Εξαφάνιση Νο.2022

Αν είδα το Καλοκαίρι; Ποιό από όλα γιατί έχω δει πολλά Καλοκαίρια εμένα που με βλέπετε. Φυσικά και δεν θα τα απαριθμήσω! Η ερώτησή σας θα μπορούσα -με πειστικότητα αν ήθελα- να πω ότι με προσβάλλει. Δεν είμαι βέβαια καμιά από εκείνες που αρέσκονται να κρύβουν τα Καλοκαίρια τους. Όμως για πείτε μου, τι φορούσε; Ε, πώς δεν ξέρετε τι φορούσε εφόσον δεν είδατε; Όταν ψάχνετε κάτι, θα βοηθούσε να γνωρίζετε τί. Δεν νομίζετε; Α, μάλιστα, είχε το 2 και το 0 στα μαλλιά του. Μην ψάχνετε τότε άλλο, αγαπητέ. Όταν το δυο καταλήξει στο μηδέν, έχουν ήδη όλα τελειώσει. Τι μου λέτε; Είχε κι άλλα; 2 διπλό; Ένα σε κάθε χέρι; Ε, ίσως τα χέρια του συνάντησαν το μηδέν χαιδεύοντας τα μαλλιά του. Και πουφ! Τέλος. Στη θέση σας θα σταματούσα να ψάχνω. Αχ, μην λυπάστε, αγαπητέ, τα καλοκαίρια περνούν τόσο γρήγορα. Μα μην ανησυχείτε. Όπως σας είπαν και για την Άνοιξη, το Καλοκαίρι αν δεν το βρεις, το φτιάχνεις. 

                                                                                            

Νατάσα Στραβοράβδη

 

 Το κείμενο προέκυψε στα πλαίσια του 9^ου κύκλου του  εργαστηρίου συγγραφής με αφορμή το βιβλίο «Ανθολόγιο. Πεζά και ποιήματα με θέματα απ’ τους μήνες και τις εποχές» που κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Αλάτι