Οι χάρτες της γιαγιάς

 

Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας γράφουν για τα Χριστούγεννα

Οι χάρτες της γιαγιάς

Την Παραμονή, περασμένα μεσάνυχτα, η Ζωή κάθεται πάντα απέναντι απ’ το δέντρο. Έχει ένα φλιτζάνι τσάι και περιμένει να ξημερώσουν Χριστούγεννα ξεφυλλίζοντας τους χάρτες της γιαγιάς. Το φακελάκι του τσαγιού, απόψε, γράφει «Κόκκινη Πλατεία».

«Η Μόσχα έχει γεύση κανέλα και γαρύφαλλο, είχε δίκιο η γιαγιά» σκέφτεται. 

Όταν ήταν παιδί, η γιαγιά Ζωή τής έδινε κάθε τόσο τον χάρτη μιας πόλης του κόσμου. Ήταν τεράστια η συλλογή της γιαγιάς. Όσο εκείνη μαγείρευε στη σόμπα, η μικρή  Ζωή τούς ξεζούμιζε και ρωτούσε:

«Τι γεύση έχει η Ρώμη;»

«Κόκκινη σάλτσα από φρέσκιες ντομάτες, σαν του κήπου μας, τζιέρι μου*» απαντούσε η γιαγιά.

Ύστερα πάλι:

«Τι γεύση έχει το Παρίσι;»

«Το Παρίσι έχει γεύση από κρασί μπρούσκο, σαν εκείνο που βγάζει το σταφύλι του παππού σου, γιαβρί μου**».

 Και μια άλλη μέρα:

«Τι γεύση έχει η Πόλη;»

«Η Πόλη, τζιέρι μου, έχει γεύση από σιρόπι μπακλαβά. Και θέλει μαεστρία το σιρόπι για να μην πικρίσει».

Παραδόξως η γιαγιά Ζωή δεν είχε ταξιδέψει πουθενά. Μονάχα τη Σμύρνη είχε δει, γιατί εκεί μεγάλωσε. Αυτή, που τόσους χάρτες είχε γευτεί, μονάχα στη Σμύρνη ήθελε να πάει ξανά.

 Κι η μικρή όλο και ρωτούσε:

«Τι γεύση έχει η Σμύρνη, γιαγιά;» 

«Δεν θυμάμαι, γιαβρί μου».

 Μα, κάποια λευκά Χριστούγεννα, καθώς η μικρή Ζωή έπαιζε στο χιόνι, έβγαλε τη γλώσσα κι οι νιφάδες γέμισαν το στόμα της. Τότε έτρεξε στην κουζίνα:

«Το βρήκα! Η Σμύρνη έχει τη γεύση απ’ το χιόνι των Χριστουγέννων».

«Έτσι είναι, τζιέρι μου. Έχει τη γεύση τ’ ουρανού όταν γιορτάζει. Και σαν φύγω, να θυμάσαι, κάθε που χιονίζει τα Χριστούγεννα, θα ξέρεις  πως επέστρεψα στη Σμύρνη κι ευτυχισμένη σε χαιρετάω».

 

Πάνε χρόνια που ’φυγε η γιαγιά. Η Ζωή ρουφάει, τώρα, την τελευταία γουλιά Μόσχας, έξω ξημερώνουν Χριστούγεννα. Πήρε να χιονίζει, δεν κρατιέται, γελάει δυνατά.

 Η γιαγιά τής στέλνει χαιρετίσματα απ' τη Σμύρνη.

Μαρία Νίκου

*τζιέρι και **γιαβρί: ποντιακές λέξεις που δηλώνουν προσφώνηση σε αγαπημένο πρόσωπο.

...

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φλώρινα. Σπούδασε Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης στη Θεσσαλονίκη και Δημοσιογραφία στην Αθήνα. Το πρώτο της βιβλίο, «Η μάγισσα που μισούσε τις σκανταλιές», κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις iwrite, ενώ συμμετείχε σε αρκετά συλλογικά των Εκδόσεων Αλάτι.

…

Η Μαρία παρακολούθησε το εργαστήριο συγγραφής των Εκδόσεων Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στα βιβλία μας:

Ξεθωριασμένες Πεταλούδες

https://www.ekdoseisalati.com/p/xethoriasmenes-petaloydes/ 

Ένα βιβλίο για τα συναισθήματα. Θυμός, φόβος, λύπη, χαρά.

https://www.ekdoseisalati.com/p/ena-vivlio-gia-ta-synaisthimata/ 

Σε μια κόλλα λευκή

https://www.ekdoseisalati.com/p/se-mia-kolla-leyki/ 

Για τη μητέρα που γιορτάζει

https://www.ekdoseisalati.com/p/gia-ti-mitera-poy-giortazei/ 

Μικρά και χριστουγεννιάτικα

https://www.ekdoseisalati.com/p/mikra-kai-christoygenniatika/ 

Σύντομα παραμύθια για νεράιδες (υπό έκδοση)