Το δώρο του Άγιου Βασίλη

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

Το δώρο του Άγιου Βασίλη

Όπως κάθε χρονιά, έτσι και φέτος η Ελεάννα ήταν η πρώτη που κατέβαινε στο σαλόνι. Στεκόταν μπροστά από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο κρατώντας το αρκουδάκι που της είχε φέρει πέρυσι ο Άγιος Βασίλης. Δεν πήγαινε να ανοίξει κάποιο δώρο. Απλώς έμενε εκεί και τα χάζευε μέχρι να ξυπνήσουν και τα αδέλφια της.

Ένα δέντρο γεμάτο δώρα, ένα μισοφαγωμένο μπισκότο κι ένα άδειο ποτήρι με γάλα ήταν η μόνη της συντροφιά. «Τι ζήτησες φέτος από τον Άγιο Βασίλη, Ελεάννα;» τη ρωτούσε η μαμά. Και εκείνη, με την αθωότητα που διακατέχει ένα παιδάκι μόλις τεσσάρων χρόνων, απαντούσε: «Να γυρίσει ο μπαμπάς από το πλοίο». Τα μεγαλύτερα αδέλφια της την κορόιδευαν κι ας έκαναν κι αυτά βαθιά μέσα τους την ίδια ευχή.

Βήματα ακούγονται στις σκάλες. Ο Νίκος, η Μαρία κι ο Ανδρέας κατεβαίνουν τρέχοντας. «Μην τρέχετε! Θα χτυπήσετε!» ακούγεται από πίσω η φωνή της μητέρας τους. Τα παιδιά πηγαίνουν γρήγορα στο δέντρο και βρίσκουν τα δώρα τους. Η Ελεάννα εκεί, στέκεται απλώς και τους κοιτάζει. Ξέρει ότι ο μπαμπάς της δεν θα χωρούσε με τίποτα σ’ εκείνα τα μικρά κουτάκια. Σταυρώνει τα χέρια της και κάθεται κάτω, μιας και στο μυαλό της ο Άγιος Βασίλης εκπλήρωσε τις ευχές όλων εκτός από τη δική της.

Ακούγεται το κουδούνι της πόρτας και διακόπτει για λίγο τη φασαρία των παιδιών. «Μα ποιος να είναι; Ελεάννα, θέλεις ν’ ανοίξεις εσύ;» λέει η μαμά και σκύβει προς το μέρος του μικρού κοριτσιού. Η Ελεάννα σηκώνεται και πηγαίνει προς την πόρτα. Η μητέρα τη βοηθάει μιας και δεν φτάνει ακόμη το χερούλι. «Μπαμπά, μπαμπά, ήρθες!» φωνάζει και πέφτει στην αγκαλιά του. Τελικά και φέτος ο Άγιος Βασίλης τής έφερε αυτό που ήθελε…

Χριστίνα Γκουτή

Η φωτογραφία είναι απ’ το pinterest. Αν κάποια/ος γνωρίζει δημιουργό, ας επικοινωνήσει με το yotakotsafti1@yahoo.gr για να το προσθέσουμε.

…

Γεννήθηκα στις 14/2/1995 στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα στον Εύοσμο μαζί με τους γονείς, τη γιαγιά και τον παππού μου. Με ιδιαίτερη αγάπη για το γράψιμο, ξεκίνησα από μικρή να γράφω ημερολόγια και στη συνέχεια ποιήματα και σύντομες ιστορίες. Αγαπημένο μου είδος τα μυθιστορήματα και οι συλλογές μικροδιηγημάτων. Όνειρό μου να μη σταματήσω να γράφω ποτέ. Γιατί η συγγραφή είναι κάτι που το κουβαλάμε μέσα μας. Είναι χρώματα, εικόνες, φως. Είναι η δύναμη από κάτι τόσο απλό, όσο το χαρτί και το στυλό, να δημιουργήσουμε έναν ολόκληρο κόσμο. Έναν κόσμο που θα μείνει για πάντα ζωντανός…

…

Η Χριστίνα παρακολούθησε τον όγδοο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Για τη μητέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ti-mitera-poy-giortazei/  

Μολύβι με γόμα 

https://www.ekdoseisalati.com/p/molyvi-me-goma/

Ιστορίες ζωής: Πάλεψε σαν γυναίκα 

https://www.ekdoseisalati.com/p/istories-zois-palepse-san-gynaika/