Οι Ποιητές τα βράδια

 

Οι Ποιητές τα βράδια

ξεσκονίζουν τα παπούτσια τους

στα σκαλοπάτια των δρόμων.

Ψηλαφούν κύκλους παράλληλους

και ομόκεντρους

συλλέγοντας εικόνες.

Εισπνέουν αργά

τις κινήσεις και τις συμπεριφορές

των ανθρώπων.

Αφομοιώνουν άπληστα

τα ηχοχρώματα της φωνής ενός εκάστου.

Θωπεύουν με μακριά δάχτυλα

τις μακρόσυρτες σκέψεις

και ύστερα τις κλείνουν στα κουτάκια

της γραφής τους,

στις κυψέλες των κυττάρων τους,

στα αισθητήρια όργανά τους.

Το σκοτάδι φωτίζει τις αμυχές

και τις ανοιχτές πληγές τους.

Οι Ποιητές, μοναχικοί και αιώνιοι εραστές

του Λούκι Λουκ και της άνοιξης.

Η αυγή τούς βρίσκει μπροστά

σ’ ένα ανοιχτό παράθυρο

να αδημονούν για τις

έναστρες νύχτες τους.

Μυρσίνη Καλογεροπούλου

 

Το κείμενο προέκυψε στα πλαίσια του εργαστηρίου «Διαβάζω, γράφω, μοιράζομαι, αλληλεπιδρώ».