Γράμμα στη Μόνα
Αγαπημένη
μου Μόνα, ξέρω ότι δεν μπορείς να διαβάσεις. Αυτό και το ότι δεν μπορείς να
μιλήσεις όπως και τα υπόλοιπα ζώα, το έχεις στερηθεί από τον Θεό. Μπορεί να
είναι και για καλό. Για να μη μας λέτε όσα άσχημα έχουμε κάνει εμείς οι
άνθρωποι. Ακόμα κι έτσι όμως, με μια εκφραστική ματιά σου, έλεγες ότι δεν
μπορεί να πει το στόμα. Κι εγώ τα καταλάβαινα όλα. Πότε πεινάς, διψάς, κουράζεσαι,
θες βόλτα ή μια αγκαλιά. Δεν ήθελες και
πολλά για να είσαι ευτυχισμένη.
Όταν
μου είπε ο γιατρός ότι θα πρέπει να κοιμηθείς για πάντα, έχασα τη γη κάτω από
τα πόδια μου. Δεν αντέχω να χάνω όσα πλάσματα αγαπώ. Όταν έχασα την Άννα ένιωθα
ότι δεν υπήρχε λόγος να ζω. Δεν καταφέραμε να κάνουμε ούτε παιδιά. Ένιωθα μόνος. Εσύ ήσουν η παρηγοριά μου.
Δεν
θα ξεχάσω τη στιγμή που σε έφερε η καλή μου γειτόνισσα στο σπίτι μια βροχερή
μέρα του Δεκέμβρη. Ήσουν ένα αξιολάτρευτο πλασματάκι που ήθελε φροντίδα κι εγώ
είχα μπόλικη να δώσω.
Μόνα,
νιώθω ότι χάνω την καλύτερή μου φίλη. Ήσουν δίπλα μου στις λιγοστές χαρές και
στις πολλές μου λύπες. Θα ήθελα κι άλλο χρόνο μαζί σου αλλά βλέπεις έτσι είναι
η μοίρα μου. Σκληρή.
Αγαπημένη
μου τετράποδη φίλη, θα έχω πάντα τις αναμνήσεις που δεν πεθαίνουν ποτέ. Σε
παρακαλώ, όταν θα φύγεις, θα σου ζητήσω μια χάρη. Πέρασε από την Άννα μου,
άφησέ την να σε πάρει μια αγκαλιά, να μείνει μια στιγμή στοργής στην
αιωνιότητα…
Με αγάπη
Φ.
Γεωργία Αλεξάνδρου
…
Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1986.
Επί μακρόν ονειρεύεται ότι γράφει
αλλά στην πραγματικότητα το κάνει πολύ λίγο.
Τα συρτάρια και το μυαλό της είναι γεμάτα ιστορίες που
ακόμα
δεν έχουν μπει
στα συρτάρια και στο μυαλό του υπόλοιπου κόσμου.
Ζωγραφίζει περισσότερο απ’ όσο μιλάει.
Προτιμάει να διαβάζει παραμύθια,
αφού βοηθάνε στο να κυλήσει ο ενεστώτας της ζωής
κάπως αισιόδοξα.
…
Η Γεωργία παρακολούθησε τον τέταρτο κύκλο του εργαστηρίου
συγγραφής Αλάτι και συμμετέχει με κείμενά της στο βιβλίο μας:
Σε
μια κόλλα λευκή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου