μου

Αφήνω ανατολές που φώτισαν τα πρωινά μου

Αφήνω ένα παραμύθι, νεράιδες κι αγγέλους να μου ανοίγουν δρόμους φωτεινούς

Αφήνω την καρδιά μου σε όλες τις μελωδίες της μοναξιάς μου

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου ό,τι πιο όμορφο έζησα

με την υπόσχεση πως θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου...

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Απόφαση

Αυτό το Καλοκαίρι αφήνω πίσω μου

τις ψευδαισθήσεις.

Ανασκουμπώνομαι.

Σηκώνω τα μανίκια.

Και συνεχίζω…

 

Μακαριάν Μαριάννα

Τέλος εποχής

Κύματα σκάνε στην αμμουδιά

Ο ήλιος δεν καίει όπως πρώτα

Τα κάστρα στέκουν μόνα τους με τα κοχύλια μοναχικούς βασιλιάδες στην κορφή τους

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου

Κάτι από έμενα, από τις εικόνες που αντίκρισα, κάτι από τα γέλια που χάρισα

Μαυρισμένες επιδερμίδες σκέψεων που ξάπλωναν στις ξαπλώστρες του μυαλού μου

Παίρνω μαζί μου τις νεογέννητες ιδέες που μου χάρισαν τ’ αστέρια, τα νέα όνειρα που τρύπωσαν μέσα μου

Και με θυμηδία κοιτάζω εκείνα που η θάλασσα κράτησε στον βυθό της.

 

Μπασούρης Κωνσταντίνος

Θ-έρως

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου

Σκέψεις σκοτεινές

Που οι ακτίνες του ήλιου δεν κατάφεραν να φτάσουν,

Που δεν κατάφερε το κύμα να ξεπλύνει.

Σκέψεις που έφεραν φόβο

Για ένα αύριο αβέβαιο,

Που δεν έφτασε ακόμα

Και το σήμερα που είναι εδώ

Δεν μ’ άφησαν να το χαρώ,

Να το απολαύσω, να το ζήσω.

Αφήνω πίσω και μια καρδιά

Που ζωγράφισα στην άμμο

Με κάτι ξερόκλαδα παρατημένα

Και υποσχέσεις.

Το κύμα θα ‘χει πάρει, ως τώρα, την καρδιά

Ο θερισμός τις σκέψεις

Μ’ άσβεστη εντός θα μένει

Η φλόγα που θα θυμίζει

Πως μια καινούργια μέρα ξημερώνει.

 

Μπιτή Αλεξάνδρα

Ούριος άνεμος

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου τον παλιό μου εαυτό. Αυτόν που με έβαλε σε μια φυλακή κι εγώ νόμιζα πως βρισκόμουν σε όαση. Αυτόν που μου είχε κλείσει τα μάτια και με έκανε να περπατώ με μπαστούνι τυφλών. Σε αυτό το καλοκαίρι που αφήνω πίσω μου είμαι ευγνώμων γιατί φύσηξε ούριος άνεμος, γιατί μου έδωσε δύναμη ψυχής, σοφία μυαλού να ζω όμορφα, απλά, με αγάπη. Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου ό,τι με έριξε στο έδαφος. Παίρνω τα φτερά μου, το αποχαιρετώ και, με στήριξη τον αέρα του φθινοπώρου, προχωρώ μπροστά.

 

Μπόικου Θεοδώρα

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου τους λαίμαργους συντρόφους μου που έφαγαν τα βόδια του Ήλιου, αφήνω τον άγριο Κύκλωπα Πολύφημο που ήθελε να με καταβροχθίσει κι ευχαριστώ τα πρόβατα που με τη μαλλιαρή κοιλιά τους με σκέπασαν και τράβηξα την οδό της ελευθερίας, αφήνω πίσω τη μάγισσα Κίρκη και τα κόλπα της στην Άσπρη Άμμο, αφήνω πίσω τα γλυκοτράγουδα των Σειρήνων κι αφήνομαι στα φιλόξενα χέρια της Ναυσικάς και στο πλοίο της που με ζυγώνει στην Ιθάκη μου. Και τότε χαμογελάω από ευχαρίστηση και προσμονή. Την Άνοιξη σου αν δεν τη βρεις, πρέπει να τη φτιάξεις!

Νάνη Παρασκευή

Αυτό το καλοκαίρι

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου

Σημάδια αλλιώτικα

Παραπονεμένους αέρηδες σε γυμνά βουνά

Φοβισμένες βουτιές σε ταραγμένα νερά

Θορυβώδη ησυχία τα μεσημέρια

Κι ακόμα

Ανάσες αλμυρές

Στιγμές άφαντες

Σκέψεις-σκιές

Που αθόρυβα περάσανε στο χτες

Μα εγώ θα περπατώ

Με μια γεύση καρπουζιού στα χείλη

Χαμογελώντας στο άλλο καλοκαίρι

 

Πάρα Ελένη

Αυτό το καλοκαίρι αφήνω πίσω μου

Τις πέτρες στην άκρη του φλοίσβου

Όταν ο ήλιος έδυε πάνω τους να τις χαϊδεύει

Αφήνω πίσω μου τους γρύλους στη νύχτα του Ιούλη

Μόνους κι ανυπόμονους.

Ένα ασημένιο φως παράξενο

Στην άγνοια του φεγγαριού του

Αφήνω τον ήχο του καραβιού

Τα μεσάνυχτα να πλησιάζει το λιμάνι.

Τις σκουριασμένες πόρτες στο νησί

Νικημένες από τον υγρό αέρα.

Το παιδί που τρέχει στην πλατεία

Που πέφτει

κι όταν σηκώνεται, η επόμενη αυλαία ανοίγει.

Δεν υπάρχει Ιούλιος

Δεν υπάρχει Αύγουστος

Μόνον εκείνη η αέναη σκηνή που ξεκινάει μπρος τα μάτια του παιδιού.