Οι συγγραφείς της Αλατοπαρέας συστήνονται-Κατερίνα Μιχαλοπούλου

 

Γιούλης

Αν ήμουν μήνας, 

Γιούλης θα ήμουν θαρρώ.

Αυτός εκεί ο μισακός.

Μέση του χρόνου και του θέρους μαζί.

Αυτός ο ηλιοκαμένος, με τις μεγάλες μέρες και τα σκοτάδια τα λειψά.

Αυτός με τα καυτά μεσημέρια και τα σώματα που παραδίνονται στην ηδονή της σιέστας.

Με τα στάχυα που ψάχνουν να στεφανώσουν κεφάλια εφηβικά,

έρωτες άγουρους, μα ορμητικούς.

Με τα πεφταστέρια που αναζητούν κείνη την ευχή που θα τα χαϊδέψει.

Με τα γλέντια τα μελωδικά, τους αξημέρωτους χορούς και τις αγκαλιές στα ακρογιάλια.

Ναι, μόνο Γιούλης θα γεννιόμουν...

Γιατί τότε, στις 17, γέννησα κι εσένα, Γιέ μου.

Η Αγιά Μαρίνα βιάστηκε να σε στολίσει μ’ αυτήν την ομορφιά, την τόσο καλοκαιρινή.

Και πάλι στις 17 παντρεύτηκα εσένανε, Καλέ μου.

Δύο ψυχές που αντάμωσαν στο καταχείμωνο,

Γιούλη διάλεξαν να ενωθούν,

σ’ ένα ξωκλήσι δίπλα στη θάλασσα, 

παρέα με τους γλάρους που αγαπιούνται αιώνια.

Γιούλης μόνο λοιπόν...

Κατερίνα Μιχαλοπούλου

…

Κατερίνα. Μου αρέσει το όνομά μου. Όπως και τα γαλλικά. Και το θέατρο. Γι’ αυτό τα σπούδασα. Λαχταρώ πολύ και τη θάλασσα. Κι έτσι δεν εγκατέλειψα ποτέ τη γενέτειρα, την Πάτρα. Ήθελα πολύ να μάθω και κιθάρα. Δεν βρεθήκαμε ποτέ οι δυο μας. Αγάπησα όμως έναν απόκοσμο κιθαρίστα, τον άντρα μου. Πιο πολύ απ’ όλα όμως λάτρεψα τον ήλιο. Κι όταν τον πήρα πρώτη φορά στην αγκαλιά μου πριν από έντεκα χρόνια, αντάμωσα την πιο φωτεινή Κατερίνα: τη μάνα.

…

Η Κατερίνα παρακολούθησε τον έβδομο κύκλο του εργαστηρίου συγγραφής Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στο βιβλίο μας:

Μολύβι με γόμα (υπό έκδοση)