10 ερωτήσεις στη Χριστίνα Γκουτή

1.Πότε και γιατί ξεκίνησες να γράφεις;

Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα έγραφα. Γράφω για να εκφραστώ. Κι η αλήθεια είναι ότι εκφράζομαι καλύτερα γραπτά απ’ ό,τι προφορικά. Μετά από παρότρυνση φίλων που διάβαζαν τα κείμενά μου, ξεκίνησα κάποια σεμινάρια και έτσι μπήκε για τα καλά η συγγραφή στη ζωή μου.

2.Σε ποιον συγγραφέα θα έκανες το τραπέζι;

Στον Χρήστο Μαρκογιαννάκη. Ο τρόπος γραφής του θυμίζει πολύ της Αγκάθα Κρίστι και θα ήθελα πραγματικά να συζητήσω μαζί του. Θα ήταν μια ενδιαφέρουσα κουβέντα πιστεύω και ένα ενδιαφέρον γεύμα.

3.Με ποια συγγραφέα θα έπινες καφέ;

Θα ήθελα πάρα πολύ να πιώ καφέ με την Αγκάθα Κρίστι. Είναι κάτι που βέβαια δεν μπορεί να γίνει, αλλά νομίζω ότι θα της έκανα πολλές ερωτήσεις τόσο για τον Πουαρό, όσο και για τις απίστευτες ιστορίες της. Πιο πολύ θα της έπαιρνα συνέντευξη, παρά θα πίναμε καφέ πιστεύω.

4.Αν οι λέξεις κινδύνευαν κι έπρεπε να φυλάξεις οπωσδήποτε μία για το μέλλον, ποια θα ήταν αυτή;

Η λέξη ελπίδα. Πιστεύω ότι όσο υπάρχει ελπίδα, τα πάντα είναι δυνατά. Οπότε θα κρατούσα αυτήν τη λέξη για εμένα, αλλά και για όποιον την είχε ανάγκη.

5.Αν έβρισκες ένα μαγικό ραβδί, ποιο όνειρό σου θα πραγματοποιούσες;

Σίγουρα να παρακολουθήσω έναν αγώνα Formula 1 από κάποια γκαράζ ομάδας. Ξέρω, περίεργη απάντηση. Αλλά λατρεύω πραγματικά αυτό το άθλημα και το να είχα τη δυνατότητα να βρεθώ στα pitτων ομάδων, θα ήταν ένα όνειρο.

6.Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις μόλις ξυπνήσεις και το τελευταίο πριν κοιμηθείς;

Μόλις ξυπνήσω ελέγχω το κινητό μου για να δω εάν έχω κάποιο μήνυμα και γενικά για μια γρήγορη ματιά στα νέα. Το τελευταίο πράγμα που κάνω πάντα πριν κοιμηθώ είναι να καληνυχτίσω τους γονείς μου.

7.Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτήν την περίοδο;

Τα Χριστούγεννα με πιάνει πάντα μια νοσταλγία για τα παιδικά μου χρόνια και διαβάζω βιβλία είτε που έχω διαβάσει μικρή, είτε για πιο μικρούς ηλικιακά. Αυτήν την περίοδο διαβάζω Χάρι Πότερ και συγκεκριμένα την «Κάμαρα με τα μυστικά». Έχω σκοπό μέχρι το τέλος των γιορτών να διαβάσω ξανά όλα τα βιβλία της σειράς.

8.«Αλάτι»: τι σου έρχεται στο μυαλό όταν το ακούς;

Τα πάντα. Σκέφτομαι ότι χωρίς αυτό η ζωή θα ήταν άνοστη και βαρετή. Το φαγητό χρειάζεται Αλάτι για να φαγωθεί, οπότε και η ζωή χρειάζεται το «Αλάτι» για να είναι ενδιαφέρουσα.

9. «Ιστορίες ζωής: Πάλεψε σαν γυναίκα». Τι πρέπει να γνωρίζει το αναγνωστικό κοινό για τη συλλογή σου;

Είναι ένα βιβλίο με ιστορίες για τις γυναίκες. Τις δυσκολίες, τα εμπόδια, αλλά και τη δύναμη που έχει κάθε γυναίκα μέσα της. Κάποιες ιστορίες ίσως σε ψυχοπλακώσουν, αλλά στο τέλος θα καταλάβεις τη δύναμη που κρύβουν οι γυναίκες. Αυτό ήθελα να προβάλω και νομίζω πως σε ένα βαθμό το κατάφερα.

10.Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σου σχέδια.

Το διάστημα που πέρασε έκανα ένα διάλειμμα από τη συγγραφή. Θα ήθελα κάποια στιγμή να εκδώσω ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, μιας και αποτελεί το αγαπημένο μου είδος βιβλίου. Προς το παρόν είμαι στα προσχέδια για κάτι τέτοιο και ελπίζω να το ολοκληρώσω σύντομα.

…

Γεννήθηκα στις 14/2/1995 στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα στον Εύοσμο μαζί με τους γονείς, τη γιαγιά και τον παππού μου. Με ιδιαίτερη αγάπη για το γράψιμο, ξεκίνησα από μικρή να γράφω ημερολόγια και στη συνέχεια ποιήματα και σύντομες ιστορίες. Αγαπημένο μου είδος τα μυθιστορήματα και οι συλλογές μικροδιηγημάτων. Συμμετέχω με δύο κείμενά μου στο συλλογικό βιβλίο των Εκδόσεων Αλάτι Για τη μητέρα που γιορτάζει. Όνειρό μου να μη σταματήσω να γράφω ποτέ.

Γιατί η συγγραφή είναι κάτι που το κουβαλάμε μέσα μας. Είναι χρώματα, εικόνες, φως. Είναι η δύναμη από κάτι τόσο απλό, όσο το χαρτί και το στυλό, να δημιουργήσουμε έναν ολόκληρο κόσμο. Έναν κόσμο που θα μείνει για πάντα ζωντανός…

 ...

Το πρώτο της βιβλίο, συλλογή μικρομυθοπλασίας με τίτλο Ιστορίες ζωής: Πάλεψε σαν γυναίκα, κυκλοφορεί απ’ τις Εκδόσεις Αλάτι.

Απ’ το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Η Μέδουσα

Μεγαλώνοντας η Άννα κατάλαβε. Δεν ήταν η Μέδουσα η κακιά της ιστορίας. Οι άλλοι ήταν. Μα ποτέ δεν ακούσαμε τη δική της εκδοχή, τη δική της πλευρά. «Δεν ήταν η Μέδουσα η κακιά του παραμυθιού. Η παγιδευμένη ήταν».

Μπορεί η εργασία της να μην πήρε άριστα, η δασκάλα κι οι συμμαθητές της να μη συμφώνησαν, ο διευθυντής να κάλεσε τους γονείς της, όμως εκείνη πλέον ήξερε. Είχε μάθει την αληθινή ιστορία πίσω από το «τέρας» που αποκαλούσαν Μέδουσα. Πίσω από αυτό είδε μια μαχήτρια, μια πολεμίστρια.

Σήμερα, μ' ένα τατουάζ της Μέδουσας κρυμμένο κάτω από τη φούστα της, η Άννα αγορεύει στο δικαστήριο.

 

https://www.ekdoseisalati.com/p/istories-zois-palepse-san-gynaika/