Κυριακή των Βαΐων

 

Γιαμουρίδου Κική

Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται

Βάγια στρωμένα, γιορτή, χαρά και ενθουσιασμός.

 

Υποδοχή μεγαλοπρεπής,

σεμνός ο Κύριός μας, καθισμένος στο γαϊδουράκι.

 

Γνωρίζει και υπομένει.

Σύντομα θα έρθουν οι κραυγές: «Άρον Άρον, σταύρωσον αυτόν».

 

Αχαριστία, μίσος, εγωισμός.

Τότε, τώρα, πάντα.

Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται στο πέρασμα των αιώνων.

 

Όλα «δούναι και λαβείν» και «ο θάνατός σου, η ζωή μου».

Εκείνος, σταυρώθηκε για μας.

Απίστευτη η ματαιότητα των ανθρώπων!

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Βαγιάτικα

Ντύθηκε θρίαμβος,

η υποδοχή.

Στα σκαλιά της οίησης με ύψωσε.

Αγκάλιασα την ύβρη,

ανθρωπίνως.

Τα πάθη ακολούθησαν,

ανθρωπίνως.

Λοιδορίες, λίθοι,

λάσπη, πτύελα.

Προδοσία.

Γονάτισα. Σύρθηκα.

Πόνεσα.

Ανθρωπίνως.

Το βλέμμα έστρεψα

στον ουρανό.

Ψάχνω την Ανάσταση.

Θεϊκώς.

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Και πάλι κάλαντα.

Κλαδάκια μαγικά.

Βαγιοχτυπήματα.

 

Δεν θα ξεχνάς!

Ακόμα κι αν «μετά βαΐων και κλάδων»

σε υποδέχονται,

μην τους πιστεύεις.

 

Οι ίδιοι, αυτοί,

κάποια στιγμή,

θα σε προδώσουν.

 

Κωνσταντίνου Μαρίνα

Είμαστε έτοιμοι να σε υποδεχτούμε, Ιησού,

περιμένουμε να φανείς με το γαϊδουράκι σου.

 

Τα ρούχα μας θα στρώνουμε στον δρόμο, βάγια στα χέρια θα κρατάμε

 

Μεγάλη είναι η χαρά μας.

Ως βασιλιά, με «Ωσαννά» θα σε δεχτούμε

 

Μόνο που δεν γνωρίζαμε το αύριο,

πού να ξέραμε πως αυτή θα είναι η αρχή για τα Άγια Πάθη σου.

 

Άνθρωποι, μία σε εξυψώνουν

σε σταυρώνουν δέκα.